ကြ်န္ေတာ္ဘဝတစ္စိတ္တစ္ေဒသမွာ ရင္ဆိုင္ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရတာေလးေတြ၊ ေနာင္ေတာ္ညီေတာ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ စစ္သည္အဆင့္အတန္းအားလုံး ထိေတြ႕သိျမင္ခံစားခဲ့သမွ်ေလးေတြကို ေပါင္းစပ္လို႔ ရသတစ္ခုအျဖစ္ ရေစျခင္းငွာအင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေလးေပၚတင္ေပးလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္

Saturday, April 26, 2008

စားခဲ့ဖူးေသာ ဟင္းတစ္မ်ဳိး

စာေရးဆရာဖိုးေက်ာ့ရဲ႕စာအုပ္ေတြကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဖတ္ဖူးခဲ့ပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ရွိေနဆဲစာအုပ္ေလးက အင္တြဲပြဲ႕လ်က္အရွာထြက္ ဆိုတာေလးပါ။ အဲဒီထဲကေတာေတာင္ သဘာဝ ေတာေကာင္အေလ့အထမ်ားကို သိရၿပီးအရမ္းသေဘာက်ခဲ့ပါတယ္။ အခုအဲဒီ စာအုပ္ေလးကိုသြားသတိရမိတာက ကြ်န္ေတာ့္တပည့္ ဖိုးရွမ္း(သူကရွမ္းမို႔လို႔ ဖိုးရွမ္း လို႔ေခၚတာပါ) ေၾကာင့္ပါ။

စစ္ေၾကာင္းမွဴး မွဴးတင္ေအာင္မိုး၊ တပ္ခြဲမွဴးမ်ား ညီငယ္တပ္စုမွဴး တစ္ေပ်ာ္ႀကီး ထမင္းစုစားေနၾကခ်ိန္မွာ ပန္းကန္ျပားေတြ ဟန္းေကာအံေတြနဲ႔ထည့္ၿပီး ဝါဝါးေဖြးေဖြး လက္သန္း တစ္ဆစ္အရြယ္လုံးလုံးေလးမ်ားကို ေၾကာ္ၿပီးလာခ်ေပးပါတယ္။ ဘာလဲဟ ဖိုးရွမ္း၊ CQ ႀကီးဒါဘာေကာင္ေတြလဲ ဆိုၿပီးဝိုင္းေမးၾကတာေပါ့။ ေျမေအာင္းပဒူ (ျပားတူ)ပါ စားလို႔အရမ္းေကာင္းတယ္ ဆိုေတာ့ ေမဂ်ာကအရင္းျမည္း ၾကည့္ပါတယ္ အင္း သူကေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္လုပ္တာနဲ႔စစားၾကတာေပါ့။ ဟာ အမ်ားႀကီးပဲ CQ ႀကီးရ က်န္တဲ့အဖြဲ႕ ေတြေရာ ဆိုေတာ့ ဟုတ္တယ္ အမ်ားႀကီးရတာ ဗိုလ္ႀကီးရ စေကာအႀကီး/ဘန္းတစ္ခ်က္စာ ေလာက္ႀကီးကိုရတာ အုံကအႀကီးႀကီးရယ္ အဖြဲ႕ေတြကို ညကတည္းက တပ္စိတ္လိုက္ခြဲေပး လိုက္ပါတယ္ ..တဲ့။

ဖိုးရွမ္းကထပ္ေျပာျပ လာပါတယ္ ရွမ္းျပည္မွာဆိုေစ်းႀကီးနဲ႔ ဝယ္စားရတယ္၊ ေစ်းေတြမွာ တစ္ခါတစ္ခါရတတ္တယ္ အားလည္းအရမ္း ရွိတယ္..တဲ့။ စားၿပီးၾကတာနဲ႔ ဖိုးရွမ္းကို ဘယ္လို လုပ္တာလဲ ဝိုင္းေမးတာနဲ႔ သူက ေသခ်ာရွင္းျပရွာပါတယ္ သုိ႔ ကလို သူေျပာတာက ဝဲေနေတာ့ လိုရင္းမေရာက္တာနဲ႔ သူနဲ႔ အကူလိုက္ေပးတဲ့ ဒုတပ္ၾကပ္ေမာင္စိုး ကိုထပ္ေခၚ သူရွင္းျပပါ ေတာ့တယ္။ ေန႔ခင္းကတည္းက အေကာင္ေတြပ်ံဝဲဝင္ထြက္ေနတဲ့ ပင္မအေပါက္ကို ေသခ်ာၾကည့္ၿပီး ဂယ္ေပါက္ကိုပါထပ္ရွာထားရပါတယ္၊ ညေနေစာင္းအလင္းေပ်ာက္တာနဲ႔ အသင့္လုပ္ထားတဲ့ ျမက္ေျခာက္ထုံး တုတ္ရွည္ သက္ကယ္ေျခာက္ကိုထုံးတဲ့ တုတ္ေတြနဲ႔ လူက ငယ္ငယ္တုန္းက ပုဆိုးစီးၿပီး နင္ဂ်ာလုပ္သလိုပုံစံနဲ႔ (အလင္းေရာက္ေပ်က္မွ သြားရ တာက အေကာင္ေတြလူကိုမျမင္ရေအာင္လို႔ပါ) ဂယ္ေပါက္ေနရာကို သစ္ရြက္ ျမက္ေျခာက္ ေျမသားအစိုေတြနဲ႔ ထိုးၿပီးလုံေအာင္အရင္ပိတ္ပါတယ္(မဟုတ္ရင္ အဲဒီကေနထြက္လာၿပီးတြယ္ ၾကမွာေလ) ၿပီးတာနဲ႔ယူလာတဲ့ တုတ္ကိုမီးရွဳိ႕ မီးခိုးအူေအာင္လုပ္ၿပီးတြင္းဝမွာ ေတ့လို႔ အထဲကို မီးခိုးေတြဝင္ႏိုင္ သမွ်ဝင္ေအာင္မွဳတ္သြင္းၾကပါေတာ့တယ္။


တပည့္လုပ္သူရဲ႕ အေအာ္အေငါက္ အဆူခံရတာ ဒီတစ္ခါပထမဆုံး လို႔ ဆရာေမာင္စိုးက ျဖည့္ေျပာပါတယ္၊ အေၾကာင္းက သူက ေနာက္လိုက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဖိုးရွမ္းေအာ္တာခံရ တာေပါ့ေလ။ အဲဒါေတာ့ဟုတ္ပါလိမ့္မယ္ ေနာက္တန္းမွာ ေဘာလုံးကန္တုန္းက မကန္တတ္လို႔ ဂိုးပဲဖမ္းရွာတဲ့ 2IC (ဒုရင္းမွဴး)ကို ကြ်န္ေတာ္ေအာ္ခဲ့တာေလ၊အဟီး တြယ္လို႔ရတုန္းေရာတြယ္တာ။(ေၾကာ္ျငာကျဖတ္ဝင္တယ္) ဖိုးေက်ာ့ရဲ႕စာအုပ္ထဲကလိုပါပဲ သူတို႔လည္း မီးခုိးမွဳိင္းေတြ တြင္းထဲကိုေရာက္ႏိုင္သမွ်ပို႔တာပါ။ တြင္းဝမွာလည္း မီးေတာက္္ မီးပူေပးထားရပါတယ္။မီးခိုးေတြမွဳိင္းထေနေအာင္သြင္းေနခ်ိန္ ဖိုးရွမ္းက အဝေဘး တစ္ေနရာကို သူ႕ နားကိုကပ္ၿပီးခနခနနားေထာင္ပါတယ္။တြင္းထဲမွာ တစီစီတဝီဝီ ေအာ္ျမည္သံေတြနဲ႔ ေျမေအာင္းပဒူတို႔ ကမၻာပ်က္ေနၾကတာပါ။ အဲဒီအသံေတြလုံးဝၿငိမ္သြား တဲ့အထိ မီးခိုးမွဳိင္းကုန္ေအာင္ထည့္ရပါတယ္။ အားလုံး လုံးဝ ၿငိမ္သြား စိတ္ခ်ရေလာက္ၿပီ ထင္မွ ေပါက္ျပားနဲ႔ေျမသားေတြကို ရွပ္ၿပီးဖဲ့ထုတ္ရပါတယ္။ တြင္းပုံသ႑န္ လွဳိင္ေခါင္း လိုျဖစ္ေအာင္ ဖိုးရွမ္းက အေတြ႕အႀကံဳရွိသူပီပီ သပ္သပ္ရပ္ရပ္လုပ္ပါတယ္။ ေျမသားၿပိဳသြားမွ အထဲ မွာ မွဳိပြင့္ပုံစံ (ျပားအုံ၊ ပနီအုံ)လိုမ်ဳိး ဘန္းအႀကီး တစ္ခ်ပ္စာပမာဏ အုံႀကီးကို ေတြ႕ရ ပါေတာ့တယ္။ မီးခိုးေၾကာင့္ ေကာင္ႀကီးေတြ(ျပားအႀကီးစား၊ တုတ္ပနီအႀကီးစား) ေတာင္ပံေ တြဆန္႔ၿပီးအတုံးအရုံး မူးလဲေနၾကပါတယ္။


ဟာ ဆရာ ဘာၾကည့္ေနတာလဲ အစ္ဒီေကာင္ေတြကို တုတ္နဲ႔ ဒီလိုဖယ္ခ် ေအာက္က အုံႀကီးကိုယူမွာ လို႔ေျပာမွ ေမာင္စိုးသေဘာေပါက္ပါေတာ့တယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကပ်ားအုံဖြတ္ ၿပီး ျပားသလပ္ကိုယူတာမ်ဳိးလုပ္ တာပါလား ဆိုတာ။ ျမန္ျမန္ယူၿပီး အျမန္ဆုံး စခန္းထဲျပန္ လာခဲ့ၾကရတာပါ။ မဟုတ္ရင္ အေကာင္ေတြအမူးေျပၿပီး ထေဆာ္ လို႔ကေတာ့ မေခ်ာင္ပါဘူး အဖ်ားဝင္ႏိုင္ပါတယ္၊ ဖိုးေက်ာ့စာအုပ္ထဲမွာ ေျခေလးေခ်ာင္းသတၱဝါေတြရဲ႕ အရိုးေတြ ႏြား ကြ်ဲ ေပါက္စလား ေခြးလား(မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး) လည္ပတ္ႀကိဳးကြင္း၊ ျခဴ ခေလာက္ပါ ေတြ႕ရတာကို ေရး ထားတာသတိရလို႔ ကြ်န္ေတာ္ကေမးၾကည့္ပါတယ္ အခု ပဒူတြင္းထဲက ဘာေတြေတြ႕ေသးလည္းဆိုေတာ့ ဂ်ီ လိုလို ဆိတ္လိုလို အေကာင္ရဲ႕ ဦးေခါင္းရိုးခြံ နဲ႔ တစ္ျခားအရိုးေတြရွိတယ္ လို႔ေျပာပါတယ္။ တြင္းကို ျပန္ဖုံးေပး ခဲ့လားဆိုေတာ့ ဖိုးရွမ္းက မလိုဘူးဆိုလို႔ ဒီအတိုင္းထားခဲ့တာတဲ့။ ဘာပဲေျပာေျပာ အဲဒီေန႔က စားခဲ့ရတဲ့ဟာေလး ေတြကေတာ့ ႏို႔ခဲလိုလို အသားခဲလိုလို နဲ႔ အရမ္းႀကီး ဆိမ့္လြန္းေနတာေတြ႕ရပါတယ္။ စားၿပီးသြားမွ သုပ္ျပာျပာနဲ႔ (ေဆးလက္ေထာက္အရာခံဗိုလ္) MA ႀကီးေရာက္လာၿပီး ဗိုလ္မွဴးနဲ႕ ဗိုလ္ႀကီးတို႔ ေသြးတိုးရွိတဲ့သူ တစ္ေကာင္ ႏွစ္ေကာင္ေလာက္ပဲ စားၾကပါ ဒီေကာင္က ေသြးအားအရမ္းတိုးလိမ့္မယ္ တဲ့ ခြဲ-၁ မွဴး ကိုႏိုင္ဝင္းႀကီး ကေတာ့ ဟာဒါဆိုကြ်န္ေတာ္ စားတာေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္ အမ္ေအႀကီး ေဆးေလးဘာေလးလုပ္ဦးဗ်ဳိ႕ ဂန္႔မလားမသိဘူး ဆိုၿပီးလုပ္ပါေတာ့တယ္။


ဖုိးရွမ္းက ေအးေဆးပါဗိုလ္ႀကီးရ ဆိုၿပီး သူလြယ္ထားတဲ့ ေဘးလြယ္အိပ္ေလးထဲကေန အနီေရာင္သန္းေနတဲ့ အေခါက္ေလးေတြထပ္ေပးပါတယ္ အဲဒါေရေႏြးထဲကို ထည့္ေသာက္ၿပီး အိပ္ ဘာမွမျဖစ္ ေစရဘူး တပည့္တာဝန္ယူတယ္ ဆိုပဲ။ ဆီးျဖဴပင္ကအေခါက္နဲ႔ဆင္ပါတယ္ ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့မွ ေတာသေဘၤာ သဖန္းရိုင္းပင္ကအေခါက္ေတြပါ။ အမ္ေအႀကီးကေတာ့ အဲဒါေကာင္းလိမ့္မယ္ ဖိုးရွမ္းဆီက ဗဟုသုတအသစ္ ရတာေပါ့ ဗိုလ္ႀကီးရာ.တဲ့ ေရွ႕တန္းအၿပီး ေနာက္တန္းတပ္ကေန အိမ္ခနျပန္ေတာ့ အေဖနဲ႔အေမကို အဲဒီအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ အေမက အဲဒါငရဲအရမ္းႀကီးတယ္ သားရဲ႕ တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ဟာ အေမကလည္း အေမေျပာသလိုတပ္မက္မွဳေတြ တဏွာေတြနဲ႔ ဒါကိုစားခ်င္တယ္ စားမွကိုျဖစ္မယ္လို႔ စားတာ ဟုတ္ဘူးေလ တပည့္ကေစတနာနဲ႔ မစားဖူးေလာက္ ၾကတာလည္းသိလို႔ သူလာေကြ်းတာေလ၊ စိတ္ခ်ပါအေမရဲ႕ အေမေျပာတဲ့အတုိင္း ျမင္သား ၾကားသား ေတြကို သား လုံးဝမစားခဲ့ပါဘူး လို႔ေျပာျပမိပါတယ္(အဟီး စားစရာလည္းမရွိလို႔ေလ) ေရွ႕တန္းေျမမွာေတာ့ စားခဲ့သမွ် စားရေသာ အစားအစာမွန္သမွ်ကို စြဲလန္းမွဳ တပ္မက္မွဳ တဏွာပါဖို႔ မဆိုထားပါနဲ႔ အေမရယ္ တစ္တစ္ခါမ်ား စားနာရီထိုးလို႔ တာဝန္နဲ႔ဝတၱရားတစ္ခုၿပီးသြားေအာင္ စားသာစားလိုက္ရတယ္ ဘာမွန္းမသိလိုက္ပါဘူး။ စိတ္ ကလည္း အစားထဲမွာကိုရွိမေနလို႔ပါ......လို႔ အခုအေမ ခ်က္ေကြ်းသမွ်ကိုေတာ့ စိတ္ေရာကိုယ္ပါႏွစ္ၿပီးေတာ့ကို စားဦးမွာပါ မပူပါနဲ႔ အေမရယ္ သားသမီးေတြကို အေမမိဘခ်က္ေကြ်းတဲ့ ထမင္းဟင္းေလးကို တမ္းတခဲ့တာ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး ၾကာခဲ့တာ အေမရ...လို႔
ေနလြမ္းသူ

Read More...

Tuesday, April 22, 2008

တစ္ခါတစ္ခါ ဝင္လာတတ္ေသာၾကားျဖတ္ေၾကာ္ျငာေလးမ်ား

ေနာက္တန္းမွာ တစ္လေလးခနတာျပန္နားၾကရလို႔ ေအးေဆးေနမယ္မႀကံေသးဘူး ထုံးစံအတိုင္း တပ္နယ္မွာ တစ္ရင္းတည္းရွိတဲ့တပ္ကို လုံၿခံဳေရးတပ္ခြဲတစ္ခြဲ ထြက္ဖုိ႔လုပ္ +၂ နာရီေရတံခြန္ေတာင္ေဂါက္ကြင္းကိုသြားပါ။ ေခါင္းေပါင္း(ဦးေဆာင္အရာရွိ)နံမည္ေပး ဆိုၿပီး လပခ စစ္ဆင္ေရးကေန ဖုန္းဝင္လာပါတယ္။ တပ္မွာရွိတဲ့ တပ္ခြဲမွဴးေတြထဲက ၃ ေယာက္က အိမ္ေထာင္သည္၊ လူပ်ဴိက နႏၵေအာင္ တစ္ေယာက္ထဲပါ(ဟီး...ၾကြားတာဗ်) ရိပ္သာမွာရွိတဲ့ထဲမွာ ၄၆ ကညီေလး ၃ ေယာက္မွာမွ ၂ ေယာက္က မဟာပါၿပီး ရန္ကုန္ဒိုး၊လားရွဳိးသားျဖစ္တဲ့ ထုံႀကီးကလည္းလက္လက္ဆက္ဆက္သင္တန္းပါသြားေတာ့ ၄၇ ကညီေလးမ်ားစြာနဲ႔ အႀကီးဆုံးျဖစ္တဲ့ ဒီေမာင္ပဲ တပ္စုမွဴး ၁ ေယာက္ေခၚၿပီး လူပ်ဴိစစ္သည္ေတြနဲ႔ထြက္ႏိုင္ေအာင္လုပ္ပါ လို႔ တပ္ရင္းမွဴးကထပ္ဆင့္ေျပာလာၿပီ ဆိုေတာ့လည္းျပင္ရတာေပါ့.... ေၾသာ္လူပ်ဳိျဖစ္ရတာဒီတစ္ခါ စေကးနာသဟလို႔ ေျပာမိေသး....

မႏၱေလးရဲ႕ေနပူက်ဲက်ဲမွာတပ္မေတာ္T2000ေလးနဲ႔ဆည္ေတာ္ႀကီးေရေျမာင္းအတိုင္းထြက္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ေဂါက္ကြင္းေရာက္တာနဲ႔ ဆက္သြယ္ေရး(စက္ႀကီး)နဲ႔ တိုင္းကိုသတင္းပို႔ေပါ့။ အျပင္စည္းလုံၿခံဳေရးသေဘာမ်ဳိးပါ။ဘယ္မွာေနလို႔ေနရမွန္းမသိ...မထူးပါဘူးကားလိုင္းအတုိင္းေထာင္တက္ၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝန္းေတြဘက္မွာ ကားထိုးၿပီးေနရာခ်ဖို႔ျပင္ခါရွိေသး အခုခ်က္ခ်င္း တိုင္းစစ္ဆင္ေရးကိုဖုန္းဆက္ပါ...တဲ့ ေဟာ ဒီလိုေနရာ ဒီလို အခ်ိန္မွာ ဘယ္ကဖုန္းကရွိမလဲ PCO လည္းမေတြ႕ ညီငယ္ကအစ္ကို ေဂါက္ကြင္းထဲလူေတြဆီမွေတာ့ပါလာၾကမွာပဲသြားရွာၿပီးဆက္ရင္ေတာ့ရမယ္ထင္တာပဲ..ဆိုတာနဲ႔ ဟုတ္တယ္ လာကြာ ဆိုၿပီး ၁ မိုင္ေလာက္ကို ေနပူပူ က်ဲက်ဲဘယ္ညာေပးၾကရတာေပါ့။ ေဂါက္ကြင္္းထဲေရာက္ေတာ့ reception ကို ဖုန္း ခနေလာက္အေရးႀကီးကိစၥ ဆက္ခ်င္လို႔ပါေျပာေတာ့ အထြက္က မန္ေနဂ်ာခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲ ဆက္လုိ႔မရဘူး ...ဆိုလာပါတယ္၊ အဟားဟား ဟုတ္သဟ... ဒါနဲ႔ပဲ ေဂါက္လာရုိက္တဲ့သူေတြထဲကိုလိုက္ ရွဳိးၾကပါတယ္ ......ဟုတ္ၿပီ မႏၱလာဂ်စ္ေပၚကေန ဖုန္းေျပာလ်က္ဆင္းလာတဲ့ သူကိုတစ္ခ်က္ေလာက္ၾကည့္ေနလိုက္ပါတယ္၊ ကား ေပၚက Golf set ခ်အၿပီးမွာ ခနားသြားလိုက္ၿပီး အစ္ကိုႀကီးေရ အေရးႀကီး ဖုန္း ၁ ေကာေလာက္ခနေခၚခ်င္လို႔ပါ ၿမိဳ႕တြင္းကိုပါ လို႔ေျပေျပလည္လည္(ရိုရိုေသေသ)ေျပာျပေတာ့ အာ ေဆာရီးညီေလးရ ကိုယ္အခုပဲ ဖုန္းပိတ္ပစ္ လိုက္တာ ဧရိယာလည္းသိပ္မမိလို႔ေလ...တဲ့.. ေၾသာ္ဟုတ္ ေက်းဇူးပါေနာ္အစ္ကိုႀကီးေပါ့... ေနာက္ဆုံးက်မွပဲ မာဇဒါဂ်စ္စိမ္းျပာ တိုင္းက်န္းမာေရး ဆိုတဲ့တံစိပ္နဲ႔ ကားဆီကိုသြားအက်ဳိးေၾကာင္းေျပာျပမွ အဆင္ေျပသြားပါ ေတာ့တယ္.... အင္း ကိုယ့္မွာမရွိရင္ဘာမွ မလြယ္ပါလား အေမေရ ...ေပါ့။ တိုင္းကိုဆက္ ဖုန္းဝင္သြားတာနဲ႔ ဟာကြာညီေလးရာ မင္းကိုဆက္ခိုင္းတာ ၁ နာရီမကေတာ့ဘူး ဒီမွာ Col ႀကီးကခနခနေမးေနတာ ရၿပီလားဆိုၿပီး တဲ့..ေဟာ ကဲမခက္ဘူးလား ဖုန္းလိုက္ရွာေနလို႔ပါ အစ္ကိုႀကီး လုပ္လိုက္ရင္ေတာ့ အဆဲခံရမွာေသခ်ာပါတယ္။ လုပ္..အခုခ်က္ခ်င္း မင္းတပ္ခြဲထြက္ဖို႔ျပင္ ေအာင္ပင္လယ္ဘုိးဘုိးႀကီးနတ္နန္းကေန ျပင္ဦးလြင္အတက္လမ္းထိ drop ခ် ျဖန္႔ၿပီးခ်ိန္ ေအာင္သင္း လာတဲ့အခ်ိန္ ဖုန္းျပန္ဆက္...ပါတဲ့ (ေအာင္သင္း ဆိုတာ အသင့္ျဖစ္ခ်ိန္ကိုဆိုလိုတာပါ)


ကားရပ္ထားတဲ့ေနရာကို ညီကို ၂ ေယာက္အျမန္ေလွာ္ရတာေပါ့။ဟိုေရာက္ေတာ့ ဆရာတစ္ေယာက္ကိုေခၚၿပီး တပည့္ေတြအကုန္ေခၚ အခုခ်က္ခ်င္း ဝပ္က်င္း(ေနရာ)ေရႊ႕ရမယ္ဆိုေတာ့ ကိုရင္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းအတြက္ ထင္း သယ္ဖို႔ဆိုၿပီး ေတာင္ေပၚကိုလိုက္သြားတဲ့သူနဲ႔ ေဆာက္လက္စ ကုဋီ အတြက္ထုံးေဖာက္ေနတဲ့ ပုံစံနဲ႔တပည့္က ၃ေယာက္ ဒီေကာင္ေတြခ်က္ခ်င္း စုံေအာင္ျပန္လုပ္ရတာနဲ႔အခ်ိန္ကၾကာျပန္ပါေရာ။ ေနေစာင္းမွပဲ ေနာက္ဆုံး ေနရာျဖန္႔ ခင္းၿပီးေၾကာင္း သတင္းျပန္ပို႔ရပါတယ္။ ထုံးစံအတိုင္း ၾကာလို႔အေျပာခံရျပန္တာပါပဲ။ သိပ္မၾကာလိုက္ ပါဘူး ယာဥ္တန္းျဖတ္သြားပါေတာ့တယ္... ဝူး ဟူး ေတာ္ေသးတယ္။ ကိုယ္ရွိေနတာ တိုင္း G-1 ႀကီးေတြ႕သြား ေပလို႔ပဲ သီသီေလး ကပ္မွီသြားတာပါ မဟုတ္ရင္ ကိုနႏၵတို႔ အနည္းဆုံး တိုင္း ကာနယ္ရုံးေလာက္ေတာ့တက္ရ ပါလိမ့္မယ္။


အဖြဲ႔ေတြလိုက္စုခိုင္းၿပီး ကားေပၚခနတက္ထိုင္နားတုန္းရွိေသးတယ္ ဗိုလ္ႀကီး ဟိုေရွ႕နားမွာ ဆိုင္ကယ္ေမွာက္ေန တာ ၂ ေယာက္တြဲ တစ္ေယာက္က ေသြးထြက္တာမ်ားတယ္ ဆိုၿပီးျမင္ခဲ့တဲ့ တပည့္တစ္ေယာက္ကလာသတင္း ပို႔တာနဲ႔ ခနေလွ်ာက္သြားၾကည့္ေတာ့ လားလားေနာက္ကေကာင္မေလးက ငိုယိုၿပီးလဲေနတဲ့ေကာင္ေလးကို နံမည္ေခၚလွဳပ္ႏွဳိးေနပါတယ္။ အသက္ေရာရွိေသးရဲ႕လား ေမ့ေနတာပါ ေခါင္းကဒဏ္ရာကႀကီးမယ္ထင္တယ္ လက္ကက်ဳိးၿပီး ဘာညာ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာေနၾကပါတယ္။ ညီေလး ကားသမားေခၚကြာဆိုၿပီးကား အနားေရာက္လာေတာ့ ဆရာေသာင္းထြန္းနဲ႔ ၃ ေယက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္လို႔သတင္းပို႔လာပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ေအး က်န္ခဲ့ရင္ထားခဲ့ကြာ ဆိုၿပီး ကဲကဲအားလုံးခနဖယ္ေပးၾကဗ်ာ ကားေပၚကိုတင္မယ္လို႔ေျပာလည္းေျပာ တပည့္ ေတြနဲ႔အရပ္သားေတြေပါင္းၿပီး ကားေပၚတင္တယ္။ ဆိုင္ကယ္ပါတင္ေပးလို႔ေျပာရပါတယ္။ ညီမေလး ငိုမေနနဲ႔ ဆက္သြယ္ရမယ့္လိပ္စာေတြဖုန္းေတြသိလား ဆိုေတာ့ ေခါင္းပဲရမ္းၿပီးငိုေနပါတယ္သူကိုယ္၌မ်က္ႏွာပြန္းပဲ့လို႔ လက္ေတြမွာလည္း ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ပါ သူ႕ထက္ဆိုးတဲ့ ခ်စ္သူေကာင္ေလးကို ပိုဆိုးေတာ့သူ႕ေဝဒနာကိုသတိမရ အားဘူးထင္ပါတယ္။


ဆရာတင္ေငြ ေဆးရုံႀကီးကိုသာအျမန္ဆုံးေမာင္း ေရွ႕မီးအေပၚမီး ဖြင့္လို႔ရတဲ့မီးမွန္သမွ် ဖြင့္ၿပီးေဆာ္ေတာ့ဗ်ာလို႔ ၃၅ လမ္းကေနဆင္း ၆၂ ေရာက္ရင္ညာခ်ဳိး ၃၀ ကေနျပန္ဆင္း .. ဆီေရာေလာက္မလားဆိုေတာ့ အသြားေတာ့ ရမယ္ ေဆးရုံကေန ကြ်န္ေတာ္တို႔အျပန္ပဲမေလာက္မွာ....တဲ့ ကဲေမာင္းဗ်ာ ဝယ္ထည့္မယ္လို႔။ ေဆးရုံႀကီးကို ကားဝင္ကားေပၚကေနခ်လို႔ ျပင္ပလူနာဌာနေနရာက လူေတြျပဴးျပဴးျပာျပာျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္ ကားကစစ္ကား လူနာကအရပ္သား လူေတြကေတာ့ထင္ေနၾကၿပီေလ တပ္ကကားေတာ့လုပ္ခ်လိုက္ၿပီလို႔။ ထားအဲဒါေတြက အေရးမႀကီးဘူး မွဳခင္းဆရာဝန္ႀကီးကိုအက်ဳိးေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ အိုေက လုပ္ဆရာရွိတာဆက္လုပ္ၾကပါၿပီ။ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္လည္းေရာက္လာပါတယ္(ေဆးရုံ မွဳခင္းဌာနကဖုန္းဆက္လို႔ျဖစ္မယ္) သူတို႔ေမးသမွ်ေျဖေပးၿပီး ေကာင္မေလး အိမ္ကိုဖုန္းဆက္ေပးဖို႔ လိပ္စာေတြေမးေတာ့ အေဆာင္သူပါ ဗန္းေမာ္တိုက္လမ္းထဲက-------- အေဆာင္ကတဲ့။ ေကာင္ေလးနဲ႔က---- ေၾသာကဲထားေတာ့ဒီေလာက္ဆို ကိုယ့္တာဝန္ကၿပီးၿပီ။


ေဆးရုံနဲ႔ ယာဥ္ထိန္းအရာရွိကို တပ္ဖုန္းနံပါတ္ေပး အက်ဳိးအေၾကင္းေျပာျပၿပီး တပ္ျပန္ဖို႔လုပ္ရေတာ့တယ္။ တပ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့မိုးခ်ဳပ္ေနပါၿပီ။ လပခ(တုိင္း)က လခရအဖြဲ႕ကို ရုတ္ခိုင္းလိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္းတပ္ကိုဖုန္း ဆက္တဲ့အေၾကာင္း ျပန္ေရာက္ခ်ိန္ျပန္ေျပာဖို႔ေျပာေၾကာင္း အဘလည္း စိတ္ပူေနတယ္ ဆရာေသာင္းထြန္း ဦစီး ၄ေယာက္အဖြဲ႕ကေရာက္ေၾကာင္းသတင္းပို႔ေတာ့တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီးက မ်က္လုံးပ်ဴးၿပီး ဟာမင္းတို႔ဗိုလ္ႀကီးနဲ႔ ကား ကေရာေမးလို႔ သူတို႕သိသေလာက္ေျပာျပတာ အစ္ကိုႀကီး ကားကဆိုင္ကယ္ကိုတိုက္ပစ္တယ္လို႔ထင္ေန ၾက ေၾကာင္း စိတ္ပူၿပီးယာဥ္ထိန္းရုံးကို ဖုန္းဆက္ၿပီးၿပီ သူတို႔ဖုန္းျပန္ဆက္ေတာ့မွာ အကိုႀကီးတို႔ ေဆးရုံမွာကိုေရာက္ ေနတာသိရၿပီး အခုေစာင့္ေနတာ... ဆိုတာေတြကို တပ္ကို ေရာက္လုိ႔ကားေပၚကေတာင္မဆင္းရေသးဘူး တာဝန္မွဴးက်တဲ့ ညီေလးကဆီးေျပာပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီးနဲ႔အတူ အဘအိမ္ကိုခ်ီတက္ၾကရျပန္တယ္။


ဆူလိုက္တာမွ မိုးမႊန္ေနတာပါပဲ ဖုန္းအခ်ိန္မီမဆက္ မိလို႔။ ျဖန္႔ခြဲခ်ိန္ေတာင္းတိုင္း ေနာက္က်မွေပးလို႔။ ကိုယ့္ တပည့္ေတြကို ဒီအတိုင္းျဖစ္သလိုပစ္ထားခဲ့ရလား ေသနက္ေတြနဲ႔ ဟိုေကာင္ေတြကလမ္း ျပသနာတစ္ခုခုမ်ား ျဖစ္ၾကည့္ပါလား မင္းေတာ့လား....ကိုယ့္အလုပ္ကိုမလုပ္ဘူး လူမွဳေရးလုပ္တာလုပ္ ဒီကိုေတာ့အက်ဳိးအေၾကာင္း နဲနဲလွမ္းေျပာသင့္တာေပါ့။ ဒီကလူေတြက မင္းမ်ားတိုက္ပစ္လိုက္တာလား စိတ္ပူလိုက္ရတာ တိုင္းကိုလည္း ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ေျပာထားရတာ...ဘာညာ ေနၾကာ ကြာစိ စုံသြားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ညီေလး ကေတာ့ အစ္မႀကီးလာခ်ေပးတဲ့ ေကာ္ဖီကုန္ေအာင္ေသာက္ႏုိင္တဲ့အျပင္ မုန္႔ပါ တြယ္ျဖစ္ေအာင္တြယ္ခဲ့ပါေသးတယ္.. အဲလိုလက္ေစာင္းထက္တဲ့ ညီေလးမ်ားပါ(ဟဲဟဲ) နႏၵေအာင္တို႔က နပ္ၿပီးသား ဒါမ်ဳိးသိလို႔ ဘာမွမလုပ္ဘူး ေနရာ ကေနဒီအတိုင္း မတ္မတ္ထိုင္ေနပါတယ္.. အဆိုးဆုံးကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့အစ္ကိုႀကီး တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီးပါ အဟား ေကာ္ဖီခြက္ႀကီးကိုင္လ်က္သားနဲ႔ အဘ ေျခြသမွ်သူပါ ေရာပါေနရတာေလ။


ျပန္ေတြးၾကည့္မိပါတယ္ အဆင္မ်ားမေျပလိုက္ခ်င္ေတာ့ ဖုန္းဆက္ဖုိ႕လုပ္ကတည္းက (ေအးေပါ့ေလ ငါမွဖုန္း မကိုင္ႏိုင္တာကိုးလို႔) accident ျဖစ္ေတာ့ တပည့္ေတြစုံေအာင္ေစာင့္ေနခဲ့ရင္ ဟို ေကာင္ေလး(ညီေလးေပါ့)က ေသြးထြက္လြန္ၿပီး ေလွ်ာခ်င္ေလွ်ာသြားႏိုင္ပါတယ္။ လုံၿခံဳေရးလုပ္ရတာ အိပ္ထဲက ကား ဓါတ္ဆီဖိုးေလးေတာင္ ပါသြားလိုုက္ေသး တပည့္ေတြအားလုံး အတြက္ လၻက္ရည္ဆိုင္မွာ ရွင္းလိုက္ရတာက ၂ ႀကိမ္ဆိုေပမယ့္အဟီးဒီေကာင္ေတြကလည္းတြယ္သဗ်။ ဒါေတြကုန္ပါတယ္လို႔လူႀကီးသြားေျပာ ကိုယ္ပဲ အဆဲခံရဖို႔ရွိပါတယ္ ေသခ်ာ တာကေတာ့ ဒီအၾကားသုံးဖုိ႕ ပိုက္ဆံနည္းသြားၿပီ အင္း ....အိမ္ကိုမွာဦးမွပါ ... ေရွ႕တန္းျပန္ထြက္ဖို႔ လိုတဲ့အသုံး ေဆာင္ေလးဝယ္ဖို႔က ပိုက္ဆံနည္းသြားၿပီပဲ.......ေဆးရုံကခ်ာတိတ္ေလး အတြဲကို လူမမာသြားေမးဖို႔ မုန္႔ေလး ဘာေလးကဝယ္ဖို႔ရွိေသး (ဒါေတာင္ ဆိုင္ကယ္ဆီဖိုးမပါေသးဘူး) ေဆးရုံကိုေနာက္တစ္ေခါက္ကသြားဦးမွာပါ ေဒါက္တာမမက လွတာကိုး။ သူကလည္း ဖုန္းနံပါတ္ယူထားၿပီး အက်ဳိးအေၾကာင္းေတာင္ ဖုန္းေလးတစ္ခ်က္ မဆက္ဘူး လူနာအေျခအေနကိုေျပာပါတယ္......အဟဲဟဲ ဒီလိုနဲ႔
ေနလြမ္းသူ

Read More...

Monday, April 21, 2008

ေဝဒနာတစ္ပိုင္းတစ္စေလးမ်ား

စစ္ဆင္ေရးကာလက တစ္ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္။မိမိတို႔တပ္မ(၃၃)ကိုလာခ်ိန္းမယ့္ တပ္မရဲ႕
နံမည္ကိုပါစက္ထဲကေန ၾကားသိေနရပါၿပီ။ အားလုံးရဲ႕စိတ္ေတြက ဘာပဲေျပာေျပာ ေပါ့ပါး တက္ၾကြေနၾကၿပီေလ။ က်ည္လြတ္ေျမကို ျပန္ ၾကရဖို႔နီးလာၿပီကိုး။ စခန္းကုန္းေတြေပၚက တပ္ေတြကိုပါ အင္းအားမွ်ခြဲၿပီး လမ္းေၾကာင္းေဘးဘယ္ညာကိုဆင္းလို႔ မိုင္တိုင္အလိုက္ အပိုင္းလိုက္ တပ္တစ္တပ္စီ စစ္ေၾကာင္းတစ္ခုစီကို လမ္းလုံၿခံဳေရး တာဝန္ေတြခြဲေပးပါၿပီ။ ကိုယ့္ အပိုင္းကို ကိုယ္တာဝန္ယူ အႀကီးဆုံးအရာရွိက မနက္(၀၇၀၀)နာရီ လမ္းေၾကာင္း clear ေပးရပါတယ္။တာဝန္ခံ ေၾကာင္း အာမခံခ်က္ပါ။

ပြင့္လင္းရာသီလည္းေရာက္လာၿပီဆိုေတာ့ ငေပြးကလည္း နပ္ပါတယ္။ တပ္ေတြသြား လာမွဳမ်ားမယ္၊ ရိကၡာ Dumping ပုံေတာ့မယ္ ဆိုတာ သူတို႔လည္းသိပါတယ္။ အဓိကလမ္းမႀကီးေပၚကို လစ္တဲ့ ေနရာကတက္ၿပီး ကားမိုင္းထည့္ဖို႔ႀကိဳးစားၾကပါၿပီ။ (ကိုဥာဏ္ ေရးတဲ့ ေျမထိုးစက္တန္ဘိုး….က ဒီရာသီမွာျဖစ္ ခဲ့တာေလးကိုတင္ျပထားတာပါ)


တိုင္းနဲ႔တပ္မကလည္း မိမိတာဝန္ယူရတဲ့အပိုင္းအလိုက္ မိုင္းျဖစ္စဥ္မျဖစ္ဖို႔ အဓိကထား လုပ္ခိုင္းပါတယ္။ တပ္ စစ္ေၾကာင္းကေန တပ္ခြဲလိုက္၊ တပ္စုလိုက္အထိ တာဝန္ တပ္ရင္းမွဴး၊ စစ္ေၾကာင္းမွဴး၊တပ္ခြဲမွဴး၊တပ္စုမွဴးေတြ အထိကိုယ့္ ဧရိယာကိုတာဝန္ယူ အာမခံခ်က္ေပး ထားၾကရပါတယ္။ အခုလည္း နႏၵေအာင္တို႔ ပဒါးေခ်ာင္းအေရွ႕ဘက္ အျခမ္းနဲ႔ အေနာက္ဘက္ အျခမ္းတာဝန္ပါ။ အဲဒီထဲကမွာ ကိုယ့္တပ္ခြဲက အေရွ႕ဘက္ ေျမြေပြးကုန္း အစပ္ကေန ေမာ္ေဒး လမ္းခြဲအထိ(ေမာ္ေဒးဆုိတာ အရင္က ကရင္ငေပြးတို႔ရဲ႕ စခန္းတစ္ခုပါ) ဒီေတာ့ မိမိခြဲရုံးတစ္စုက ေဘး နံတပ္စု-၂ စုအလည္မွာေနၿပီး ၄၇ ကညီေလး ၂ ေယာက္ကို တစ္ပိုင္းစီထပ္ပိုင္းေပးလိုက္ပါတယ္။ ကိုယ့္ဧရိယာ ကိုယ္ရွင္းေပါ့။ မနက္ေစာေစာလူမကြဲခ်ိန္ ထထြက္ေရာက္တာနဲ႔ လမ္းမေပၚေျခရာလက္ရာၾကည့္ မသကၤာတဲ့ ေနရာကိုထပ္ရွင္းၿပီးတာနဲ႔ နယ္ေျမ clear ေပးလိုက္ပါတယ္။ ခနလမ္းကင္းယူရတဲ့ေနရာဝန္းက်င္ကို လွဳပ္ရွား အသံေပး ထင္းဝါးေျခာက္ေတြပုံၿပီး မီးရွဳိ႕ ေသနက္သံေပးလုပ္ပါတယ္။


တစ္ခ်ဳိ႕ကလည္းလမ္းေဘးကိုညေနမွာ အပ္ခ်ည္ႀကိဳးတားခဲ့ပါတယ္ မနက္ျပန္လာေတာ့ စစ္ေပါ့ ႀကိဳးပ်က္ေန အရာပ်က္ေနရင္အဲဒီေနရာကစၿပီးအကုန္ ရွင္းၾကေပါ့။ ည ကိုယ္စခန္း ခ်တဲ့ ေနရာေရာက္ျပန္လည္း စိတ္မခ်ရဲပါဘူး၊စခန္းက လမ္းေဘးမွာ ကင္းသမားအလစ္နဲ႔ အေမွာင္ကို အကာယူၿပီး လူကပ္လာမွာကလည္းေတြးပူရပါတယ္၊ အိပ္လိုက္ႏိုးလိုက္နဲ႔။ ျပန္ရခါနီးမွာ အတတ္ႏိုင္ဆုံး safe ျဖစ္ ၾကေစခ်င္လို႔ေလ။ ဖ်က္ကနဲႏိုးတာနဲ႔ ကင္းသမားေတြကိုေခ်ာင္းသံေပး ရပါတယ္....ငါမအိပ္ဘူးေပါ့ေလ..ဟဲဟဲ ႏိုးတစ္ဝက္ အိပ္တစ္ဝက္ မနက္လင္းတာနဲ႔ ခရီးသြား အစားေသာက္ကလည္း ဆန္၊ပဲနဲနဲ၊ဆား၊ငပိ(မာခဲၿပီး ၾကမ္း ေထာ္ဆားခဲေတြနမ္းက်င္းနဲ႔ ငပိလို႔ ေျပာရရုံပါပဲ) စည္သြပ္ဘူးကလည္း ရိကၡာထုပ္ေပးၿပီး တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာ အသားဟင္းေလး စားၾကပါေစဆိုၿပီး တြယ္ထုတ္လိုက္တာနဲ႔ ကုန္တာပါပဲ။ တစ္ဘူးကိုလူ ၇ ေယာက္ေလာက္စား ရတာကိုး။ လုံလုံေလာက္ေလာက္ရွိတာ ဆိုလို႔ ႏို႔ဆီပါပဲ။ဒါကလည္း စေသာက္ကတည္းက အခ်ဳိေပါ့ႏိုင္သမွ်ေပါ့ဖို႔ ဆရာႀကီး CQ ကိုေျပာထားရပါတယ္။ အခုလိုလကုန္ခါနီးက်ေတာ့ စေကးပိုသလုိျဖစ္ေနေတာ့ ေန႔လည္ ေန႔ခင္း ဒါမွမဟုတ္ညစာအၿပီးမွာ လၻက္ရည္ခ်ဳိေလးေသာက္ၾကရတာေပါ့။ ဒါေတာင္ အခ်ဳိေျခာက္ ျပက္လပ္လို႔ ေရးေႏြးနဲ႔ႏို႔ဆီ သၾကားနဲနဲနဲ႔ ႏို႔ေဖ်ာ္ပဲကစ္ရတာမ်ဳိးကရွိေသး။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေရွ႕တန္းစစ္သားမ်ားအတြက္ေတာ့ ၁၄ရက္တစ္ပါတ္ျပည့္လို႔ လကုန္လို႔ ရိကၡာထုပ္တဲ့အခါ အသား ငါး(စည္သြပ္ဘူး) ႏို႔ဆီ၊သၾကား၊ဆန္ဆီပဲ၊ငပိေလးပုံမွန္ရရင္ပဲ ေပ်ာ္ေနတတ္ၾကတာပါ။ အဲဒီေန႔ကေတာ့ ထမင္း ဟင္းကိုေကာင္းေကာင္းတြယ္ၾကတာပါပဲ။


အေပါဆုံးကေတာ့ ဆန္ ပါပဲ။ဒါေၾကာင့္လည္းေတာ္ေသးတယ္ေလ။ ဒါေတာင္တစ္ခ်ဳိ႕ တပ္စိတ္ေတြက ဆန္မေလာက္တာႀကံဳရေသး။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ျပန္ရခါနီးေတာ့ အဖြဲ႔ေတြအားလုံး ေပ်ာ္ေနၾကတာပါပဲ။ ညည ဟိုး ေတာင္ယာေစာင္းေတြဘက္က မီးေရာင္ေတြ႕တာနဲ႔ ကင္းသမားက လာႏွဳိးၿပီး သတင္းပို႔ေတာ့တာပါပဲ။ ဒီေကာင္ေတြလည္း ဒီေလာက္ေတာ့ လွဳပ္ရွားမွဳလုပ္ၿပီေပါ့။ တစ္ခါတစ္ခါေသနက္သံေပး တာမ်ဳိးလည္းရွိပါတယ္။ စခန္းက လမ္းေဘးမွာ ဆိုေတာ့လည္း သတိႀကီးႀကီးထားရပါတယ္။လူေတြလည္း ပိန္က် ေနၾကၿပီေလ။ ေၾသာ္ ငါ့ဧရိယာထဲ ကားမိုင္းမ်ားကြဲခဲ့ရင္ျဖင့္ ဆိုတဲ့အေတြး၊ မနက္ဘယ္လိုသြားမယ္ drop ခ်တာ ဘယ္လိုပုံစံေျပာင္းရမလဲ။ လမ္းကင္းမွာ ငေပြးက အလစ္ဝင္သုက္သြားမွျဖင့္ ဆိုတဲ့အေတြး နဲ႔ ေန႔တိုင္း စားေနရတဲ့ ပုံစံမေျပာင္း လဲတဲ့ထမင္းဟင္း... ရန္သူကို စိတ္မခ် ကိုယ့္လူေတြကိုလည္း စိတ္မခ် နဲ႔... မ်ားလိုက္တဲ့ Attention ေတြ....

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပေပးသြားပါ့မယ္.................. အားလုံးကို ေက်းဇူးတင္လ်က္ပါ)
ေနလြမ္းသူ

Read More...

Thursday, April 17, 2008

ေခ်ာင္းႏွစ္ခြစခန္းက ငါးပုစြန္ဟင္းေလးမ်ား

လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ စခန္းေလးေသခ်ာကာလို႔ အေျခတစ္က်ျဖစ္မယ္ မႀကံေသးဘူး ခရီးသြားဖို႔က ေပၚလာပါၿပီ။ ည(၂၁၃၀)နာရီ ခြဲတစ္ခ်ိန္စက္တက္ေနစဥ္မွာ တပ္မ စက္ႀကီး(ဆသရစက္)ကေန အေပၚတက္ခဲ့ပါဆိုၿပီး ဗိုက္ဝါ လ-၉၇ စက္နဲ႔ေခၚသြားပါတယ္။ ကြိကြိကြကြသံေတြကို အာရုံစိုက္နားေထာင္ေပမယ့္ စက္သမားေလာက္ နားရည္ မရွိေတာ့လဲ ကန(အဖမ္း)စာအုပ္မွာ သူလိုက္ေရးေနတာေတြကို ဖေယာင္းတိုင္မီးအားကိုးနဲ႔ လိုက္ဖတ္ ေနလိုက္ပါတယ္။ေသခ်ာတာေပါ့မနက္ျဖန္မနက္(၀၄၀၀)အၿပီးထြက္ႏိုင္ေအာင္လုပ္ပါ။
ဗ်ဴဟာကုန္း ေအာက္မွာအသင့္ေနၿပီးသားခလရ-၄၂ စစ္ေၾကာင္း-၁ နဲ႔ေပါင္းၿပီး နဗဟမွဴး အမိန္႔အတုိင္းဆက္လုပ္ပါ......လို႔ေျပာလာပါတယ္။ ဗိုလ္မွဴးေအာင္ေဇာ္မိုး အမိန္႔ဆက္ ေပးလာပါတယ္ ညီေလး မင္းတပ္ခြဲေရာ တုိ႔စစ္ေၾကာင္းအဖြဲ႕ေတြအားလုံး မနက္(၀၃၃၀) အုန္းသီး စားထားဖို႔ေျပာပါ မနက္စာအပါျဖစ္မယ္...ဆိုကတည္းကအိပ္ဖို႔မစဥ္းစားနဲ႔ေတာ့။

ဒီလိုနဲ႔မနက္ ေကာင္းကင္ေရာင္ဝိုးတစ္ဝါးအားကိုးနဲ႔ထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္၊ကိုတိုးႀကီးရဲ႕ ခြဲ-၃ ကအသင့္ေစာင့္ေနပါတယ္။ သူက ေတြ႕တာနဲ႔ေမးပါေတာ့တယ္ ဟေကာင္ဘာအတြက္ တုန္းဟ..ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က ထီးထ-ေစာထကိုတစ္ရက္ ထဲအေရာက္သြားရမွာ လို႔ေျပာလိုက္ပါတယ္။.....ေကာင္းခ်ီးေပးတယ္..သူက၊မနက္မလင္းခင္မူသဲကိုေရာက္ၾက ပါတယ္။ မူခီးရြာကိုရွင္းဖို႔အတြက္ကို တပ္ႏွစ္တပ္တစ္ပိုင္းစီေပါင္းၿပီးထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။-၄၂-ပိြဳင့္သြားမယ္ဆိုကတည္းကထုံးစံအတိုင္းသူတို႔ကအဓိက လမ္းမႀကီးကိုမသုံးေတာ့ပါဘူး ေဘးဘယ္ညာကေနေျမွာင္ၿပီးတိုးပါေတာ့တယ္... ဟိုအပင္နဲ႔ညိဒီအပင္နဲ႔မလြတ္နဲ႔ သြားရတာကိုခရီးကမတြန္ပါဘူး၊ဒီလိုနဲ႔ ေခ်ာင္း-၂ခြစခန္းေဟာင္းေနရာမွာခနတာ စခန္းခ်ၾကပါတယ္။အဖြဲ႕ေတြအႀကိဳက္ေတြ႕သြားပါတယ္၊ေခ်ာင္းေရစပ္စပ္ေက်ာက္တုန္း အႀကိဳအၾကားမွာ ဖားငါး ဂဏန္းႏွိဳက္ၾကပါေတာ့တယ္၊အသားငါးမစားရတာလည္း ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီေလ၊ေျမာက္ဥနဲ႔ ေကာက္ေကာက္ညႊန္႔ ကုလားပဲအေရက်ဲဟင္းပဲ ေန႔တိုင္းလိုလိုစားေနရတာကိုး။တပ္မကခ်ေပးတဲ့ ေျမပုံညႊန္းအတိုင္း(၂)ရက္ေလာက္ ဆက္တိုက္ရွင္းၾကပါတယ္။


မူခီးထိေရာက္ေအာင္တိုးဖို႔ကိုေတာ့ ဗ်ဴဟာမွဴးလည္းေတာ္ေတာ္စဥ္းစားပါတယ္။ သြား ရင္တိုးရင္ေတာ့အဲဒီမွာ ရွိမွာေသခ်ာတယ္..ေအး အက်ဳိးအျမတ္ကိုတြက္ရမယ္ကြ၊ ေအး မိုင္းကာမထားဘူးလို႔မေျပာႏိုင္ သလို တပ္မခ်ိန္းခါနီးမွ ကိုယ့္လူေတြကိုဘာမွ မထိေစခ်င္ဘူး....လို႔ေျပာလာပါတယ္။ အင္တာသတင္းအရ တပ္မခ်ိန္းခါနီး ကားေတြ သုံးေတာ့မယ့္အခ်ိန္နဲ႔ကိုက္ၿပီး ကားမိုင္းခဲယမ္းအစုံနဲ႔ တစ္ဖြဲ႕ မူခီးရြာမွာ ခိုေနေၾကာင္းနဲ႔ အင္အား(၆)ဦး ရွိေၾကာင္းခ်ျပလာတာျဖစ္ပါတယ္...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နႏၵေအာင္တုိ႔ အားလုံးကေတာ့ဒီေခ်ာင္း-၂ ခြမွာေနရတာေတာ္ေတာ္ကို ဟုတ္ေနပါတယ္၊ ငါးပုစြန္ ေလးစားေနရတာမို႔ပါ။မနက္ေစာေစာခြဲ-၃ ကတစ္ေယာက္လိုက္မွာေနတာသိရပါတယ္ မေန႔ညက အေရွ႕ဘက္ နားက ေခ်ာင္းေကြ႕ေနရာေလာက္မွာ မီးေရာင္လိုလိုေတြ႕ေၾကာင္းနဲ႔ ေခြးအီသံပါၾကားေၾကာင္း ဘယ္သူမွအဲဒီ ဘက္ကိုမသြားဖို႔ ကိုတိုးႀကီးက လိုက္ေျပာ ခိုင္းေနတာပါ...



အဲဒီေန႔က ဗ်ဴဟာေဆးမွဴး ကိုေက်ာ္ဇင္လက္(5th or 6th တစ္ခုခုကပါ) ေပးတဲ့ငျငဳပ္သီးမွဳန္႔ ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ငါးသလဲထိုးေရျပန္ခ်က္တာနဲ႔ သူ႔ကိုပါေခၚၿပီး ၄၇ ကညီေလး ၃ ေယာက္နဲ႔ ထမင္းအတူစုစားၾကပါတယ္။ေတာ္ေတာ္ေလးစားလို႔ ေကာင္းပါတယ္၊ငတ္ေနလို႔ျဖစ္မယ္ သူကေျပာလာပါတယ္..ေအးကြာငါ့ေဆးအဖြဲ႕ကို အျပစ္ေျပာတာေတာ့ဟုတ္ဘူးဟ ငါးကို ေကာင္းေကာင္း မရွာတတ္တာပဲလား၊ ငါးကလည္တာလား မသိဘူး ဂဏန္းလုံး ေပါက္စေလးေတြပဲရရေနတယ္ဟ...တဲ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီေန႔ကငါးဟင္းေလး ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္....ထမင္းစားၿပီး ေဆးမွဴးအစ္ကိုႀကီးနဲ႔ က်ည္လြတ္ေျမက အေၾကာင္းေလးေတြ၊ေဆးပညာဗဟုသုတေလးေတြေျပာ ေနျဖစ္ပါတယ္..မၾကာပါဘူး အုံး ကနဲေပါက္ကြဲသံစၾကားလိုက္ရပါတယ္၊တစ္ဖက္ေခ်ာင္းစြယ္ဘက္ကပါ၊ေအာ္သံ စူးစူးပါကပ္ပါလာပါတယ္၊ ကိုတိုးႀကီးအဖြဲ႕ေတြထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ေတာ့မိုင္းနင္းၿပီလို႔ အတတ္သိလိုက္ ပါတယ္။


လာညီေလး ဗ်ဴဟာဘက္ကိုသြားမယ္ ကိုယ့္အလွည့္က်ၿပီဆိုတာေတာ့ေသခ်ာတယ္ကြ ...ဆိုၿပီးထြက္ လာလို႔မၾကာပါဘူး၊ခြဲ-၃ ကလူေတြ ထိတဲ့တစ္ေယာက္ကို သယ္လာၾကပါတယ္၊ ညာဘက္မ်က္ခုံးစပ္ကပါေသြးက အဆက္မျပက္ထြက္ေနတာ့လူကို ေသခ်ာခြဲလို႔မရပါဘူး၊ လူ-လက္နက္စုံေၾကာင္းအသီးသီး ၆၅ လုပ္ခိုင္းလိုက္ၾက ပါတယ္၊ေအာ္ဟစ္ၿငီးျငဴေနတဲ့သူက ဗ်ဴဟာက BEတပ္သားေက်ာ္သူရျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါေတာ့တယ္။ ဆရာကေတာ့ ေတာက္တစ္ေခါက္ေခါက္နဲ႔ပါ...ခြီးကြာ ခမရ(xx)-ခြဲ-၃ ကေသခ်ာေျပာထား မွာထားရဲ႕ သားနဲ႔ကြာ အဲဒီ ဘက္ကိုေခ်ာ္ေတာေငါ့ျဖစ္ေအာင္ေငါ့လိုက္ၾကေသးတယ္၊ အခုမိုင္းထိမယ့္ ထိေတာ့..အဟင္ ငါ့ဗ်ဴဟာ mine cover ေမာင္ဘီအီးမွလာျဖစ္ရတယ္လို႔ကြာ.....တဲ့။


ကြ်န္ေတာ့အစ္ကုိႀကီးခမ်ာ surgical plate မပါဘဲျဖတ္တာေတာက္တာလုပ္ရတာဒါ ပထမဦးဆုံးျဖစ္လို႔ ခနတာ စဥ္းစားေနတုန္း နႏၵေအာင္တို႔ဆီက ဆရာႀကီးစိုးျမင့္သန္း က ဗိုလ္ႀကီးကြ်န္ေတာ္ကိုင္မယ္အရင္ကတည္းကလဲ ဒီလိုလုပ္ခဲ့ဖူးတယ္ ေဘးကေနကြ်န္ေတာ့္ကို ေညာင္ကမာေပးပါ ဆိုၿပီး ေျခဖါးတစ္ခုလုံးကအသားစ ေသြးစေတြ ျဖတ္ေတာက္ပတ္တီးကိုင္ တာေတြလုပ္ၾကပါတယ္။ကြ်န္ေတာ့္ညီေလးက တဲကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ အစ္ကိုႀကီးအခု ဗ်ဴဟာမွဴးေတာ္ေတာ္တင္းေနတာဗ် ေတာ္ၾကာ ေဒါသထြက္ၿပီး အခုထြက္မယ္ အဲဒီ မူခီးကို ဒိုးမယ္ဆိုမွ ဒုကၡေနာ္ လို႔ကပ္တိုးေလးေျပာလာေတာ့ သြားေတာ့လည္းလိုက္ရမွာေပါ့ဟ၊ တပ္မခ်ိန္းခါနီးလို႔မသြားဘူးဆိုတာမရွိဘူးပူ မေနနဲ႔စိတ္ခ်၊ၿပီးေတာ့လည္းနားေအး သြားတာေပါ့ကြာ...လို႔ ေအးငါသိသေလာက္ေတာ့ အခု ေခ်ာင္းႏွစ္ခြမွာ ဒါေရာဆို မိုင္းကြဲတာ ၂ ခါရွိၿပီ၊ မ-၁၂၀ ကငါ့အပါတ္စဥ္က မ်ဳိးျမင့္ေအာင္ သူ႕ခြဲရုံးကရဲေဘာ္တစ္ေယာက္ လားလန္စခန္းေအာက္နားက ဟို ေစာပခီး ေခ်ာင္းစခန္းကိုလာတာ အလာတုန္းကမျဖစ္ဘူး အျပန္မွ အဲဒီလမ္း ေပၚမွာပဲနင္းမိတာ ဒီေကာင္နင္းၿပီးမွ သူ႕တပည့္အလွည့္မွာ ကြဲတာ.. အရင္တုန္းကေတာ့ အရမ္းေအးေဆး နားေအးတဲ့ ေခ်ာင္းႏွစ္ခြ- တုန္းတံတား...လို႔ ေရွ႕တပ္ေတြကေျပာခဲ့ၾကတာပဲ...ရန္သူကလည္း လူပဲကြာ ပုံေသ ဘယ္တြက္လို႔ရမလဲ.... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ငါးေလးဟင္း ပုစြန္ေလးဟင္း စားတိုင္းေတာ့ ဒီေခ်ာင္းႏွစ္ခြ ကိုသိတိရေနဦးေတာ့မွာပါ.....လို႔
ေနလြမ္းသူ

Read More...