ကြ်န္ေတာ္ဘဝတစ္စိတ္တစ္ေဒသမွာ ရင္ဆိုင္ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရတာေလးေတြ၊ ေနာင္ေတာ္ညီေတာ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ စစ္သည္အဆင့္အတန္းအားလုံး ထိေတြ႕သိျမင္ခံစားခဲ့သမွ်ေလးေတြကို ေပါင္းစပ္လို႔ ရသတစ္ခုအျဖစ္ ရေစျခင္းငွာအင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေလးေပၚတင္ေပးလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္

Saturday, May 31, 2008

မိုင္းႏွဳံး ႏွီးဘုရားႀကီး

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႏွီးဘုရားႀကီးေတြ အေၾကာင္းကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၾကားဖူးၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္သိသေလာက္ဆို ရန္ကုန္(ေထာက္ႀကံ့မွာဆိုလားပဲ --သိရင္ေျပာေပးၾကပါလား)တစ္ဆူ၊ ကေလာမွာ တစ္ဆူ၊ ျပင္ဦးလြင္ မေရာက္ခင္နားမွာတစ္ဆူ (ကြ်န္ေတာ္ေရာက္တုန္းကကို ေနာက္တစ္ဆူ ထပ္ၿပီး ရက္လုပ္ ပူေဇာ္ေနတာေတြ႕ျမင္ခဲ့ပါတယ္)၊ ေနာက္ တစ္ဆူကေတာ့ မိုင္းခတ္(မိုင္းႏွဳံး)ႏွီးဘုရားႀကီးပါ။ ေနာက္ဘယ္ေတြမွာ ရွိေသးလဲ မသိဘူးေနာ္၊ ဒါက ကြ်န္ေတာ္သိသေလာက္ပါ။ အဓိက ေဖာ္ျပခ်င္တာက မိုင္းခတ္ၿမိဳ႕နယ္၊ မုိင္းႏွဳံးဆိုတဲ့ ရြာမွာ စံပါယ္ေတာ္မူေနတဲ့ ႏွီးဘုရားႀကီးအေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္သိထားသေလာက္ မျဖစ္စေလာက္ေလးကို မွ်ေဝခ်င္တဲ့ဆႏၵေၾကာင့္ဒီပို႔စ္ကိုေရးလိုက္တာပါ။

မိုင္းခတ္ၿမိဳ႕အေနာက္ဘက္ မိုင္းႏွဳံးဆိုတဲ့ရြာေလးကို ဆိုင္ကယ္သြားရင္ ခရီးကနီးနီးေလးပါ ေတာင္ကုန္းေတြ ခ်ဳိင့္ေတြျဖတ္၊ ေရေခ်ာင္းေလးေတြပါ ျဖတ္ျဖတ္ဆင္းရေတာ့ ၁၀မိနစ္ ေလာက္နီးပါးၾကာတတ္ပါတယ္။ ရြာကိုဝင္တာနဲ႔ ေက်ာင္းေဆာင္ႀကီးကိုထီးထီးေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းဝန္းတစ္ခုထဲမွရွိတဲ့ စံေက်ာင္းေတာ္မွာ ကိန္းဝပ္ေတာ္မူပါတယ္။ ႏွစ္စဥ္ပဌာန္းရြတ္ပြဲနဲ႔ ဘုရားပြဲေတာ္အၿမဲက်င္းပေလ့ရွိပါတယ္။ ရွမ္း၊အခါ၊လားဟူ ေတာင္ေပၚေဒသေန တိုင္းရင္းသားတို႔ပါဝင္ဆင္ႏြဲၾကပါတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ နီးစပ္ရာမိုင္းခတ္ မိုင္းယန္း အျပင္ က်ဳိင္းတုံကပါလာေရာက္ ဆိုင္ေတြဖြင့္လွစ္လို႔ ပိုမိုစည္ကားစြာ က်င္းပလ်က္ရွိပါတယ္။

ဘုရားႀကီးသက္တမ္းဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀၀ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားသမိုင္းစာအုပ္နဲ႔ လက္ကမ္းစာေစာင္ ေလးေတြထုတ္ေဝျပဳစုထားပါတယ္။ ဘုရားသမိုင္းအေသးစိတ္ကို က်ဳိင္းတုံၿမိဳ႕ႏွစ္ပတ္လည္ မဂၢဇင္းစာေစာင္ ေတြမွာ ရွာေဖြဖတ္ရွဳႏိုင္ၾကပါတယ္။ (ကြ်န္ေတာ္က မွတ္မိသေလာက္ကို မွ်ေဝေပးရုံသပ္သပ္သာျဖစ္ပါတယ္)စတင္ရက္လုပ္ပူေဇာ္ဖုိ႔အတြက္ လူပ်ဳိ မိန္းမပ်ဳိ တို႔ကေန ဝါးေကာင္းဝါးမ်ဳိးသန္႔ေတြကို ခုတ္ေပးၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ဝါးလုံးအဆင့္ကေန ႏွီးျဖာ ႏွီးသပ္ စတင္ရက္လုပ္လာလိုက္ၾကတာ ေခါင္းေတာ္ရက္လုပ္ဖို႔ အခက္အခဲ စတင္ေတြ႕ႀကံဳၾကရပါတယ္..တဲ့ ။ လူေတြဒီလိုနဲ႔ အခက္ႀကံဳေနတုန္း ေနာက္ရက္မွာ အနီးနား ၿခဳံႏြယ္ေတာအုပ္ ထဲကေန အဝတ္အစား ႏြမ္းပါးစြာ ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ အဖိုးအိုတစ္ဦး ထြက္လာၿပီးသူ ရက္လုပ္ကုသိုလ္ပါဝင္ ပါရေစဆိုၿပီး စတင္ရက္လုပ္ပါတယ္...တဲ့။

အဲဒီေန႔မွာပဲ အဖိုးအိုက ဦးေခါင္းေတာ္ကိုအၿပီးရက္လုပ္လို႔ ခႏၵာကိုယ္ေတာ္နဲ႔ ဆက္စက္ၿပီးစီးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ေနမဝင္ခင္သူျပန္ရမွာျဖစ္လို႔ ကဲအခုေတာ့အားလုံးၿပီးၿပီျဖစ္ လို႔ သူျပန္ပါဦးမယ္လို႔ အားလုံးကို ႏွဳတ္ဆက္ၿပီး အနီးအနား မလွမ္းမကမ္းသစ္ပင္ၿခံဳႏြယ္ထဲကို ဝင္ေရာက္သြားပါတယ္။ ေနာက္ေန႔မနက္မွာ ရြာကလူရြယ္ေတြက အဖိုးအိုကိုေတြ႕ခ်င္ ျပဳစုႏွိပ္နယ္ေပးခ်င္ၾကတာနဲ႔ ေတာနင္းရွာေဖြၾကပါေသာ္လည္း အဲဒီေန႔ကစၿပီးေနာင္ ဘယ္ေတာ့မွ အဖိုးအိုကို မေတြ႕ရေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္မွ ရြာက ဆရာေတာ္ကို သၾကားမင္းကအိမ္မက္ေပးပါတယ္ လူေတြနဲ႔အတူ သူလည္းကုသိုလ္ပါဝင္ လွဴဒါန္းတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းပါ။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ဘုရားဘြဲ႕ေတာ္ကို ရွမ္းဘာသာနဲ႔ သၾကားမင္းရက္လုပ္ပူေဇာ္တယ္ဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္ပါေအာင္ ဘြဲ႕ေတာ္ဆက္ကပ္ခဲ့တယ္ လို႔ သိရပါတယ္။

ႏွစ္ကာလေတြၾကေညာင္း ရြာေတြလဲ ေခတ္ပ်က္စနစ္ပ်က္ေတြႀကဳံရေတာ့ လူေတြေရႊ႕ ရြာေတြေနရာေတြပါ ေျပာင္းလဲလာလိုက္တာ အခု လက္ရွိမိုင္းႏွဳံးရြာမွာ မတည္ထားခင္ ေတာမီးႀကီး အႀကီးအက်ယ္ေလာင္ကြ်မ္း ပါတယ္။ တစ္ေတာတစ္ေတာင္တစ္ေဒသလုံးကို တက္တက္စင္ေျပာင္ေလာင္ကြ်မ္းပါတယ္...တဲ့။ ဒီလိုနဲ႔ေနာက္ေန႔ ထင္းခုတ္ ေတာလည္သြားတဲ့သူေတြက မီးေလာင္ျပာဖုံးေတာႀကီးမွာ ဝါးရုံပင္ေျခာက္တစ္စု မဆိုစေလာက္ေလးက ထီးထီးကြက္ၿပီး မီးမေလာင္ဘဲက်န္ေနတာေတြ႕တာနဲ႔ အထူးအဆန္းျဖစ္ၿပီး အနားကို သြားေသခ်ာၾကည့္ေတာ့မွ အခုလက္ရွိေနရာမွာတည္ထားကိုးကြယ္တဲ့ ႏွီးဘုရားႀကီးကို အံ့ခ်ီးဖြယ္ မီးကြင္း မီးမဝါးၿမိဳႏိုင္ဘဲ ဘုရားတန္ခိုေတာ္စြမ္းျဖင့္ က်န္ရစ္တာျဖစ္တယ္။ ရြာကိုသယ္မပင့္ေဆာင္လို႔ အခုလက္ရွိေနရာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းဝန္းအတြင္းမွာ ျပဳျပင္မြမ္းမံ တည္ထားကိုးကြယ္လာလိုက္တာ ဒီေန႔အထိပင္ ျဖစ္ပါတယ္။

အခုဆို မိုင္းႏွဳံးႏွီးဘုရားႀကီးမွာ ႏွစ္ေပါင္း (၇၀၀)ၾကာျမင့္လာခဲ့ေသာ္လည္း ေရြသကၤန္းေရာင္တေျပာင္ေျပာင္ျဖင့္ အထူးၾကည့္ညိဳသဒၵါပြားဖြယ္ရာ ဖူးေတြ႕ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ေဒါက္တိုင္တစ္ခ်ဳိ႕ျဖင့္ကို မက္မေတာ္ေထာက္ကူ ထားတာလည္းေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္လူတို႕အၾကားမွာ ေရပန္းအစားဆုံးကေတာ့ အကုသိုလ္ေတြ အရမ္းမ်ားေနတဲ့သူေတြ ဘုရားႀကီးေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ေရာက္လို႔ ဒူးေထာက္ဦးခ်တာေတာင္ ဘုရားႀကီးကို လုံးဝ ဖူးေတြ႕ျမင္ရခ်င္းမရွိပါဘူးလို႔ ေျပာစမွတ္ျပဳၾကပါတယ္။ ကိုယ္ေတြ႕ႀကံဳရတယ္ဆိုတဲ့သူကေတာ့ ဒီေန႔အထိ မိုင္းခတ္ၿမိဳ႕ထဲမွာ ေနထိုင္တဲ့ ေဒၚxxxxxx ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔အထိသူရွိေနဆဲပါခင္ဗ်ား။ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ လူနံမည္ကိုေဖာ္ျပျခင္းမျပဳသည္ကို နားလည္ႏိုင္ၾကပါေစ။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔လို တပ္က ေျပာင္းေရႊ႕တာဝန္ထမ္းရသူေတြ အစိုးရဝန္ထမ္းမ်ားအားလုံး ပါစပ္ဖ်ားမွာေရပန္းစားတာေလးပါ ။ အဲဒါကေတာ့ မိုင္းႏွဳံး ႏွီးဘုရားႀကီးကို ဖူးရင္ ၃ ႀကိမ္ေရာက္ေအာင္ သြားေရာက္ ဖူးေမွ်ာ္ ဦးခိုက္ရပါတယ္..တဲ့ ။ ၃ ႀကိမ္မျပည့္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ အဲဒီလူဟာ မိုင္းခတ္ကေန တစ္ျခားကို ေျပာင္းေရႊ႕တာဝန္က်တယ္ထားဦး ေနာက္တစ္ခ်ိန္မွာ မိုင္းခတ္ကို ထပ္ၿပီးတာဝန္က်တယ္...ဆိုတာပါပဲ.. ဒါေၾကာင့္ေလ ကိုနႏၵတို႔ကေတာ့ ဆိုင္ကယ္နဲ႔က ၂ ခါ။ တပ္က ကားနဲ႔ လုပ္အားေပးသြားတုန္းကတစ္ခါ၊ လမ္းကင္းဆိုၿပီး လမ္းေလွ်ာက္သြားရတာက တစ္ခါ။ ၾကက္ဥေတာင္စခန္း(တစ္ခ်ိန္က ဗကပ တို႔ သိမ္းပိုက္ ထားခဲ့တဲ့ စခန္းပါ.. ဆရာေသာင္းေဝဦးစာအုပ္ထဲမွာ ပါခဲ့ဖူးပါတယ္.. ဒီစခန္းကို ကြ်န္ေတာ္ စခန္းထိုင္ခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔ ျပသနာေလးေတြ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတာေလးကို ေနာက္ပိုင္းမွာ တင္ျပေပးပါဦးမယ္) မွာ စခန္းထိုင္ ရေတာ့ ၂ ႀကိမ္ထပ္ဖူးရတယ္ေလ...

ဘုရားႀကီးကိုသပၸါယ္ၾကည္ညဳိလြန္းလို႔ ဖူးခြင့္ႀကံဳရခဲ အခြင့္အေရးရခဲလွျခင္း တို႔ေၾကာင္း သြားခြင့္သင့္ေအာင္ သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ခဲ့သလို ..ဟဲဟဲ သူမ်ားေတြေျပာလို႔ မိုင္းခတ္ကိုျပန္မလာခ်င္လို႔(လွ်ပ္စစ္မီးနဲ႔ ဖုန္းမရတာ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးခက္ခဲတာကလြဲရင္က်န္တာအကုန္ေကာင္း.. ပီနန္း တို႔ ေနာင္ရင္း တို႔လည္း သေဘာထားေကာင္း...) အခါခါအေခါေခါက္သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ခဲ့ပါေၾကာင္း ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ရွိရွိသမွ်ေသာ ႏွီးဘုရားႀကီးမ်ားတြင္ သက္ေတာ္သက္တမ္း ကာလအၾကာျမင့္ဆုံး (ကြ်န္ေတာ္တို႔စကားနဲ႔ဆိုရင္ စီနီယာ အက်ဆုံး..) ျဖစ္တဲ့ မိုင္းခတ္ၿမိဳ႕ အနီးအနားက မိုင္းႏွဳံး ႏွီးဘုရားႀကီးအေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါသည္။

Read More...

ကြန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းေတာ္ နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔အတန္းေလး

ဒီတစ္ခါေတာ့ အလွည့္အေျပာင္းေလးျဖစ္သြားေအာင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔အတန္းထဲကသူငယ္ခ်င္းေတြ အေၾကာင္း ေျပာျပပါဦးမယ္ဗ်ာ။ ပထမႏွစ္မွာ အတန္း ၃ တန္းခြဲထားတယ္ ကိုနႏၵက အခန္း(၁)မွာေပါ့ ျမန္မာက ဗိုလ္ႀကီးနႏၵေအာင္နဲ႔ ဗိုလ္ႀကီးေစာသိခၤ (ကိုယ္ေရးတာဆိုေတာ့ ျမန္မာကထိပ္ကပဲေပါ့..ဟဲဟဲ) ေရွ႕ဆုံးခုံက စေျပာမယ္.. နယူးဇီလန္က ဗိုလ္မွဴးႀကီးနဲ႔ သူ႕မိန္းမ(ေယာက္်ားတက္ေတာ့မိန္းမကပါ ပိုက္ဆံေပးၿပီး ေက်ာင္းတက္တာပါ) ကာဇက္စတန္က ဗိုလ္မွဴး-၁ ေယာက္ ဗိုလ္ႀကီး-၁ ေယာက္။ မဒါဂါးစကား(Madagascar) ႏိုင္ငံက ဗိုလ္ တစ္ေယာက္။

ထိုင္းေလတပ္က ဗိုလ္ႀကီးမမ-၁ ေယာက္။ အယ္ဂ်ီးရီးယား ႏိုင္ငံက ဗိုလ္-၁ ေယာက္ ။ မိုဇမ္ဘိ(က္) (Mozambeak) ႏိုင္ငံက ဗိုလ္မွဴး-၁ ေယာက္။ ဗီယက္နမ္က ဗိုလ္ေလာင္း-၁ေယာက္။ မြန္ဂိုလီးယားက ဒုဗိုလ္-၁ေယာက္၊ဗိုလ္တစ္ေယာက္(အၿမဲတမ္းအိပ္ငိုက္တဲ့ ၂ ေယာက္ေလ..ဟားဟား) ။ပီရူး ႏိုင္ငံက ဗိုလ္မွဴး-၁ ေယာက္။ ခ်ီလီႏိုင္ငံက ဒု ဗိုလ္မွဴးႀကီး-၁ ေယာက္၊ဗိုလ္ႀကီး မမ တစ္ေယာက္(ေတာ္ေတာ္ ေခ်ာတာဗ်.. အရပ္ဝတ္နဲ႔ဆိုရင္)။ ကိုလံပီယာ ေလတပ္က ဗုိလ္မွဴး-၁ ေယာက္။ ဗင္နီးဇြဲလားႏိုင္ငံက ဗိုလ္မွဴး-၁ ေယာက္။ အဲဒီ ေတာင္အေမရိကအဖြဲ႕ေတြကေတာ့ စပိန္စကားက အဓိကဘာသာျဖစ္ပါတယ္။ ေျမာက္ ကိုရီးယားက ဗိုလ္မွဴး-၁ ေယာက္။ ယူကရိန္းႏိုင္ငံက ဗိုလ္မွဴး-၁ ေယာက္(သူက ရွဗ္ခ်င္ကို အေၾကာင္းေျပာရင္ သိပ္သေဘာက်တာ) ဇင္ဘာေဗြႏိုင္ငံက ဗိုလ္ႀကီး-၁ ေယာက္။ ေဘာ့စ္ဝါနာ(Botswana) ႏိုင္ငံက ဒုဗိုလ္-၂ ေယာက္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ အၿမဲသုံးဘာသာစကားက တရုတ္စကား (ဖုထုံးဟြ)ေပါ့။ လုံးဝကို ကိုယ္မသိ သူမ်ားလည္းမသိတဲ့ အသုံးအႏွဳံးဆို Eng လိုပဲ ကစ္ရတာေပါ့ ။

တစ္ခါတစ္ခါဆိုသိပ္ရယ္ရတာ Chin-Glish ခ်ဳိင္းဂလိရွ္ လိုေျပာပစ္လိုက္ၾကတာ ဟားဟား အဓိကက အခ်င္းခ်င္းနားလည္ဖို႔ပဲေလ။ ေနာက္အခန္း -၂ ခန္း က်န္ေသးတယ္ အေသးစိပ္ေတာ့ မေဖာ္ျပေတာ့ပါဘူး အဲဒီမွာလည္း အင္ဂိုလာက၊မြန္ဂိုလီးယားက၊ဖိလစ္ပိုင္၊ လာအို၊ကေမၻာဒီးယား၊ ယူကရိန္း၊ ဆြီဒင္၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ တန္းဇန္းနီးယား(Tanzania)၊အင္ဒိုနီးရွား အဲဒီႏိုင္ငံ ေတြက အမ်ဳိးသမီးအရာရွိေတြမ်ားတယ္။ ဘာသာဓေလ့ေတြအမ်ားဆုံး စုၿပံဳေနတဲ့ ေနရာတစ္ခုလို႔ေျပာႏိုင္ ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေပါင္း ၆၀ က တပ္မေတာ္(ၾကည္း၊ေရ၊ေလ)အမ်ဳိးသား၊အမ်ဳိးသမီး အရာရွိေပါင္း ၁၈၂ ေယာက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းႀကီးမွာ ပထမႏွစ္ကေန စတုတၳႏွစ္ထိ တက္ေရာက္ေနၾကပါတယ္။ ဘာမွခြဲျခားမွဳမရွိဘူး အားလုံးရင္းရင္နီးနီးနဲ႔တကယ္ကိုေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ တရုတ္ျပည္တြင္းေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူအင္အား ကအမ်ားဆုံးပါ။ သူတို႔အားလုံး အေျခခံစစ္ပညာသင္ၾကားၿပီးတာနဲ႔ သက္ဆိုင္ရာအထူးျပဳဘာသာရပ္ေတြကို ႏွစ္အလိုက္တက္ေရာက္ေနၾကပါတယ္။ သူတို႕ေတာ့ အရပ္ဝတ္နဲ႔တက္ၾကရပါတယ္။ အေျခခံစစ္အင္အားမွာ စာရင္းသြင္းထားၿပီး ဘြဲ႕ရလို႔ တပ္မေတာ္မွာ ဆက္လက္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခ်င္တဲ့သူေတြက ဆႏၵျပဳ အစစ္ေဆး ခံရပါတယ္။ၿပီးမွ စစ္ဘက္တကၠသိုလ္မွာထက္တက္ေပါ့။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ အတန္းပိုင္က ဗိုလ္မွဴးႀကီးမန္႔င္ (အမ်ဳိးသမီးပါ)။ အားလုံးက အရာရွိေတြၾကည့္ပါပဲ။ေခၚေတာ့ ေလာင္ရွီး( lao shi , 老师) ေပါ့။ သႀကၤန္တုန္းက ေက်ာင္းက အခန္းအနားစီစဥ္ေပးတယ္။ ညမွာ ပါတီသေဘာမ်ဳိးေပါ့ လာသမွ်ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ ဘီယာ ဝိုင္နဲ႔ သစ္သီးမ်ဳိးစုံ တစ္ျခားအျမည္းလည္း free လုပ္ေပးတယ္။ ေလးႏိုင္ငံေပါင္းၿပီးလုပ္ၾကတာပါ။ ဘဝမွာ မေမ့ စရာပြဲတစ္ပြဲပါပဲ။ေလးႏိုင္ငံက ျမန္မာ၊ထိုင္း၊လာအိုနဲ႔ ကေမၻာဒီးယား ပါ။ ဒီေလးႏိုင္ငံက ဘာသာစကားပဲ ကြဲသြားတယ္ က်န္တာေတြက တစ္ႏိုင္ငံထဲပဲလို႔ က်န္ႏိုင္ငံသားတိုင္းက ေျပာၾကပါတယ္။ အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ အဲဒီညက မင္းသားျဖစ္သြားတာက ကိုနႏၵတို႔ ၂ ေယာက္ပါ။ တကယ္ပါ တိုက္ပုံ စတစ္ျဖဴ ပုဆိုး (ေက်ာင္းေရာက္ ကတည္းက အခြင့္မသာလို႔ေလ) ဝတ္ၿပီး တက္လိုက္တာ အိုး..ေျပာမေနနဲ႔ (က်န္-၃ ႏိုင္ငံကေဘာင္းဘီ တီရွပ္ မရိုးေသာ ေန႔စဥ္ဝတ္န႔ဲကိုး) လူတိုင္းက ဓါတ္ပုံပဲ အတင္းတြဲရိုက္ၾကပါေတာ့တယ္ သီးသန္႔ပုံေလးေတြရိုက္ အတြဲလိုက္ရိုက္နဲ႔ ဟိုလူကဆြဲေခၚသြား ဒီလူကဆြဲေခၚသြားနဲ႔ဗ်ာ ... အိုး နီမန္းက်င္းထ်န္း က်န္းတ ဟန္ရႊိဳက္..တဲ့ ဒီေန႔မင္းတို႔ ၂ ေယက္ တကယ္ခန္႔ေခ်ာ..တဲ့ (ဟီးဟီး အရင္ေန႔ေတြက မမိုက္ဘူးေပါ့ေနာ္..) အတန္းထဲမွာ ႏိုင္ငံတကာအကေတြအေၾကာင္းေျပာၾကေတာ့ ယူကရိန္းနဲ႔ခ်ီလီ က အေရွ႕ေတာင္အာရွအကေတြက ပ်င္းစရာ နဲနဲမေကာင္းဘူးလားဆိုေတာ့ ထိုင္းကမမႀကီးက အိုးကစ္ပါေတာ့တယ္ ငါတို႔အကေတြက အရမ္းယဥ္ေက်း သိမ္ေမြ႕တာ ႏူးညံ့ေစတာ မင္းတို႔လို လူမပင္ပန္းဘူးလာညာနဲ႔ ၾကာေတာ့ ဟိုကအေလွ်ာ့ေပးရပါတယ္။ မေပးလို႔လည္းမရဘူးသူက အတန္းထဲကအႀကီးေတြကို ႏိုင္တယ္။ တစ္ခါတစ္ခါကေလးပဲ။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမန္မာ-၂ေကာင္မွာ ပါရာစီတေမာလ္နဲ႔ ဘာမီတြန္ ေလာက္ေတာင္ ၂ ကဒ္စီလားပါလာတာ။ တကယ္တမ္းဖ်ားဟဲ့နာဟဲ့ဆို ေဆးတိုက္ ေကာ္ဖီတိုက္တာက ထိုင္း က မမႀကီးပါ။ စာေမးပြဲနီးရင္ အခန္းကို ခနခနတက္လာၾကည့္တယ္ စာက်က္ဘဲ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ေရာက္ေနလို႔ကေတာ့ ခ်က္ခ်င္းကြန္ပ်ဴတာပိတ္ပဲ။ ႏြားႏို႕ဗူးေတြ လာလာေပးပါတယ္။ ေခၚတာကိုက ေဝၚတ တိတိ.. ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို သူ႔ေမာင္ေလးေတြလို႔ အၿမဲေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ ေရႊတိဂုံကိုေရာက္ဖူးတယ္။ က်ဳိက္ထီးရုိးဘုရားႀကီးကို သူလာဖို႔က်ဳိးစားဦးမယ္လို႔ အၿမဲအားတက္သေရာေျပာတတ္ပါတယ္။ ျမန္မာစကား တစ္လုံး ႏွစ္လုံးသိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း တာခ်ီလိတ္ နယ္စပ္ဘက္မွာစခန္းထိုင္ခဲ့ရတုန္းက မေတာက္တစ္ေခါက္ ယိုးဒယားစကားေလး ေလ့လားထား ခဲ့တာ ေျပာေတာ့ဟုတ္ေနတာပဲ။ Presentation powerpoint ျပလိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ေရာက္ေအာင္လာကို လာမယ္ဆိုသူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ ျမန္မာအေၾကာင္းထည့္ေျပာေတာ့လား... ဦးသန္႔ ကိုသိတဲ့သူအမ်ား အျပားေတြ႕ရပါတယ္။ အင္းေလး ေလွေလွာ္တာရယ္။ မႏၱေလးျခင္းအလွ နဲ႔ နန္းၿမိဳ႕ရုိး နန္းေတာ္။ ပုဂံက ေရွးေဟာင္းဘုရားအေရအတြက္(လွည္းဝန္ရုိးသံတညံညံ)။ အံ့ခ်ီးမကုန္ေရႊတိဂုံ။က်ဳိက္ထီးရုိးဘုရားႀကီး အေၾကာင္းကို ဥပမာေသခ်ာေပးေျပာျပေတာ့ ေတာ္ေတာ္အ့ံၾသၾကတယ္။ အစုံပါပဲကြ်န္ေတာ္လည္း ျမန္မာ့ အမွတ္အသားရိုးရာအေမြအႏွစ္စုံေပါ့။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယက္ႏွဳတ္ဆက္ရင္ တစ္ခါတစ္ခါ အဲဒီသူရဲ႕ ဘာသာစကားကိုေျပာၿပီးႏွဳတ္ဆက္ၾကတယ္။ အခုဆိုအားလုံးက ကိုနႏၵတို႔ကို မဂၤလာပါ ဆိုၿပီး ေျပာၾကပါတယ္။
အီးလိုက ဟဲလို၊ တရုတ္လိုက နီးေဟာင္၊ စပိတ္လိုက အိုးလာ၊ ထုိင္းက ဆဝါဒီခ (ခပ္)၊ အမ်ားႀကီးပါပဲ။

ဖ်ားလို႔နာလို႔ အတန္းမတက္ႏိုင္ဘူးဆိုတာနဲ႔ အဲဒီေန႔က်တဲ့ ေမာ္နီတာကေန ထမင္းစားအၿပီး တစ္ေနရာရာမွာ စုၿပီး အဲဒီဖ်ားတဲ့သူအခန္းကို ကိုယ္စီ လူမမာေမးတဲ့ ပစၥည္းေလးေတြနဲ႔ သြားၾကပါတယ္။ ေမြးေန႔ဆိုေကာင္းတယ္ ေက်ာင္းဝင္လႊာနဲ႔ ပတ္စ္ပို႔ထဲက ေမြးေန႔ကို ေက်ာင္းသားေရးရာဌာနက မွတ္ထားၿပီး မီးဖိုႀကီး စားဖိုေဆာင္ကို စာရင္းေပးထားပါတယ္။ အဲဒီသူရဲ႕ေမြးေန႔ ညစာစားခ်ိန္ ထမင္းစားခန္းမွာ ေမြးေန႔ကိတ္ႀကီးတင္ထားေပး ၿပီးသားပါ။ ဒုတိယထပ္မွာ အဲဒီလိုပါတီပြဲေတြလုပ္ဖို႔ သီးသန္႔ ေဟာလ္ခန္းထားေပးထားပါတယ္။ ကိတ္မုန္႔ႀကီး ကို free ဖုတ္ေပးတာပါ။ အသက္နဲ႔ကြက္တိ ဖေယာင္းတုိင္ေလးေတြ ခြက္ေလးေတြပါအၿပီး ထည့္ေပးၿပီးသား မိုက္တယ္ေနာ္ အေနာ္တို႔ေက်ာင္းက ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ကိုလား ဂရုတစိုက္နဲ႔ေမးၾကတာေပါ့ဗ်ာ အားလုံးသိၾကတဲ့ အတိုင္းပဲ နာဂစ္ က နာက်င္ပူေဆြး ရင္တြင္းက်န္ရစ္ ဒဏ္ျဖစ္ေစခဲ့တာကိုး (က်န္ရစ္ေစတဲ့ ဒဏ္ဆိုတာကေတာ့ လူတန္းအားလုံးရဲ႕ ခံစားခ်က္အားလုံး မတူညီသည္ျဖစ္ေစတူညီသည္ျဖစ္ေစ ကြ်န္ေတာ္ ရည္ညႊန္းဖြဲ႕ဆို ကိုယ္စားျပဳလိုက္တာပါ) မင္းအိမ္ေရာ ဘယ္လိုလဲ မိဘေဆြမ်ဳိး အေပါင္းသင္းေရာင္းရင္းေတြေရာ.. ဘာျဖစ္ၾကေသးလဲ ငါတို႕ တကယ္စိထိခိုက္ေၾကကြဲၾကရပါေၾကာင္း သေကၤတပစၥည္းေလးေတြ ေပးလို႕ေပါ့ဗ်ာ....

Read More...

Thursday, May 29, 2008

ေဝဒနာအပိုင္းအစေလးမ်ား-၄

(၁၁၆) အခုေနာက္ တစ္နာရီအတြင္း အန္ကယ္ခင္ေမာင္မ်ဳိး နဲ႔ ပင္ေပါင္ကစားဆိုပါၿပီး စက္နဲ႔ ေျပာလာပါတယ္။ ဦးစီးအရာရွိနံမည္ ကိုေျပာလိုက္တာပါ ။ သူက ေက်ာက္ႀကီးဗ်ဴဟာ(သံဘို)မွာတြဲၿပီး ေနာက္ခ်န္အဖြဲ႕နဲ႔ ေရွ႕တန္း အတက္အဆင္း တပ္ေတြကို ထပ္ဆင့္ကြပ္ကဲရေနရာေပါ့။ စကားဝွက္သေဘာမ်ဳိးေျပာလာတာပါ။ ကဲအဖြဲ႕ေတြ ၾကားတဲ့အတိုင္းပဲ 32 အျမန္ဆုံးကိုင္ ၿပီးတာနဲ႔ ေက်ာပိုးအိပ္ထုတ္ၾကေပါ့။

ကာလက တပ္မ(၃၃)တစ္မလုံးကို စကခ(၁၀)က လာေရာက္တာဝန္ခ်ိန္းယူေနၾကပါၿပီ။ အခုေနရာယူထားတဲ့ ပဒါးေခ်ာင္း အနီးက ၁၆ မိုင္စခန္းကို စကခ(၁၀)လက္ေအာက္ခံ တပ္တစ္တပ္က လာေရာက္လို႔ နယ္ေျမ ဧရိယာ စခန္းစည္း ခ်ိန္းယူၿပီးစပဲရွိေသး ကိုနႏၵတပ္ခြဲေတာင္ အခုနကမွ ဟိုဘက္လမ္းကင္းေနရာကျပန္ေရာက္တာပါ ။ မိမိယူခဲ့တဲ့ေနရာ လမ္းအေျခ အေနနဲ႔ ရန္သူေမွ်ာ္မွန္းေနရာ အခ်က္အခ်ာကုန္းေတြကို တပ္အသစ္ရဲ႕ တပ္ခြဲကိုေခၚၿပီး လိုက္ျပေပး ဘာေတြ ဘာေတြလုပ္တယ္ ဘယ္အခ်ိန္မွာေတာ့ဘာလုပ္တယ္ ဘာဘာညာညာေပါ့ ။ ပိုေကာင္းတာက ကိုယ္ခ်ိန္းေပး လႊဲေပးရတဲ့ တပ္ခြဲမွဴးက ၄၆ ကညီျဖစ္ေနေတာ့ အားလုံးအိုေကတယ္ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း အေသးစိတ္ရွင္းျပ ဘာလုပ္သင့္တယ္ ဘယ္ေနရာမွာေနၿပီး ဘာလက္နက္ေတြကုိေတာ့ ညီေလးနားမွာထား တပ္စုေတြကို ဘယ္ ေနရာထိခ်....စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ

အဲဒီတပ္ခြဲကိုထားခဲ့ၿပီး စခန္းျပန္ေရာက္လို႔ အေမာေတာင္မေျပေသးဘူး ေက်ာပိုးအိပ္ျပင္ ေမာေမာနဲ႔ ထမင္း ကတန္းကမန္းစားေပါ့။ အဲဒီေန႔ညေနေစာင္းမွ သံဘို ခလရ(၆၀)ထဲကိုေရာက္ပါတယ္။ သတင္းတစ္ခုက တန္းၾကားရတယ္။ ေနာက္က ခမရ(၃၅၁) ေရခပ္ဆိပ္ မွာ မိုင္းတစ္လုံးကြဲ ၁၁ ႏွစ္သားကေလး ဘယ္ေျခနဲ႔ ငယ္ပါ ဒဏ္ရာျပင္းျပင္းထန္ထန္ရသြားပါတယ္တဲ့။ ေက်ာက္ႀကီးေဆးရုံေရာက္ေတာ့ အဲဒီကေလး(ရြာထဲကပါ) ဆုံးသြားပါတယ္။ အားလုံးကေတာ့ ေတာက္တစ္ေခါက္ေခါက္နဲ႔ပါ။ ဟုတ္တယ္ေလ တပ္နားအထိကိုလာၿပီး မိုင္းေထာင္ရဲ႕တဲ့ ငေပြးသတၱိကေတာ့.... သူရည္ရြယ္တာက ကားသမားေတြျဖစ္မယ္လို႔ ခန္႔မွန္းရပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကေလးၿမိဳ႕ကေန စကခ(၁၀)တပ္ေတြကို FAW အစီး ၈၂ စီးနဲ႔သယ္လာတာက အဲဒီကားနဲ႔ ကားသမားေတြကို (၃၅၁)ထဲမွာေနရာခ်တာကိုး။ အခုေတာ့ ခုပ္ရာတစ္ျခားရွရာတစ္ျခားျဖစ္သြားရပါတယ္။ ညေရာက္မွ ကိုနႏၵတို႔ တပ္ခြဲမွဴးေတြေခၚၿပီး ကားစာရင္းေတြေပးပါတယ္(ကားက အေပၚကကားေတြနဲ႔လုံးဝမွ် မသက္ဆိုင္ပါဘူး) အခုဟာက ရိကၡာကားေတြ။ တပ္မ ခ်ိန္း ရိကၡာ Dumping ပါအသစ္ပုံပါေတာ့မယ္။

ရိကၡာယာဥ္တန္းနဲ႔အတူလိုက္ပါ ယာဥ္ေပၚလုံၿခံဳေရး.. လုပ္ရမယ္ေပါ့.. မိုင္းေတြ တဂ်ိမ္းဂ်ိမ္းကြဲခဲ့တဲ့ ဒီလမ္း ဒီခရီးကို ကိုနႏၵတို႔က က ကားႀကီးေပ်ာ္ေပ်ာ္လိုက္စီးရပါဦးမယ္။ ရင္ေလးပါ့ အေမေရ... တပ္ခြဲတစ္ခြဲကို ကား ၆ စီး ခြဲတန္းရတယ္ အဲဒါကိုမွ ကိုယ္ကထပ္ၿပီးလူမွ် ခြဲရတယ္။ အေမသား ကံမ်ား ေကာင္းလိုက္ပုံက စစ္ေၾကာင္း ၁ နဲ႔ ၂ ရွိတာ ၂ ကပြဳိင့္ယာဥ္တန္း... ၂ မွာမွ ဆက္သြယ္ေရးစက္မပါလို႔ စစ္ေၾကာင္းမွဴးအနီးကပ္ႀကီးၾကပ္ၿပီး မင္းတပ္ခြဲက ပြိဳင့္ တဲ့။ ကဲဗ်ာေကာင္းဘူးလား။ ဒီလိုေနရာမ်ဳိးမွာ ယာဥ္တန္းနဲ႔လိုက္ ဖို႔က တစ္ခါမွလည္း အေတြ႕အႀကံဳမရွိေလေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ကိုတိုးႀကီး ကိုပဲေမးရေတာ့တယ္။ လုပ္ပါဦး အစ္ကိုႀကီး ကားနဲ႔လူ ဘယ္လိုခြဲေပးလို႔ ကြ်န္ေတာ္က ဘယ္ေနရာေလာက္က လိုက္ရမွာလဲ..ေပါ့.. မင္းကေတာ့ ခြဲမွဴးပီပီ အလယ္ နဲ႔ ေရွ႕မက်တစ္က်ကားကလိုက္ စက္လက္ကိုပြိဳင့္ကားေပၚတင္ေပးလိုက္ ညီေလးဆီမွာ RPG တင္ထား၊MA-4 ပါ ယူထား၊ ေနာက္ကားမွာလည္း MA-4 ပါပေစ အိုေကလား...တဲ့။ ဒါနဲ႔ပဲ ကိုယ္နဲ႔ တစ္ဖြဲ႕က ၃ စီးေျမာက္ေန လိုက္မယ္၊ ဟုတ္ၿပီ အဓိက ပြိဳင့္ကားကို ဘယ္သူ႔ကိုေခါင္း တပ္ရပါ့..........အင္း စဥ္းစားစဥ္းစား ဟုတ္ၿပီ..

ေက်ာ္ထက္ မင္းပြိဳင့္ကားကလိုက္ ပါမယ့္သူေတြက.... ေနာက္ကဆရာဘယ္သူ႕ကိုေသခ်ာမွာ ညီေလးကား ေနာက္ကကားပါ မပါ မ်က္ေျခမပ်က္ၾကည့္ ေရွ႕ေနာက္ ေဘး ဘယ္ ညာ ေသခ်ာ သတိထားခိုင္း ေနာက္ကား မမီရင္ ကားသမားကို ေမွးထားခိုင္း။ စက္လက္ မင္းေပၚမွာပါလိမ့္မယ္ ျဖစ္တာနဲ႔ အတြဲလိုက္တာကုပ္.. မင္းကား ေနာက္တစ္ကားေက်ာ္မွ ကိုယ္ကားပါမယ္။ မရွင္းရင္ထပ္ေမး။ အိုေက ေနာက္ပိတ္ကားအတြက္ ေနာက္ထပ္ ညီေလး တစ္ေယာက္.. ကားေတြမနက္ေစာေစာ ၅ နာရီခြဲမွာ စလွိမ့္လာခဲ့ၾကတယ္။ ကပၸါယ္ စခန္းေရာက္တာ ဘာမွကိုမၾကာလိုက္ဘူး လမ္းမွာ လမ္းကင္းေတြကေတာ့ စိတ္သလိုလိုပဲ။ အဲဒီမွာ ဗိုလ္မွဴးၿငိမ္းခ်မ္းက သူ႕တပ္ Icom inter မိတာကိုေျပာလာတယ္။ ဟေကာင္ေအးေဆးပါ ၃၈ လုံးထည့္ၿပီးသြားၿပီလို႔ ဒီေကာင္ေတြ သတင္း ပို႔ေနတာၾကားရတယ္...တဲ့ ကဲ မေကာင္းဘူးလား(ဒီလမ္းေၾကာင္းႀကီးတစ္ေလွ်ာက္ ဟိုးအထက္ ထီးထ ေစာထ နယ္စပ္စခန္းအထိ ကားမိုင္း ၃၈ လုံးျမွဳပ္ထားတယ္လို႔ ၾကားျဖတ္မိတယ္..တဲ့) ကြ်န္ေတာ္တို႔တပ္က တပ္မ ဌာနခ်ဳပ္စခန္းႀကီးျဖစ္တဲ့ ေဘာ္စဲခိုထိပဲ ပုံေပးရမွာ။ ဟိုဘက္ကို တပခတိုင္းတပ္က ပုံမွာ..ကိုး။

မ်က္စိကိုအလစ္မေပးရဲပါဘူး လမ္းကင္းမရွိတဲ့ေနရာဆို အေဝးကိုလည္းၾကည့္ရေသးတယ္။ ကားသံေတြက တစ္ေတာလုံး ပြတ္ေလာရိုက္ေနတာ အေဝးကေနမ်ား RPG နဲ႔ေဆာ္ရင္ဒုကၡ။ လမ္းမွာေတြ႕ေနရတဲ့ ကိုယ့္ တပ္မ(၃၃)တပ္ေတြက စစ္သည္အရာရွိေတြအကုန္လုံး မ်က္ႏွာေတြက ျပန္ရေတာ့မွာမုိ႔သာ ၿပဳံးေနၾကသေယာင္ ရွိေနေပမယ့္ မ်က္တြင္းေတြက် ႏွတ္ခမ္းေတြ ေတြရွည္ လို႔ တစ္ခ်ဳိ႕ဆို ဆံပင္ေတြ စီးေႏွာင္ထားၾကတယ္ အသားအေရစိုစိုေျပေျပမရွိေတာ့သလိုပဲ။ ကိုတိုးႀကီးဆီက ပိုက္ဆံ ၃၀၀၀ ေခ်းၿပီး သူနဲ႔ ဗိုလ္မွဴးအႀကံေပးတဲ့ အတိုင္း ေက်ာက္ႀကီးၿမိဳ႕ထဲကေန ကြမ္းယာထုပ္ေတြ၊ ေဆးလိပ္(အုတ္တြင္းၾကယ္နီေဆးလိပ္ က ေဒသမွာ လူႀကိဳက္အမ်ားဆုံး) ခ်ဳိခ်ဥ္ထုပ္ေတြ တစ္ျခား ဟင္းခ်က္စရာ အေျခာက္ေလးေတြ အိတ္နဲ႔ထုတ္တင္လာတာ လမ္းမွာ နဲနဲစီပစ္ပစ္ခ်ေပး အရာရွိေတြေတာ့ ကားေမွးၿပီး လက္ထဲကမ္းေပးေပါ့။ သူတို႔ဆီက ေၾကနပ္မွဳပီတီကို ေတြ႕ရတာ တကယ္စိတ္ခ်မ္းသာလိုက္တာ။ ေအးေလ ဒါေတြနဲ႔ေဝးေနၾကရတာၾကာခဲ့ၾကၿပီကိုး။ ဒီလိုနဲ႔ ၁၆ မိုင္ စခန္း(မေန႔ကမွ ခြာခဲ့တဲ့ေနရာ) ကားခနရပ္ေနာက္ကားေတြေစာင့္တုန္း စစ္ေၾကာင္းမွဴးက ေျပာလာပါတယ္ ေရွ႕တစ္ေလွ်ာက္လမ္းကင္းေတြအကုန္ရွိပါတယ္ မနက္ကပဲ သူတို႔ တစ္ေယာက္ရလိုက္တယ္ တဲ့....

ဒီလုိနဲ႔အဲဒီေနရာေရာက္ကားခနတန္႔ေတာ့ ထြက္လာတယ္ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ခ်ိန္းတဲ့ ညီေတာ္ေမာင္။ ကံေကာင္း တယ္ေျပာရမလားအစ္ကိုႀကီးေရ တဲ့ အစ္ကိုႀကီးတို႔ ေသာက္ေရခပ္တယ္ဆိုတဲ့ ဟိုေခ်ာင္းေဘးကေန ငေပြး ၄ ေယာက္ တက္လာတာလမ္းေပၚကို စက္လက္သမား အရင္ျမင္တာကြ်န္ေတာ္လည္း ျဖာခင္း(ျဖန္႔ခင္း)ၿပီးလို႔ ဟိုဘက္တပ္စုကေနအျပန္ ဒီကုန္းေပၚတက္ အစ္ကိုႀကီးရဲ႕ ဘိ ေလးမွာ ခနယူမလို႔ လုပ္တုန္း စက္လက္ဆရာက လက္တို႔ၿပီးျပတာနဲ႔ မထူးဘူး ဆြဲထည့္လိုက္တာ ဒီေကာင္ေတြ ၃ ေယာက္က ေသနက္ကိုယ္စီနဲ႔ လဲက်က်န္ခဲ့တဲ့ တစ္ေကာင္က ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လုံးလြယ္ထားတာ ရုတ္တရတ္အဲဒီလဲက်တဲ့သူဆီက အိတ္ကိုအတင္းျဖဳတ္ က်န္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္က ျပန္ပစ္ေသးတယ္ ၿပီးတာနဲ႔အတင္း လွည့္ေျပးတာ။ ေပ်ာက္က်ားေဘာင္းဘီရွည္ေတြနဲ႔ ရလိုက္တဲ့ တစ္ေယာက္က ေဘာင္းဘီအတိုနဲ႔ .. ဒါဆိုအဲဒီအေလာင္းေရာ ဆိုေတာ့ ဗ်ဴဟာကိုလက္ဆင့္ကမ္းၿပီး ပို႔လိုက္ၿပီတဲ့.. ေသနက္မရလိုက္ဘူးလား ..ဆိုေတာ့ ဟုတ္တယ္ က်က်န္ခဲ့တဲ့သူဆီက အိတ္ကိုအပါျပန္ဆြဲၿပီး ေျပးတာ။ အားလုံးသုံးသပ္တာေတာ့ ဒီေကာင္ေတြ ကားမိုင္းေထာင္မလို႔ လမ္းေပၚကို အလစ္တက္လာတာ ျဖစ္မယ္ တဲ့။

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အစ္ကိုႀကီးကိုပဲေက်းဇူးတင္ေနတာ အစ္ကိုႀကီးေျပာတဲ့အတိုင္း ကုန္းေပၚအကုန္ဆြဲတင္ၿပီး လမ္းကိုစီးမိုးထားလိုက္တာက အကုန္အႏၱရာယ္ကင္းသြားတယ္..လို႔သူကေျပာလာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းကငါ့ထက္ပိုေတာ္လို႔ ေရွ႕တန္းကိုမေန႔တစ္ေန႕ကေရာက္ၿပီး ငါ ဘာမွမရခဲ့တဲ့ေနရာကေန ရန္သူအေလာင္းတစ္ေလာင္းရေအာင္ ယူႏိုင္ခဲ့ေလကြာ...လို႔ ။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ္တို႔အားလုံးကေတာင္ ငါ့ညီကိုေက်းဇူးတင္ရမွာကြ။ ဟုတ္ပါတယ္ အဲဒီေနရာမွာသာ သူတပ္ခြဲရွိမေနခဲ့ဘူးဆိုရင္ ရန္သူအေနနဲ႔ ကားမိုင္းတစ္လုံးေလာက္ေတာ့ ထည့္သြားမွာ အေသအခ်ာပါပဲဗ်ာ။ ဒီလိုနဲ႔ကားေတြဆက္ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္ ေဘာစဲခိုကို အေစာႀကီးေရာက္ပါတယ္။ လမ္းမွာေတာ့ စကခ(၁၀)ကတပ္ေတြေရာ တပ္မ(၃၃)ကတပ္ေတြေရာ လမ္းကင္းေတြအထပ္ထပ္ယူထားလိုက္ၾကတာမ်ား (ဒါေလာက္ယူထားႏိုင္မွေတာ္ကာက်တာပါ) ခရီးတစ္ဝက္ က်ဳိးမယ္မရွိေသးဘူး ေဆးလိပ္ေတြခ်ဳိခ်ဥ္ေတြ အကုန္ေျပာင္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အဲဒီေန႔က ရင္တမမနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မ်ား အုံး ဆိုတဲ့ေပါက္ကြဲသံႀကီး ၾကားရမလဲ..........ဆိုၿပီး
46 th မွ ညီေလး ဝင္းထက္စိုး သို႔အမွတ္တရ

Read More...

Wednesday, May 28, 2008

မိုင္းခတ္ၿမိဳ႕ေလးဆီသို႔

ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္အေနနဲ႔ တုိင္း(တသခ)စစ္ဆင္ေရးကို သတင္းပို႔ၿပီး ဗိုလ္နႏၵေအာင္ ဦးစီးတဲ့ တပ္မေတာ္ကား ၃ စီး မိုင္းခတ္ ၿမိဳ႕ကိုဦးတည္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေျမျပန္႔ကလာရတဲ့သူအဖို႔ေတာ့ ျမင္သမွ်ဟာ အသစ္အဆန္းေတြ ျဖစ္လို႔ေနပါတယ္။ သူတို႔ေျပာေျပာေနတဲ့ ဝမ္တာပုံ တံတားႀကီးကိုေရာက္ေတာ့ စခန္းမွဴး ေနလင္းေအာင္(၄၆th) ဝမ္းသာအားရနဲ႔ေရာက္လာတယ္။ သူနဲ႔ကလည္း ဟိုတစ္ေန႔ကမွ သိလိုက္တာ သႀကၤန္လည္ဖို႔ သူက က်ဳိင္းတုံကို လစ္လာတာေလ.. ဘီယာေတြသယ္ခ်လာၿပီး အတင္းေဖာက္ဖို႔ျပင္တယ္ ..ေဟ့ေဟ့ ငါ့ညီ ဒီတစ္ခါေတာ့ မလုပ္နဲ႔ဟ တပ္ရင္းေရာက္တာနဲ႔ တပ္ရင္းမွဴးနဲ႔ေတြ႕ရမွာ အခုမွ အသစ္ေျပာင္းလာတဲ့ ဒီေကာင္က တပ္ရင္းကို ေရာက္ရွိသတင္းပို႔တာ ဘီယာအရက္ကေသာက္လာေသးတယ္ လို႔ထင္သြားၿပီး အလကားေန 1st impression down ေနပါဦးမယ္ ေက်းဇူးပါ ညီေလးအဲလို ျပဳစုႀကိဳဆိုတာ။ ဒါဆိုအစ္ကိုႀကီး ဆတ္သားေျခာက္ေလးေတာ့ လုပ္လိုက္ဦး ေရာ့ ဆိုၿပီး လာခ်ျပန္ပါတယ္။ (စိတ္ထဲကေတာ့ ေၾသာ္ ကိုယ္ေနခဲ့တဲ့ တပ္မ တပ္ေတြနဲ႔ေတာ့ ကြာသြားျပန္ပါေရာလား..လို႔)

ကားလမ္းဆိုေပမယ့္ေျမသားလမ္းပါ။ နမ့္ေလြေခ်ာင္းႀကီးေဘးကေန ကပ္ၿပီးေဖာက္ထားတာ။ နမ့္ေလြေခ်ာင္းက တရုတ္ျပည္ထဲေနျမစ္ဖ်ားခံစီးလာၿပီး ဝမ္တာပုံအေက်ာ္ ဒီဘက္ က်ဳိင္းတုံလမ္းမွာ အေရွ႕ဘက္ကိုေကြ႕ၿပီး တရုတ္ျပည္ထဲကိုျပန္စီးဝင္သြားပါတယ္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ေတာင္တန္းႀကီးေတြ ေတာင္ကုန္းေတြနဲ႔ စိမ္းျမ ေနပါတယ္။ ဟိုးေတာင္ေတြရဲ႕ ကပယံ(ဆင္းေလွ်ာ)ေတြမွာေတာ့ ဘာပင္မရွိ ပကတိ စိုက္ခင္းကြက္လိုေတြ နဲနဲ စီေတာ့ေတြ႕ေနရပါတယ္။လမ္းကမိုးရြာထားေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္။ ကားဗြက္နစ္တာ ဘယ္လိုမွမရလုိ႔ လူေတြဆင္း ေဘးကသစ္ပင္ ဝါးပင္ေတြ ခုတ္ၿပီး ခ် ေက်ာက္တုံးေတြရွာထည့္လို႔ ခက္ခက္ခဲခဲ လုပ္ရတာက အခါခါပါ... တကယ္တမ္း ခရီးအကြာအေဝးက က်ဳိင္းတုံ--မိုင္းခတ္ မိုင္(၄၀)ဝန္းက်င္ပဲရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ တပ္ရင္းကို ကိုယ္ကအသစ္ေျပာင္းေရႊ႕ေရာက္ရွိသတင္းပို႔ရမွာဆုိေတာ့ ယူနီေဖာင္းေလး အသစ္ေလးတစ္စုံခ်ဳပ္ခဲ့တာ(နန္းေရွ႕ အထည္ဆိုင္ကေနပါ) အခုေတာ့ ရႊံ႕ေတြ ဗြက္ေတြက ေျခေထာက္ေတြမွာ စင္ထားတာေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္.........

မုိင္းခတ္ၿမိဳ႕ကို စဝင္ဖို႔အတြက္ ခလရ(၂၂၇) မိမိတပ္ကို အရင္ျဖတ္ရပါတယ္။ ေဟာေရာက္ၿပီ တပ္က ေရွ႕တန္း ကေနျပန္နားေနတာ တဲ့။ စစ္သည္တစ္ခ်ဳိ႕ သစ္ပင္ေတြ ထုံးသုတ္ေနၾကတယ္ တန္းစီကြင္းမွာေရာပဲ ကားေပၚက ဆင္းၿပီး RP (တပ္ရဲ)ကိုေမးလိုက္တယ္ တပ္ရင္းရုံးဘယ္မွာလဲေပါ့.. ဟိုမွာပါ ဗိုလ္ႀကီးဆိုၿပီး လက္ညွဳိးထိုးျပရာကို ၾကည့္လိုက္တယ္ အားလားလား ကုန္းထိပ္မွာရုံးေဆာက္ထားတာပါလား ..ဟူး.. တက္ရဦးမယ္ ဒီကေန တပ္ေရးဗုိလ္ႀကီးကိုအရင္ဝင္ေတြ႕ေတာ့ လားလား ဝမ္းသားအားရနဲ႔ပါ (တပ္ရင္းမွဴးထက္သူက BC စီနီယာ က်ေနေသး)။ရိပ္သာဆိုလို႔ ေရာက္သြားေတာ့ အခုမွ ရိပ္သာဆိုတာက foundation ေတာင္မၿပီးေသးဘူး။ အရာရွိအိမ္ေထာင္သည္အိမ္တစ္လုံးမွာ လူပ်ဳိေတြစုေနၾကတာပါ။ လွ်ပ္စစ္မီးက တပ္ရင္းမီးစက္ႀကီးကေန ညေန ၆ နာရီကေန ၉ နာရီ အလုပ္အရမ္းရွဳပ္ေနခ်ိန္ ၁၀ နာရီထိေမာင္းၿပီး မီးေပးပါတယ္။ ဖုန္း ဆက္ေတာ့ေရာလို႔ ေမးမိေတာ့ လက္လွည့္ၿပီး ၿမိဳ႕ထဲကို ေအာ္ေျပာေနရတာတဲ့။ .....ေၾသာ္ ကိုယ္ေနခဲ့တဲ့ မိခင္တပ္နဲ႔ေတာ့ ကြာခဲ့ၿပီ ေပါ့ေလ..လို႔ (ဒီထက္ဆိုးတဲ့ တပ္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိေနေသးတာပဲလို႔ ေျဖမိပါတယ္)

ညေနၿမိဳ႕ထဲဆင္းမယ္ဆိုလို႔ တစ္သီႀကီး ခ်ီၾကတာေပါ့။ တပ္ေအာက္ကိုဆင္းသြားၿပီး မိုင္းယန္း လမ္းခြဲထိပ္ကို ေရာက္တာနဲ႔ မိုင္းခတ္ၿမိဳ႕ အဝင္ဆိုင္းဘုတ္ေလးကိုစျမင္ရပါတယ္။ ကုန္းထိပ္အတိုင္းတက္သြားမွာၿမိဳ႕ေလးကို စဝင္တယ္။ ေဆာက္လုပ္ေရးရုံး၊ သာသနာျပန္႔ပြားေရးရုံး၊ တယ္လီဖုန္းရုံး(သူကအဓိက) auto ဖုန္း ၁ လုံးရွိလို႔ ေတာ္ေသးတယ္။ ဒါကလည္း က်ဳိင္းတုံ ဆသရ ကေန cordless စက္ေထာင္သုံးရတာပါ။ စာတိုက္ရုံးက ဟိုး အတြင္းမွာ အဲဒီမွာလည္း အခုနကလို atuo ဖုန္း တစ္လုံးရွိတယ္။ ဒါပဲ တစ္ၿမိဳ႕လုံးမွာ ေအာ္တိုဖုန္း ၂ လုံးရွိတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ေနရာသစ္ၿမိဳ႕ေလးပါ။ လၻက္ရည္ဆိုင္ ၂ ဆိုင္ရွိတယ္(အဲဒီ ၂ ဆိုင္လုံးမွာ ဘီယာအရက္ေတြ ေသာက္လို႔ရတယ္။) ကာရာအိုေကဆိုင္ တစ္ဆိုင္။ စာအုပ္ဆိုင္က ႏွစ္ဆိုင္။ အေခြငွားဆိုင္က တစ္ဆိုင္။ ေစ်းေလးလည္းရွိတယ္ ပတ္လည္မွာတိုက္ခန္းေစ်းဆိုင္ေလးေတြနဲ႔ မနက္ကိုေစာႏိုင္သမွ်ေစာသြားမွ ၈ နာရီ ေက်ာ္တာနဲ႔ ေစ်းကြဲၿပီ။ၿမိဳ႕လွ်ပ္စစ္မီးကလည္း မီးစက္ႀကီးေမာင္းၿပီး ညေန ၆ နာရီကေန ည ၉း၃၀ ထိေပးတယ္။

ေနာက္ေန႔မနက္ေစာေစာထၿပီး ညီငယ္ေတြနဲ႔ ေစ်းထဲကိုဆင္းၿပီး ေခါက္ဆြဲစားၾကတယ္ အိေမ ေခါက္ဆြဲ ဆိုၿပီး မွာတယ္ ဒီညီေတြကိုယ္က ဗမာစကားကို ေလသံေတြက နားေထာင္ရတစ္မ်ဳိးျဖစ္ေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္မွာက ရွမ္းေတြ ဗမာလိုေျပာတာကိုပဲ နားမလည္ျဖစ္ေနရပါတယ္။ ေခါက္ဆြဲဆိုတာလာခ်တယ္ ။ ၾကက္သားျပဳတ္ရည္ ပူပူ ပန္းကန္လုံးႀကီးႀကီးထဲကို မုန္႔ဖတ္ျဖဴျဖဴေတြထည့္လို႔ ဘာအေရာင္အဆင္းမွ မပါပါဘူး။ ရွမ္းစစ္စစ္လုပ္တဲ့ ရွမ္းေခါက္ဆြဲဆိုတာဒါပဲ အစ္ကိုႀကီး တဲ့ ။ အင္း ဟုတ္သားေနာ္ ျပင္ဦးလြင္၊ရန္ကုန္၊မႏၱေလး တစ္ျခားေျမျပန္႔ ၿမိဳ႕ေတြ လမ္းခရီးေတြမွာ စားခဲ့ဖူးတဲ့ ရွမ္းေခါက္ဆြဲေတြ...အခုဟာနဲ႔က လုံးဝကိုမတူျခားနားလို႔ေနပါတယ္။ ညီငယ္ေတြကယူၿပီး ပုလင္းထဲကေနဟာေတြ ဗူးထဲကဟာေတြ အစုံထည့္ေမႊေပးၿပီး ရၿပီစားၾကည့္ဆိုမွာ အိုး တကယ္ကို အနံ႕အရသာေတြ ေကာင္းမြန္လိုက္တာမ်ား (ေရးရင္းနဲ႔ကို သတိရလာၿပီဗ်ာ)....

မိုင္းခတ္ ဟိုးဘက္မွာ မိုင္းယန္းၿမိဳ႕ရွိေသးတယ္ (တစ္ေခတ္တစ္ခါက မုိင္းယန္း--မဲသေဝါ တိုက္ပြဲေတြကိုေတာ့ ၾကားဖူးၾကမယ္ထင္ပါတယ္) မိုင္းယန္း က မိုင္းယန္း ဒီေဒသမွာ။ မဲသေဝါက သူ႕ဟာသူ တစ္ျခားစီပါ ။ တြဲၿပီး ေခၚေလ့ရွိတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ့ဓေလ့အရနီးသြားတာပါ။ မိုင္းခတ္ ...မိုင္းဆက္..မိုင္းျဖတ္ ဆိုၿပီး ေနာက္က အက္ သံေလးေတြပဲကြဲသြားေပမယ့္ ၿမိဳ႕အေျခအေနေတြက လုံးဝကို ကြာျခားသြားပါတယ္။ မိုင္းျဖတ္ၿမိဳ႕က က်ဳိင္းတုံကေနတာခ်ီလိတ္ကိုသြားရင္ လမ္းေဘးမွာတည္ရွိပါတယ္။ (မိုင္းျဖတ္အေၾကာင္းကိုေတာ့ ကိုဝင္းေဇာ္ရဲ႕ http://winzaw-mdy.blogspot.com/ မွာသြားေရာက္ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါတယ္ခင္ဗ်ား) ေနာက္ၿမိဳ႕ကေတာ့ မိုင္းဆက္ၿမိဳ႕ သူကေတာ့တာခ်ီလိတ္ကို ေက်ာ္ထြက္ၿပီး ဟိုးအတြင္းမွာ သီးျခားေလးတည္ရွိၿပီး တကယ္တိုးတက္ သာယာပါတယ္။ အားလုံးထဲမွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ မိုင္းခတ္ ၿမိဳ႕ေလးက အေသးေကြးဆုံး ဖြံ႕ၿဖိဳးမွဳ အေႏွးဆုံးပါ။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္................................................................

Read More...

Sunday, May 25, 2008

ပဒါးေခ်ာင္း မွသည္ ေျမြေတာ္၊ေၾကာင္ျပာ ဘက္ဆီသို႔

ဖန္း..ဖန္း ေတာက္ဖုံး..ေတာက္ဖုံး ဆိုၿပီး ကာဘိုင္ နဲ႔ M-16 သံေတြ ေရွ႕ဘက္ဆီကေန ဆီးႀကိဳမိတ္ဆက္တာကို ၾကားရပါေတာ့တယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲ ကုိယ့္ဆီကေန ပစ္..ပစ္..ဟိုမွာဟိုမွာ ငွက္ေပ်ာပင္စုစုေနရကပစ္တာ အဲေနရာကိုပစ္ဟ ဟိုေကာင္ 40 သမားဘာလုပ္ေနတာတုန္း လုပ္ပါဆို အဲဒီကိုပစ္..ေဟာေတြ႕လားဆင္းေျပးၿပီ
ပြိဳင့္တပ္ခြဲမွဴးျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ႀကီးေအာင္သန္းဦး အသံကို စစ္ေၾကာင္း(၁)ရဲ႕ေနာက္ပိတ္တပ္ခြဲျဖစ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ဆီက အတိုင္းသားၾကားေနရပါတယ္။

အဲဒီတုန္းက ကိုနႏၵက အငယ္ဆုံးတပ္ခြဲမွဴးလည္းျဖစ္ အိုင္အို(IO)လည္းလုပ္ရ (အလုပ္တကယ္ရွဳပ္ပါတယ္) စစ္ေၾကာင္း(၁)မွဴးက ဆိုးတယ္ဗ်..အဟိ 2 IC (ဒုရင္းမွဴးပါသူက) {ပုဂၢဳိလ္ေရးေတြ ပါကုန္ေတာ့မွာပဲေနာ္..:D..} မေန႔ကတစ္မနက္လုံးျဖစ္လိုက္တဲ့ ပစ္လိုက္ခတ္လိုက္ ေဆာ္လိုက္ၾကနဲ႔ ညေနမွာ လုံးဝေအးသြားၿပီး ဒီေန႔လည္း..မနက္ကတည္းက ဘာသံမွာမၾကားရေသးေတာ့ ေမွ်ာ္ေနတာေလ တကယ္ပါ အခုလိုတစ္ေၾကာင္းတည္းေတာတိုးေနတဲ့အခ်ိန္ စစ္ေၾကာင္းလာၿပီဆိုတာ သူတို႔(ရန္သူ)စသိၾကတဲ့ ဒုတိယေန႔ ကစၿပီးတစ္ေန႔ကို ထိေတြ႕မွဳျဖစ္စဥ္ေလးတစ္ခု ႏွစ္ခုေလာက္မျဖစ္ဘဲ ေနကိုမဝင္တာပါ။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ဒီအသံေလးၾကားလိုက္ရင္ၿပီးၿပီ အိုေကပဲေလ။ ပဒါးေခ်ာင္းႀကီးကို ေျမွာင္ၿပီးတိုးလာၾကတာပါ။

တပခတပ္စခန္း တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ပြိဳင့္-2204 ကို လက္ခ်င္းသြားဆက္ပါဆိုေတာ့ (၇)ရက္စာရိကၡာေတြနဲ႔ အဲဒီတစ္ပါတ္အတြင္းကို အေရာက္တိုးရမွာေလ။ အခုက ၄ ရက္ေျမာက္ေန႔ညေနေနေစာင္းပါ။ ကြမ္းသီးၿခံေဘး ေခ်ာင္းငယ္တစ္ခုကို ေဘးကေနကပ္ၿပီးသြားေနၾကခ်ိန္မွာ ဒီေခ်ာင္းေဘးကေနထြက္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ မွန္းၿပီးလာေစာင့္ေနပုံရပါတယ္ ေဘးနံက ေၾကာ(ေဂ်ာ)ေတြကေတာ္ေတာ္ကိုမတ္လည္းမက္ အပင္လည္းမရွိေတာ့ဘူး(ေတာင္ယာေၾကာင့္ပါ) ဆိုေတာ့ ေခ်ာင္းလက္တက္အတိုင္းအနိမ့္ဆုံးေနရာေနမွ ျဖတ္တက္မယ္လမ္းေၾကာင္းေနအပိုင္ေစာင့္ၿပီး တြယ္ေတာ့တာပါပဲ ရုတ္တရက္ဆို ေသနက္သံေတြက လွဳိင္ၿပီး ဟိန္းထြက္ေနေတာ့ အရပ္မ်က္ႏွာကို မွန္းလို႔ မရပါဘူး ေနာက္မွပြိဳင့္တပ္ခြဲကျပန္ပစ္သံေအာ္သံေတြေၾကာင့္ ေရွ႕ကဆိုတာသိရတာပါ။ တုံ..တုံ.. မၾကာဘူး ေနာက္ တုံ..တုံ ဆိုၿပီး 40m(ေခါက္ခ်ဳိးေသနက္ေလ တီဗြီထဲမွာ ျမင္ဖူးၾကမယ္ထင္ပါတယ္) ၄ လုံးလႊတ္တာ ၾကားတာနဲ႔ ခန ဝပ္လိုက္ရတယ္...ဟုတ္တယ္ သူကက်ကြဲ ႏိုင္သလို အေပၚက သစ္ပစ္ကိုင္းခက္နဲ႔ထိတာနဲ႔ ကြဲမွာေလ(သတ္မွတ္အပတ္ေရျပည့္တာကိုး) ဟိုး ဘယ္ဘက္က ေစာင္းေပၚကို ၂ လုံးေက်ာ္က်ၿပီး ဂ်ိမ္း..ဂ်ိမ္း နဲ႔ ၂ခ်က္ကြဲပါတယ္ ေစာင့္ဦး ေနာက္ ၂ ခ်က္ မၾကားေတာ့ဘူးေသခ်ာတယ္ expire ဗုံးသီး.. ကိုယ့္ဆီကေန MA-4 ျပန္လႊတ္ပါတယ္ ဖြန္...ဖြန္..ဆိုၿပီး ၇ ခ်က္ေလာက္ကိုၾကားရတာ တ ဂ်ိမ္းဂ်ိမ္းနဲ႔ အကုန္နီးပါးကြဲသံၾကားရတယ္ ဟိုဘက္ကို ထိလားမထိလားေတာ့မသိဘူး။

ကိုယ့္တပ္ခြဲကလူေတြကို ေဘးဘယ္ညာကိုပဲ ေသခ်ာၾကည့္ထားၾက လုံးဝမပစ္နဲ႔ ေျပာေနရပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ ေရွ႕တပ္ခြဲနဲ႔ကစ္ေနတာ ကိုယ္က မျမင္ရဘဲရမ္းပစ္ က်ည္ဆန္ ကုန္တာပဲ အဖတ္တင္တယ္။ အဲဒီက်ည္ဆံကလည္း ျပသနာရွိပါတယ္။ ေပါတာကေပါမွေပါ ဒါေပမယ့္ အလကား ေနရင္းက်ည္ကုန္ျပလို႔ ျပန္ရတာမဟုတ္ဘူး(ျပန္ခ်မေပးတာ) ဒီေတာ့လိုရင္တပ္ခြဲမွဴး အိပ္ထဲစိုက္ဒါပဲရွိတာ။ လက္ပစ္ဗုံးဆို ပိုဆိုေသး တစ္ေယာက္ ၁ လုံးစီပဲေပးထားတာ ဘာမွမဟုတ္ဘဲ ခြဲပစ္တဲ့သူ ျပန္ရွာၿပီးျပန္ျဖည့္ ဒါကထုံးစံပါ မဟုတ္ရင္ ေဘာ္ေဘာ္မ်ားက ငါးမိုင္းခြဲပစ္မွာေလ။ လူႀကီးေတြကလည္း အဲလိုအလဟသပ္ေတာ့ အဆုံးအရွဳံးမခံပါဘူး။ ဟိုဇာက္ကားထဲက စစ္သားေတြမ်ား လက္ပစ္ဗုံးေတြေတာ္ေတာ္သုံးႏိုင္တာပဲေနာ္။ အံမယ္ ေရွ႕တန္းရန္သူကိုတိုက္တာ ကားနဲ႔ဗ်ာ။ လွ်ပ္စစ္မီးေတြလည္းရဆိုပဲ welfare ေတာင္ပါလိုက္ေသး။ ကြ်န္ေတာ္ တို႔လား အိုးေျပာမေနနဲ႔ ေရွ႕တန္းထြက္လာ ဒီေတာထဲမေျပာနဲ႔ တပ္လာတဲ့ အပြင့္အမဲ ေကာ္လံခ်ပ္အမဲေတာင္ ပဲႏြယ္ကုန္းေရာက္တာနဲ႔ ထုံးစံ ျဖဳတ္သိမ္းထားၿပီ။(ကဲ ၾကည့္ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိဘူး) ပြိဳင့္တပ္ခြဲပစ္အားနဲ႔ ရန္သူ(ငေပြး)ေသနက္သံေပ်ာက္သြားတယ္ ခနေနေတာ့ ေရွ႕ညာဘက္စူးစူဆီကေနပဲ ေတာက္..ဖုန္း..ဖုန္း.. ဆို ေသနက္သံေဝးသြားပါတယ္။ ေသခ်ာတယ္ဆုတ္ၿပီ။ ဒါနဲ႔ လူတန္းက တေရြ႕ေရြ႕ဆက္ထြက္ပါတယ္။ ဘယ္သူ ဘာျဖစ္လဲ ဘာထူးလဲ ခြဲမွဴးကို ဆရာက Icom နဲ႔ စကားဝွက္သုံးေမးသံၾကားရတယ္ မာလာ ပါတယ္ဆိုေတာ့..တစ္ေယာက္မွမထိေအးေဆးေပါ့။

ေစာင္းအတိုင္းညာကိုတိုးခိုင္းပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ။ အိုးအေရးထဲ ေရကဆာေသး အဆင္ေျပေသးတယ္ ေရေခ်ာင္းက ေဘးမွာမို႔လို႔ ။ လူေတြကေခြ်းေစာ္ယမ္းေစာ္ေတြနံေနတာပဲ။ ခနၾကာေတာ့ စစ္ေၾကာင္းတန္႔ေနတုန္း ပြိဳင့္ခြဲမွဴး ဆရာနဲ႔လာေတြ႕တယ္ ..အဘေလး ေရွ႕သိပ္မလွမ္းမကမ္းက ကေလးငိုသံ ေခြးေဟာင္သံ ၾကက္တြန္သံေတြသဲ့သဲ့ၾကားေနရတယ္..ေသခ်ာတယ္ ရြာရွိမယ့္ပုံပဲ...တဲ့ ဟာ ဒါဆိုမျဖစ္ဘူးဗ် ကိုေအာင္သန္း ပြိဳင့္ကိုဘယ္ကိုျဖတ္တက္ ဟိုဘက္ေစာင္းေနေထာင္တက္ခိုင္း ျမန္ျမန္လုပ္ အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး တိုးရင္ အကုန္ရွဳပ္ကုန္မယ္..တဲ့ ေနဦးဗ်ာ ခြဲမွဴးေတြနဲ႔ ဆရာႀကီးေတြဒီကိုအျမန္ဆုံးေခၚမယ္ ဟိုေကာင္ အိုင္အို ၾကားလားငါေျပာတာ လုပ္ေလ ေခၚေလ ဘာလုပ္ေနတာလဲ..တဲ့ ကဲၾကည့္ အေနာ့္ကိုဆိုေဟာက္ကိုနဲနဲေလးကို ေဟာက္ရမွာ စားဝင္တာပါသူက..ဒါနဲ႔ Icom ကေနေခၚၾကည့္တယ္ ဆယ္ျပားမွ ေအစီ မန္ယူ ပ်ံလႊား...(အင္း ေျပာရဦးမယ္ျဖတ္ၿပီး ေဘာလုံးအသင္းေၾကျငာတာဟုတ္ဘူးေနာ္..စစ္ေၾကာင္း-၂ မွဴးက ပ်ံလႊား ၊ ခြဲ ၁ ခြဲမွဴးက ေအစီ၊ ခြဲ-၃ မွဴးက မန္ယူ ဆိုၿပီးစက္အေခၚေပးထားတာပါ။ ဆယ္ျပား က အေနာ္ေလ IO= 10 ဆိုၿပီး ဘာနံမည္ မွကို မေပးရေတာ့ဘူး မဟုတ္ရင္.. ဟြန္း...ရွယ္ကိုေပးဦးမွာ ခ်ဲလ္ဆီး..ဆိုၿပီးဟဲဟဲ ) လူစုံေရာက္လာတာနဲ႕ ဆရာက စေခြ်ပါတယ္ အားလုံးစဥ္းစားၾကည့္ေနာ္ ဆက္တိုးရင္ ရြာ ေသခ်ာတယ္ မိုင္းလည္းကာထားႏိုင္တယ္ ဝင္တာနဲ႔ ပစ္မွာအေသခ်ာပဲ ဆိုရင္ ကိုယ့္ဆီကလည္း သမ မွာ လူေတြက ပင္ပန္းအစားကမေကာင္းနဲ႔ အဲဒီရြာ ရွိတဲ့ၾကက္ဘဲ ဝက္အထိ ပါလာမွာ ကိုယ့္ေကာင္ေတြကလည္း လုပ္ေတာ့မွာေလ။ မတိုးရင္ဘာမွမျဖစ္ဘူး အခု ဒီထဲကိုဝင္လာတာကလည္း စခန္းအခိုင္အမာရွိရင္ရွင္း ေသနက္ကိုင္ထားတဲ့ ဒီေကာင္ေတြေတြ႕ရင္ရွင္းဖို႔ ဟို စခန္းကိုသြားေပါင္းဖို႔ပဲ။ ဘာမွမဟုတ္ဘဲရြာေတြမနာေစခ်င္ဘူး။ ဒါေတြလည္းရြာဆိုေပမယ့္ဒီေကာင္ေတြမိန္းမ ကေလးေတြေခၚၿပီး စခန္းခ် ကြမ္းၿခံကထြက္သမွ်ေစာင့္ယူၿပီး က်ည္ဆန္တို႔ မိုင္းတို႔ အိုင္ကြန္တို႔ ေသနက္တို႔ ဝယ္ဖို႔လာလုပ္ေနတာပါပဲ မထူးပါဘူး အဘေလးရာ..တဲ့ ဆရာႀကီးတစ္ေယာက္ဝင္ေျပာပါတယ္။ ဒါေတာ့ဒါေပါ့ ဆရာႀကီးရာ အဒီထဲမွာ မိန္းမေတြနဲ႔ကေလးေတြ ပါေနတယ္ေလဗ်ာ...ဆိုေတာ့ၿငိမ္သြားပါတယ္။ တပည့္ေတြကို ေသခ်ာရွင္းျပ ေတာ္ၾကာ က်ဳပ္တို႔က တမင္ေရွာင္တယ္ထင္ေနဦးမယ္ ဆရာႀကီးမ်ား အထူးသျဖင့္ကိုယ့္တပ္စိတ္ တပ္စုက ရဲေဘာ္ေတြေသခ်ာရွင္းျပၾက။ သေဘာေပါက္တယ္ေနာ္ ။အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး ဆက္ထြက္မယ္ ဘယ္ဘက္ေၾကာေပၚျဖတ္တက္ၿပီးဟိုဘက္ကိုဆင္းမယ္။ လူစုခြဲလို႔ ဆက္ထြက္ခဲ့ၾကတယ္ အိပဲ့အိပဲ့နဲ႔ခရီးေတာ့ သိပ္မတြင္ေတာ့ပါဘူး ဟုတ္တယ္ေလ ေနလည္းညိဳလို႔ ဝင္ေတာင္သြားၿပီ အခုထိမနားရေသးဘူး ညစာထမင္း ဟင္းလည္း မခ်က္ရေသးဘူး ေန႔ခင္းထမင္းစားၿပီးကတည္းက တေရြ႕ေရြ႕တိုးလာခဲ့တာ လမ္းမဟုတ္တဲ့ ေတာ ဝါးေတာ ေတာင္ယာေဟာင္း ေတာင္ကုန္းေတြ လွ်ဳိေတြ ေခ်ာင္းေတြျဖတ္တိုးလာခဲ့တာ။

ေက်ာပိုးအိတ္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ အီသကိုး မအီပဲေနမလား ပါလာတဲ့ပစၥည္းကိုၾကည့္ဦးေလ (ဒီအေၾကာင္းကို ေဝတနာအပိုင္းအစ-၂ မွာေဖာ္ျပၿပီးပါၿပီ) ဟိုနားဒီနား အမ်ဳိးေတြဆီ ၇ ရက္တပါတ္အလည္သြားၾကရင္ေတာင္ထည့္ယူတဲ့ အဝတ္အစား အသုံးအေဆာင္ နဲမွ မနဲတာ။ ဒါေတာင္ လိုတာဝယ္လို႔ရတာေနာ္။ အခုလိုလာနဲခ်ီၾကာ ဘာမွလိုတာဝယ္လို႔ မရတဲ့ေနရာမွာ သယ္ရတဲ့ ဗာဟီရ ပစၥည္း ခဲယမ္းမီးေက်ာက္ေတြ ရိကၡာေတြနဲ႔ အိုး ..ေလးလိုက္တဲ့ျဖစ္ျခင္း.. ေက်ာေတြလည္းပူစပ္ ပုခုံးေတြကလည္း က်ိန္းေနၿပီ။ တအိအိနဲ႔တိုးတိုးျဖတ္တက္ေနၾကတာ စစ္ေၾကာင္း-၂က ေနာက္ဆုံးတပ္ခြဲေတာင္ အကုန္ေခ်ာင္းဒီဘက္ကို မေရာက္ေသးဘူး ေနာက္ကေန တုံ တုံ... ဖန္းဖန္းဖန္း နဲ႔ ေသနက္သံေတြဆူညံၿပီးထြက္လာပါေတာ့တယ္ ေခ်ာင္းထဲကို 40m တစ္လုံးက်ကြဲတာကိုလွမ္းျမင္လိုက္ရတယ္ ဂ်ိမ္း ဆိုၿပီး ေရပန္းေတြျဖာတက္သြားတာမ်ား အိုး ရုပ္ရွင္ထဲကအတိုင္းပဲဗ်။ လူေတြကစဥ့္ကလ်ားျဖစ္ကုန္တယ္ တစ္ေယာက္တန္း ကူးျဖတ္ေနရာကေန ဒီဘက္ကို စုၿပံဳၿပီးျဖတ္ကူးၾကၿပီေလ မကူးလို႔ ရမလား ေနာက္ကေန အုံနဲ႔က်င္းနဲ႔ အင္အားထပ္ျဖည့္လာဟန္ရွိေသာ ငေပြး တို႔က ဝိုင္း ပို႔ေနၿပီေလ ေနာက္ကေန။ သူကလည္း ေခ်ာင္း အကူးကိုထပ္ၿပီးေအးေဆးေစာင့္တြယ္တာျဖစ္ပါမယ္။ ဒီဘက္ကမ္းကေန ျပန္သမၾကတာေပါ့။

ကြ်န္ေတာ့္ေဘးက ဘီေအ-၁၀၀(BA-100) ကြန္မန္ဒို စိန္ေျပာင္းသမားက ဗိုလ္ႀကီး တစ္လုံးေလာက္ တြယ္ခ်င္တယ္ ဆိုတာနဲ႔ ေအး လုပ္ကြာဆိုၿပီး ေျမမွာအေသအခ်ာ အထိုင္ခ်လို႔ ပစ္ဖို႔လုပ္ပါေတာ့တယ္ ဟာ..အခုမွာ သတိထားမိတယ္ အံမယ္ ဟေကာင္ရ ခြီးတယ္မွ မင္း အေပၚကိုလည္းေသခ်ာၾကည့္ဦး ဘယ္မွာလည္း ပစ္ကြင္းရွင္းလို႔လား မင္းအဘ အပင္ကုိင္းနဲ႔ ထိၿပီး ဒီအေပၚမွာတင္ ပြင့္သြားမွာ အကုန္ မာလကီးယား ကုန္ေတာ့မယ္။ သြား ဟိုဘက္ အပင္စုစု ေဘးကေန ထြက္ပစ္.....ဆိုၿပီး ခ်က္ခ်င္းေနရာေရႊ႕ခိုင္းရေသးတယ္ ေတာ္လို႔ဟာ ခနကတာ အေပၚမၾကည့္မိဘဲ ပစ္ခိုင္းလိုက္လို႔ကေတာ့ အင္း... ေျပာရတာမဟုတ္ဘူး ဗုံးသီးေတြက တကယ္ စနက္အျမန္ေတြ ထိတာနဲ႔ဂိမွာ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ စစ္ေၾကာင္း-၂ အဖြဲ႕ေတြ(သူတို႔ကေနာက္ပိတ္စစ္ေၾကာင္းေလ) အလွည့္က်ပါေတာ့တယ္။ ဆူညံ ပြတ္ေလာေတြရိုက္ေနတာပဲ အေပၚ ဝါးရြက္ကိုင္းဖ်ားကေန ရႊီးကနဲအသံေတြျဖတ္ပါတယ္ တစ္ေတာေတာင္လုံး ဒိုင္း ဒိုင္း ရႊီး ရႊီး ေဝါ..တဂ်ိမ္းဂ်ိမ္း ေပါက္ကြဲသံေတြနဲ႔ ပဲ့တင္ထပ္ေနေတာ့တာေပါ့။ ေနာက္ဆုံး 60mm ၆၀မမ စိန္ေျပာင္း ၃ လုံး လႊတ္ၿပီးေတာ့ အသံေတာ္ေတာ္ေလးပါးသြားပါေတာ့တယ္ အငယ္သံကေတာ့ တခ်က္တခ်က္ ထြက္လာပါတယ္ စစ္ေၾကာင္းကလည္း ေၾကာေစာင္းအတိုင္းေရွ႕လည္းမတိုးသာ ေနာက္လည္းမဆုတ္သာနဲ႔ ဝါးပင္နဲ႔သစ္ပင္ထူထပ္ရာကို တိုးတုိး ဝင္သြားပါတယ္။ ေမွာင္ကလည္းေမွာင္ လူအခ်င္းခ်င္းေတာင္အရိပ္ပုံကိုပဲ ျမင္ရေတာ့တယ္ ေရွ႕ကေနေနာက္ ေနာက္ကေနေရွ႕ကို ဆက္ေျပာပါဆိုၿပီး အမိန္႔စကားလက္ဆင့္ကမ္းလာ ပါတယ္ ေဘးကိုမထြက္နဲ႔ ဒီအတုိင္းကိုယ့္ေနရာမွာကိုယ္ေန ပြိဳင့္တပ္္ခြဲ ေရလိုက္ရွာေန စမ္းေနတယ္ လူ လုံးဝ မမွားပါေစနဲ႔....တဲ့ ၾကြက္စိၾကြက္စိအသံေတြကပ္ပါလာပါတယ္ ဒီအခ်ိန္မွေတာ့ ဘာေရမွာ မေတြ႕ဘူး ဘာျဖစ္ ညာျဖစ္ေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ၾကာလာေတာ့ တစ္ခါ ဘာမီးေရာင္မွ မျမင္ခ်င္ဘူး ေနရာမွာပဲ ဒီအတိုင္းအိပ္ဖို႔လုပ္ေတာ့တဲ့ ကဲ သိလိုက္ၿပီ ညစာ...ညစာ..လစ္ၿပီေပါ့။

စားဖို႔ေနေနသာသာ ခ်က္ေတာင္မခ်က္ရေသးတာ ေမွာင္ကလည္း ဒီေလာက္ေမွာင္မဲေနတာ ဓါတ္မီးကို လက္နဲ႔အုပ္ထိုးၿပီး ပစၥည္းေလးထုတ္ လက္လက္ျမင္တာနဲ႔ ဟိုးေနာက္ ေခ်ာင္းတစ္ဖက္ကေန တဖန္းဖန္းနဲ႔ ေသြးတိုးစမ္း လွမ္းလွမ္းပစ္လာပါတယ္ ထိေတာ့မထိေရာက္ပါဘူး။ မထူး မယ့္အတူတူ ကိုယ့္ဆီကို ျပန္မပစ္ေတာ့ဖို႔ အနားကပ္လာ အပိုင္တြယ္ဖို႔ မွာထားပါေတာ့တယ္။ ကိုနႏၵလည္း ကိုယ္ေရာက္ေနရာေရေလး ေဘးကိုေက်ာပိုးအိပ္ေလးခ် မွန္းၿပီးရမ္းၿပီး ေျမခင္းေလး ခင္းလို႔ တစ္ေနကုန္ ေခြ်းစို နံေစာ္ေနတဲ့ ယူနီေဖာင္းလည္းမခြ်တ္ေတာ့ဘူး ဖိနပ္ေတာင္မခြ်တ္ေတာ့ဘူး ေရဘူးေလးထဲက ေရေလးနဲနဲနဲ႔ ေရစိုရုံလက္နဲ႔ မ်က္ႏွာေလးပြတ္သပ္လို႔ တပည့္ေတြ ေသခ်ာဂရုစိုက္ဖို႔ ကင္းေတြေသခ်ာလုပ္ဖို႔ထပ္မွာ ဆရာ အဘေလးေျပာတာေတြ နားေထာင္မနက္ဘယ္ခ်ိန္ဘာဘာညာညာ ဘယ္တပ္ခြဲပြိဳင့္ စတာေတြကို တဆင့္ ျဖန္႔ေဝးေပးၿပီး ေက်ာခင္းလိုက္မိတယ္ အေပၚကိုေမာ့ၾကည့္မိတယ္ ဘာဆိုဘာမွ မျမင္ရပါလား ၾကယ္ေလး တစ္လုံး ႏွစ္လုံးေတာင္ မျမင္ရတဲ့ညေပါ့..ေက်ာခင္းတယ္ဆိုလို႔ ဆန္႔ဆန္႔ရန္႔ရန္႔ ေနရာမရွိပါဘူး ေဘးမွာလည္း ဘာရွိလို႔ရွိမွန္းမသိ ဒီတိုင္းခ်ေနရတာ တစ္ဖက္ေဘးက ေတာင္ကပါး ေျမနံရံမတ္မတ္ႀကီး က်န္ေဘးတစ္ဖက္က ေလွ်ာေစာင္း ေခ်ာက္...ေျခေထာက္ဆန္႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္ျခားေျခအစုံကိုေပၚခ်မိသားျဖစ္ေနတယ္ ေနာက္ကအၿမဲပါတတ္တာတဲ့ ဆရာေက်ာ္သာေရွ (ရခိုင္) ျဖစ္ေနတယ္ ဒါနဲ႔ ျပန္ယုတ္လိုက္ေတာ့ ဗိုလ္ႀကီး ဆန္႔ ထားေလရတယ္ အားမနာနဲ႔ တဲ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေညာင္းလာလို႔ ဘယ္လို႔မွ မခံႏိုင္ေတာ့လို႔ ဆန္႔ထားလိုက္တာ တဲ့.. ဟူး.... ဒီလိုနဲ႔ ေတာင္ေတြေျမာက္ေတြး ေတြးေနတုန္း တစ္ဖက္က ဗိုလ္ႀကီး ဗိုလ္ႀကီး ေရာ.. ဒီဘက္မွာ ဆိုတဲ့ အသံတိုးတိုးေၾကာင့္ ဘာလဲဟ ဆိုေတာ့ ဒီမွာ ဆရာႀကီး မ်ဳိးထြန္း ဗိုလ္ႀကီးကိုလိုက္စမ္းေမးေနလို႔ ဆိုေတာ့ အင္း ဆရာႀကီး ကြ်န္ေတာ္ဒီမွာ ဆိုၿပီးလက္ကမ္းေပးေတာ့ ေဘးကဆရာကိုေက်ာ္ခြၿပီး ေဘးကိုေရာက္လာေရာ ဗိုလ္ႀကီး ေရာ့ဒါေလး အဆာေျပစားလိုက္ဦး ဆိုၿပီး လက္ထဲကိုထည့္ေပးလာတာ နဲ႕ .. ဟာ ဘာေတြတုန္း ေတာ္ၿပီ ဘာမွမစားေတာ့ဘူး မဆာေတာ့ဘူး ..လို႔ျငင္းလိုက္တယ္( အမွန္က အိုး ဆာလိုက္တာေျပာမေနနဲ႔ေတာ့ မဆာခံႏိုင္ရုိးလား ကုန္းေတြတက္လိုက္ ဆင္းလိုက္ ဝပ္လိုက္ထလိုက္နဲ႔ တစ္ေနကုန္) ယူပါဆိုဗိုလ္ႀကီးရာ ဒါက ခြဲရုံးလူအကုန္ နဲနဲစီရတယ္ ဆိုတာနဲ႔ ယူလိုက္တယ္ ထမင္းၾကမ္းခဲေလး လက္သီးဆုပ္စာေလာက္ေလးကို သၾကားေတြျဖဴး လို႔ သေဘၤာသီးစိပ္မမွည့္တမွည့္အတုန္းေလး သၾကားျဖဴးထားလို႔ (ေသခ်ာတယ္ ကြမ္းသီးၿခံ ျဖတ္ဆင္းတုန္းက ခူးလာတာပဲျဖစ္မယ္)... တဂီြဂီြျမည္ေနတဲ့ ဗိုက္ကေတာ့ ၿငိမ္က်သြားပါေရာလား။ ညက် ဖ်က္ကနဲႏိုးေတာ့ ေျခေထာက္က ပူေလာင္ေနတာနဲ႔ မျမင္မစမ္း ဖိနပ္ခြ်တ္ဖို႔လုပ္ေတာ့ လားလား ငါ့ေျခေထာက္ အေပၚ ဆရာေက်ာ္သာေရွ(နံမည္လိုက္ေအာင္ သူအရပ္က ၆ ေပ ၁ လကၼရွိပါတယ္) ေဘာလီေဘာအသင္းမွာ မပုတ္တတ္လည္း လက္ေရြးစင္ခန္႔ထားခံရသူပါ။ သူ႔ေျခေထာက္အစုံက ငါ့အေပၚျဖတ္တင္ထားပါေရာလား... ကဲ ေနပေစေတာ့ ဆက္ၿပီး မ်က္စိစုံမွိတ္ေပ်ာ္ေအာင္ဆက္အိပ္လိုက္ေတာ့တယ္။အိပ္မက္ထဲမွာ ေျခေထာက္ေတြ ေလျဖတ္ေနပါေရာလား လွဳပ္လို႔ကို မရတာ။။။။။။။။။။

Read More...

Sunday, May 18, 2008

အလာေကာင္းလို႔ အခါေႏွာင္းခဲ့ေလသလား

ဟာ..! အစ္ကိုႀကီး ဘယ္လဲ သင္တန္းပါလို႔လား မ်က္ႏွာလည္းမေကာင္းဘူး ဘာျဖစ္...? ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္က စတင္ႏွဳတ္ဆက္ေတာ့ အလုပ္သင္(၂၈)က အစ္ကိုႀကီးကိုေဇာ္သက္ဦး မေျဖခ်င္ေျဖခ်င္ပုံစံနဲ႔ျပန္ ေျဖလာပါတယ္။ သင္တန္းကိုအေၾကာင္းျပ အဘ(တပ္ရင္းမွဴး)ကိုအက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာၿပီး ကိုယ္ မရရေအာင္ ျပန္ဖို႔လုပ္တာ ဟိုေန႔ကေပးအဖြဲ႕လာေတာ့ ေနာက္တန္းက တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီးစာေရးလိုက္တာ ကိုယ့္အေမ အခု မႏၱေလးေဆးရုံႀကီးမွာ ရင္သားကင္ဆာတဲ့ကြာ အေျခအေနကနဲနဲဆိုးတယ္ ကိုယ့္ကိုပဲတေန ကိုယ္လာမွအစား ေကာင္းေကာင္းစားမယ္ေဆးေသာက္မယ္လုပ္ေနလို႔ ညီမေလးေတာ့အနားမွာရွိတယ္ သူလည္းသိပ္မလုပ္တတ္ မကိုင္တတ္ေလ....တဲ့။ ဟာ ရင္သားကင္ဆာဟုတ္လားအစ္ကိုႀကီး .... အရင္ကျဖစ္ဖူးလားလို႔ ကြ်န္ေတာ္က ေမးေတာ့ မၾကားမိဘူး တဲ့ သူက။ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာသင့္မေျပာသင့္ စဥ္းစားေနမိတယ္... ေျပာရေကာင္းမလားးးး မေျပာဘဲေနမလား...ေတာ္ပါၿပီေျပာေတာ့ဘူး....

သူ႕ကိုမေျပာေပမယ့္ စစ္ေၾကာင္းမွဴး ဗိုလ္မွဴးေအာင္တင္မိုး ကိုေတာ့ေျပာျပမိပါတယ္။ အခုကိုနႏၵတို႔ေရွ႕တန္း တပ္စစ္ေၾကာင္းႏွစ္ေၾကာင္း(၁နဲ႔၂)ခြဲၿပီး မူသဲအေရွ႕ဘက္ ေခ်ာင္းႏွစ္ခြထိ အေနာက္ဘက္ဘီအီးကုန္းအထိက ဒုရင္းမွဴးဦးစီးတဲ့ စစ္ေၾကာင္း(၁)နဲ႔ တပ္ခြဲႏွစ္ခြဲ။ မိမိတပ္ခြဲပါတဲ့ စစ္ေၾကာင္း(၂)နဲ႔ ႏွစ္ခြဲက ဘီအီးကုန္းအစပ္ကေန ကပၸါယ္စခန္းထိ ၾကားပင္မလမ္းေၾကာင္းကိုထိန္းလို႔ အပို႔အႀကိဳလုပ္ေပးလမ္းကင္းယူေပးထားရပါတယ္ အခုက သင္တန္းျပန္တက္ ေဆးရုံတက္ ဒဏ္ရာရစစ္သည္ အစုအဖြဲ႕ကိုလက္ဆင့္ကမ္းလို႔ တပခ တိုင္းတပ္တာဝန္ယူ ထားရာ ကပၸါယ္စခန္းဘက္ထိသြားပို႔ေပးရမွာပါ။ မူသဲဗ်ဴဟာမွာ ရိကၡာထုတ္သြားတုန္းကခနေတြ႕ခဲ့ေသးတဲ့ ကိုေဇာ္သက္ဦး ကိုအခုဒီအဖြဲ႕နဲ႔ေနာက္တန္းျပန္မယ့္ပုံစံနဲ႔ျပန္ေတြ႕မိေတာ့ နဲနဲအံ့ၾသလို႔ေမးမိတဲ့အေမးပါ။ သူနဲ႔က ေနာက္တန္းမွာ တပ္ခ်င္း အလုပ္ခ်င္းဆက္စပ္ ေဘာလုံးလည္းအတူကန္ အဆူအဆဲလည္းအတူခံခဲ့ဘူးေတာ့ အေၾကာင္းသိခင္မင္ေနတာေလ။



ဗိုလ္မွဴးၾကားတယ္မို႔လား အခုနကေျပာတဲ့ ရင္သားကင္ဆာဆိုတာေလ.... ဆိုေတာ့ ေအးဘာျဖစ္တုန္းမင္းက? ဟုတ္ဘူးေမဂ်ာရ(သူကမွဴးဗကလည္းျဖစ္ ရိပ္သာမွာလည္းအတူေနေတာ့ကြ်န္ေတာ္ကအဲလိုပဲေခၚခ်င္ေခၚတာ) ကြ်န္ေတာ္အဲဒီေရာဂါအေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းသိတယ္ ကိုယ္ေတြ႕မို႔လို႔ ဆိုေတာ့သူက အမ္ မင္းျဖစ္ဘူးတယ္ ဟုတ္လား..? တဲ့.. အာ ဘယ္ကလာ ကြ်န္ေတာ့္အဖြား(အေမ့အေမ)အဲဒီေရာဂါနဲ႔ဆုံးတာ ေနမေကာင္းျဖစ္လို႔ ေဆးေတာ့ကုတာေပါ့ေလ ဒါေပမယ့္ ဆုံးၿပီး ေျမခ်တဲ့ေန႔မွာ ေနာက္ဆုံးကန္ေတာ့ၾကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ဦးေလးက အေလာင္းကိုခနေစာင္းၾကည့္တာ သူကသိလို႔လားမသိဘူး အဲဒီမွာေနာက္ေက်ာ လက္ျပင္ေနရာကေန ေသြးနဲ႔ ျပည္စလိုလိုေတြစိမ့္ထြက္ေနတာ အိမ္မွာတုန္းကဘယ္သူမွ မသိၾကဘူးထင္တာပဲ သူကလည္းအေပါက္လို႔လုံးဝ မထင္ရဘဲစိမ့္ထြက္ေနတာ။အိမ္သားးေတြကေရွ႕ကအနာပဲမဲေနၾကတာေလ။


ေျပာဦးမယ္မၿပီးေသးဘူး အဲဒါက ျဖစ္တာက ကြ်န္ေတာ္ ၄ တန္းႏွစ္ေလာက္က။ ေနာက္တစ္ခု အဲဒီအဖြားရဲ႕ ညီမအရင္း ကြ်န္ေတာ့္အဖြားေလး သူလည္းဒီလိုပဲ အဲဒီရင္သားကင္ဆာျဖစ္ပါေလေရာလား ။ အမ်ဳိးေတြသိေတာ့ ခ်က္ခ်င္းကုၾကပါတယ္ ဒါေပမယ့္ အဲဒီတုန္းက သိပ္လည္းပိုက္ဆံမတတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး(အခုလည္းမရွိပါဘူး) ဆရာဝန္ ေခၚၿပီးအိမ္မွာေဆးထိုးေဆးစားေပါ့ မၾကာပါဘူးရင့္ရင့္လာၿပီး အိုး တကယ္ကြ်န္ေတာ္ PC မတက္ခင္ခနေလး အိမ္ကိုျပန္ေတာ့သြားၾကည့္တယ္ ျမင္မေကာင္းေတာ့ဘူး ဒီရင္သားတစ္ခုလုံး အနာကလွဳိက္စားၿပီး ျပည္တည္နာ ျဖစ္ၿပီး မီးေတာင္ဝလိုႀကီးျဖစ္ေနတာ ျပည္ေတြေသြးေတြကေတာ့ ေခ်ာ္ရည္ပူေခ်ာ္ခဲေတြလိုေပါ့(မ်က္လုံးထဲမွာ ျမင္ေအာင္ဥပမာေပးတာပါ) ကြ်န္ေတာ္ ဗထူးမွာ စုမွဴးတက္ေနတုန္း ၂ ပါတ္ေျမာက္ေတာ့ အဖြားေလးဆုံးၿပီ ဒါေတာင္အိမ္ကိုဖုန္းဆက္မွ ၃ ရက္ေနာက္က်ၿပီးကြ်န္ေတာ္သိရတာ။အခုလည္း ကိုေဇာ္သက္ဦးအေမအေျခေန ဘယ္လိုေနလဲကြ်န္ေတာ္မသိပါဘူး ဟိုေရာက္ရင္ ေသခ်ာဂရုစိုက္ဖို႔ေတာ့ ဗိုလ္မွဴးထပ္မွာေပးပါလား...ဆိုေတာ့ ေအးပါ မင္းကဘာလဲ သူ႕ညီမႀကိဳက္ေနေတာ့ ပူေနတာလား..တဲ့ ကဲမွတ္ကေရာဗ်ာ...


ပြိဳင့္တပ္စိတ္ေသခ်ာရွင္း မသကၤရင္ခနတန္႔ခ်က္ခ်င္းသတင္းပို႔ ေၾကာ(ေစာင္း)ခုပ္။ ေအာက္ကိုေသခ်ာၾကည့္ ကဲထြက္မယ္..ဆိုၿပီး တိုးခဲ့ၾကပါတယ္ ဟိုေရာက္တာနဲ႔ လႊဲေျပာင္းေပးၿပီး မနားပါဘူး ခ်က္ခ်င္းျပန္ေခါက္လာခဲ့ၾက တာေပါ့။ဟုတ္ပါတယ္ ကိုယ္လက္လက္ဆက္ဆက္သြားထားတာမွစိတ္ခ်ရမွာေလ။ အျပန္ေတာ့ပြိဳင့္တပ္စိတ္ကို ေစာင္းမခုပ္ဘဲ လမ္းတိုင္းသြားခိုင္းပါတယ္။(ေစာင္းခုပ္တယ္ဆိုတာ လမ္းကိုစိုးမိုးထားတဲ့ေတာင္ကမ္းပါးယံေလး ကုန္းေစာင္းေလးေပၚကေနပြိဳင့္ရွင္းသြားတာပါ နဲနဲေတာ့ခရီးဖင့္တယ္ ဒါမွလည္း အကယ္၍ရန္သူက ဆြဲမိုင္းနဲ႔ ေစာင့္ေနခဲ့သည္ရွိေသာ္ ထိပ္တိုက္တိုးခ်င္တိုး သူပစ္ကိုယ္ပစ္ ကစ္ၾကမယ္ေလ ဟိုလိုမ်ဳိး ၿခံဳခို (ဟုတ္ပါဘူး) ကုန္းေစာင္းဝါးေတာခို ကိုယ္တို႔လာတဲ့အခါ လူစုစု တစ္ဖြဲ႕ထဲျပတ္ေနတဲ့အခါမွာ ဆြဲ..အင္း ဆြဲတာထက္ ဝါယာ ေရွာ့တို႔လိုက္တာ အုံး ကနဲ ဂ်ိမ္းကနဲေပါက္ကြဲ မီးခိုးလုံးေတြဖုံးလႊမ္း .......


၆ ထပ္ေကြ႕ေက်ာ္လာလို႔အေမာေျဖမယ္ရွိေသး ဒိုင္း ဆိုပြိဳင့္ကပစ္တဲ့အသံေၾကာင့္ေနရာယူၾကေတာ့ေရွ႕ကေျပာ လာပါတယ္ ရၿပီရၿပီကြ.. ဘာတုန္းဟ ဆိုေတာ့ ဂ်ီ.. ဆိုပဲ ဟာဟုတ္လို႔လားကြာ ေခြးျဖစ္ေနပါဦးမယ္ဆိုၿပီး ေရွ႕ကိုတက္သြားေတာ့မွာ လားလား တယ္ဟုတ္ပါ့လား သမင္ လိုလို ဒရယ္လိုလို ခႏၵာနဲ႔ ထမ္းၿပီးသယ္လာခဲ့ၾက ပါတယ္။အဲဒီညက ထမင္းစားလို႔ေကာင္းလိုက္တာမ်ား(စိတ္ထဲကေန အေမ့ကိုေျပာေသး ျမင္သား ၊ ၾကားသား မဟုတ္ဘူးေနာ္ လို႔... ဟုတ္တယ္ေလ ျမင္သားဆုိတာ ကိုယ့္ေရွ႕မွာထုသတ္ေနတာ၊ ၾကားသားဆုိတာက အဲဒီ စားမယ့္အသားကို သတ္ပုတ္ထုေခ်လို႔ သတၱဝါရဲ႕ေအာ္သံကိုၾကားတာ .... ဆုိေတာ့ လြတ္မယ္ေပါ့ေနာ္..ဟဲဟဲ)
ကြ်န္ေတာ့္တပ္ခြဲကရတာဆိုေတာ့ အဲဒီဆရာႀကီးက အသားေျခာက္ေလးနဲနဲခ်န္ၿပီးလွမ္းထားဖို႔ တိုင္ပင္တာနဲ႔ good ေကာင္း၏ လုပ္ေပါ့။ အသားစိုေတြလည္း စစ္ေၾကာင္း(၁)မွဴးအဖြဲ႕ေတြကိုနဲနဲစီေဝငွပို႔ေပးၾကပါတယ္။


ရိကၡာလာထုတ္ပါဆိုလို႔ မူသဲဘက္ကိုလည္း ဒိုးရေသး။ လွဳပ္လွဳပ္ရွားရွားကေနနားတာ ၂ ရက္မျပည့္ေသးဘူး ကြာကြာမားမားရွိတယ္ၾကားရျပန္ၿပီ တပ္မဌာနခ်ဳပ္ပစၥည္းေတြနဲ႔အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ထပ္သြားျပန္ဆင္းေခၚပါ...ဆိုလို႔ လစ္ၾကတာေပါ့ ကပၸါယ္စခန္း ကို ဟိုေရာက္ၿပီးမၾကာဘူး တစ္ဖက္ကအဖြဲ႕ေရာက္လာၿပီ ေဟာၾကည့္စမ္းပါဦး ဟိုတစ္ခါကျပန္ဆင္းသြားတဲ့ အစ္ကိုႀကီး ကိုေဇာ္သက္ဦး ျပန္တက္လာၿပီ။ အစ္ကိုႀကီး ..လို႔ေခၚၿပီးအနားကပ္ သြားတုန္းရွိေသး ကို တုိ႔အဖြဲ႕ေတြ တိုင္းက အမိန္႔မရလို႔ ေက်ာက္ႀကီးဗ်ဴဟာ(သံဘို)မွာ ၂ ရက္ေသာင္တင္တယ္ ကို မႏၱေလးေဆးရုံႀကီးကို ေရာက္သြားေတာ့ ဦးေလးေတြအစ္ကိုဝမ္းကြဲေတြက အေမ့အေလာင္းကို နယ္ျပန္ သယ္ဖို႔လုပ္ေနၾကၿပီေလ.. (ေျပာရင္းနဲ႔ သူ မ်က္ရည္ေတြစီးက်လာပါတယ္.. သူတို႔အဖက ငယ္ငယ္ကတည္းက ဆုံးပါးခဲ့တာ အစ္ကိုျဖစ္သူကတပ္ထဲ ညီမေလးနဲ႔ မိခင္ျဖစ္သူပဲရွိၾကေတာ့တာေလ)

ကိုယ့္အေမကြာ ေသခါနီး သူ႕သားႀကီးကိုတသြားတာ ကိုယ္တို႔ အဲဒီေန႔ကသာ ကားထြက္ခြင့္ရခဲ့ၾကည့္ ကိုယ္ေလ အေမ့ကို ေသခါနီးအသိရွိခ်ိန္ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ေလးထိ မွီလိုက္ဦးမွာ ညီေလးရာ.....တဲ့ ငိုသံႀကီးနဲ႔ေျပာေနရွာတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အစ္ကိုႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး အရမ္းစိတ္ထိခိုက္မိပါတယ္။ဗိုလ္မွဴးကေတာ့ အႀကီးပီပီ တရားနဲ႔ပဲေျဖလိုက္ပါ ညီေလးရာ...လိုဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေျဖပါတယ္ ဗိုလ္မွဴးရာ မေျဖႏိုင္တာက ကံၾကမၼာကမ်က္ႏွာသာမေပးခဲ့တာ ကိုပါ မီႏိုင္လ်က္နဲ႔ မမွီခဲ့တာကိုပါ လမ္းေၾကာင္း Clear မရေတာ့ ကားမထြက္ရဘူး အခုေတာ့ကြ်န္ေတာ့္ဘဝမွာ မိဘအိမ္ဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး အေမ့ကိုေတြ႕ခ်င္လို႔ မရ ရေအာင္စီစဥ္ၿပီးေရွ႕တန္းကေန တကူးတက ျပန္သြား ပါတယ္ဆိုမွ ဒီအေမ အသက္မမွီမယ့္အတူတူ ကြ်န္ေတာ္လည္း အေမမရွိေတာ့တဲ့ေနရာမွာ မေနခ်င္ေတာ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္သြားရမယ့္ အတူတူ ဒီေနရာကိုပဲ အေစာဆုံးျပန္လာခဲ့တာပါ။ ဟိုမွာဆက္ေနလည္း ဘာလုပ္ရမွာလဲ.. တဲ့... ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ဗိုလ္မွဴးကေတာ့ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္လို႔ အဓိပၸါယ္ကိုယ္စီနဲ႔ေလ........ အလာ(ဒါကအျပန္ျဖစ္မယ္)ေကာင္းေပမယ့္ အခါေႏွာင္းခဲ့ေလသလား ။ ရင္သားကင္ဆာကပဲအေခၚေကာင္း ခဲ့ေလသလားဆိုတာ...........................ကိုနႏၵလည္း မဆီမဆိုင္ အဖြားေတြကိုသြားသတိရလိုက္မိေသး။

သား သမီးမ်ားအားလုံး မိဘ မေသခင္အခိုက္အတန္႔ အခြင့္သာတုန္းကာလမွာ မိမိ မိဘအေပၚ သိတတ္ရိုေသၿပီး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားႏိုင္ၾကၿပီး အတတ္ႏုိင္ဆုံး အလုပ္အေကြ်း ျပဳႏိုင္ ၾကပါေစသား.....................

Read More...

Saturday, May 17, 2008

ေဝဒနာအပိုင္းအစေလးမ်ား-၃

ႏၱေလး၊ၿမိဳ႕ေဟာင္းဘူတာကေနထြက္လာတဲ့ လမ္းမွာ ရထားမွန္သမွ်ကိုလမ္းေရွာင္ေပးလိုက္ ဘူတာတစ္ခုခုမွာ နားလိုက္ စက္နဲ႔ တိုင္း(တပခ) တပ္မ(၃၃)ကို သတင္းပို႔လိုက္နဲ႔ အိပဲ့အိပဲ့နဲ႔ ကိုနႏၵတို႔ရဲ႕ စစ္ရထား(၅တြဲ ၆တြဲ) ပဲႏြယ္ကုန္းဘူတာမွာပဲ ဂိတ္ဆုံးပါတယ္။ ဘူတာေရာက္တာနဲ႔ ကိုယ္အတြဲကိုယ့္တပ္ခြဲလိုက္ကပစၥည္းေတြက်ည္ဆံေသတၱာေတြလက္နက္အလက္စားတစ္ခ်ဳိ႕ကို္သယ္ခ် ေသနက္ေတြျပန္စစ္ ၿပီးတာနဲ႔ တစ္ခါ အသင့္ လာေစာင့္ေနတဲ့ကားေပၚထပ္တင္ၾကေပါ့။ ထမင္းစားခ်ိန္ခနေပးၿပီးဆက္ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။

ပဲႏြယ္ကုန္းကေန ဟိုဘက္ ေက်ာက္ႀကီးၿမိဳ႕ဆီကိုေပါ့။ စစ္ေတာင္းျမစ္ကိုျဖစ္ရမယ့္ နတ္သံကြင္း ဒီဘက္ကမ္းကိုေရာက္မွေသခ်ာ ၾကည့္မိတယ္..ၾကည့္စမ္း အရင္အေခါက္ေတြက တံတားႀကီးမရွိေတာ့ပါေပါ့လား.. ဒါကလည္း မိုးတြင္းေရႀကီးခ်ိန္ ထုံးစံျဖစ္ပါတယ္တဲ့..ေက်ာက္ႀကီးဘက္ကလာတဲ့ ေတာင္ငူ-ရန္ကုန္ဘက္ထြက္မယ့္ကားေတြက နက္သံကြင္း ဘက္ကမ္းမွာstop။ စက္တပ္ေလွအႀကီးစား ၂ စင္းဆက္ၿပီး ပ်ဥ္ခင္းထားတဲ့ သယ္ပို႔ ကူးတို႔ယာဥ္နဲ႔ ကဲ့လို႔ တစ္ဖက္ ကမ္းကအသင့္ေစာင့္နဲ႔ကားနဲ႔ လိုရာခရီးဆက္ဖို႔ ပဲႏြယ္ကုန္းဘက္ကိုလာၾကေပါ့..အခုလည္းဒီလိုပါပဲ ကားေပၚကဟာေတြထပ္ခ် ကူးတို႔ေလွေပၚတင္ ေသနက္ေတြ ခဲယမ္းပုံးေတြဂရုစိုက္ခိုင္းရ တပည့္ေတြေျပာရနဲ႔ ဟိုဘက္ကမ္းေရာက္ျပန္ ကားေပၚထပ္တင္..အို ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ရွိမွန္းကိုမသိေတာ့ဘူး ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာက္ႀကီးၿမိဳ႕ ထဲကိုဝင္ဟိုဘက္ ၂ မိုင္ေလာက္ရွိတဲ့သံဘို(တပခရဲ႕အေျခခ်စစ္ဗ်ဴဟာ)ကိုဆက္ထြက္ခဲ့ၾကရတာေပါ့။သံဘို ကုိေရာက္တာနဲ႔ေရွ႕တန္းေျမ ကုိ နင္းရေတာ့မယ္ေလ။


ဟိုေရာက္တာနဲ႔တစ္ခါကားေပၚကပစၥည္းေတြျပန္ခ် ျပန္စစ္ လူ/လက္နက္စုံ မစုံစစ္ၿပီး သတင္းပို႔လို႔ အဲဒီမွာစပါေတာ့တယ္ ဒီကေနကိုယ့္ေက်ာပိုးအိတ္ကိုလြယ္ၿပီး ေျခခ်င္ၿပီး ခ်ီတက္ပါေတာ့မယ္...ဗုံးသီး ၁ လုံးဆိုလည္း သိသာပါတယ္ မိမိတပည့္ ေက်ာ္ေတြ။ စတင္ထြက္ခြာဖို႔ line up ထိုးတာနဲ႔ ကိုယ့္ေက်ာပုိးအိပ္ကိုလြယ္ၿပီးခ်ိန္ဆၾကည့္ရေသးတယ္ အင္း.. မဆိုးဘူး လွဳပ္ခါၿပီးခ်ိန္ဆၾကည့္တာ ရေလာက္မယ္ထင္ရတာပဲေပါ့.. ဒီလိုနဲ႔ အေရွ႕ဘက္ဆီကိုစထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ခလရ(၆၀)ထဲကစၿပီး ထြက္ ကတည္းက ေျခလွမ္း ၁၅ လွမ္းအနဲဆုံးခြာလိုက္ဖို႔ေျပာရမွာရတာကအေမာ။ ဥယဥ္ၿခံျဖတ္လမ္းစဝင္တာနဲ႔မိုးစရြာပါတယ္အားလုံးမိုးကာေျမခင္းပါးစေတြထုတ္ၿခဳံၾကေပါ့၊ မိုးကသည္းပါတယ္။လူကမိုးကာစၿခံဳထားေပမယ့္တစ္ကိုယ္လုံးကေတာ့စိုရႊဲေနတာပါပဲ၊ ေက်ာပိုးအိပ္ကိုပဲ ဂရုစိုက္ရတယ္ အတြင္းမွာ က်န္ေက်ာင္းအိပ္ ၃ လုံးကို အျပန္အလွန္ထုတ္ထားတာ ေရလုံမယ္လို႔ထင္ရတာပဲ။အျပင္ကေတာ့ရႊဲ..တပ္မေတာ္ equipments ကေရစို တာနဲ႔ေလးၿပီးက်တ္လာပါတယ္။ ေက်ာပိုးအိတ္ႀကီးလည္းဘာထူးလဲ အေလးခ်ိန္ပိုတိုးလာတာပါပဲ ေအာက္ကို ေျခမေခ်ာ္ေအာင္ေသခ်ာကုပ္သြား ေက်ာပိုးအိပ္ကိုဆြဲဆြဲတင္ေနရေတာ့ လူေတြလည္း ကုန္းကုန္းကြကြနဲ႔ေပါ့။


ေတာေဆာင္းဦးထုပ္ေအာက္ကမ်က္ႏွာေပၚမိုးေရနဲ႔အတူစီးစီးၿပီး ပါးစပ္ကိုေခြ်းစက္တို႔ လာထိတဲ့အရသာကိုလည္း ရမိတယ္။ တပည့္ေတြတစ္ေယာက္တစ္ေလက ေက်ာပိုးအိပ္ကိုအသားေပးဖုံးထားၿပီး လူကေတာ့ဘာမွကို မၿခံဳ ေသနက္ကိုၿမဲၿမဲဆုတ္ကိုင္ၿပီး ေလွ်ာက္ေနၾကပါတယ္။ ေတာစီးေတြက ဇာတိျပပါၿပီေအာက္ခံခုံကထူၿပီးဘားပြိဳင့္ပါးပါးေလးေတြပဲပါေတာ့တစ္ခ်က္ေလာက္ဟန္ခ်က္ပ်က္တာနဲ႔ ေခ်ာထြက္သြားတာပါ။ တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ့ လယ္တိုဖိနပ္(angle ကင္းဘတ္)ဗကပဖိနပ္စီးထားေတာ့ ေတာ္ေသးတယ္။


ေစ်းခ်ဳိ ေစ်းတန္းထဲက သြားဝယ္ ရတာပါ။ လယ္တိုနဲ႔ ကိုနႏၵတို႔ေတာင္ ဖင္ထိုင္လ်က္သားခနခန ေခ်ာ္လဲက်ပါတယ္အဒီအခါမ်ိဳးမွာေရွ႕က (သို႔) ေနာက္က တစ္ေယာက္က လက္ဆြဲထူမွထလို႕ ေကာင္းေကာင္းရတာ။ကိုယ္ဘာသာဆိုရင္ကုပ္အားမရွိတာနဲ႔ပဲ ျပန္ထလို႔မလြယ္ဘူး။ ေျပာရင္းက ဘိုင္း ကနဲအသံနဲ႔အတူ ေနာက္က တပည့္တစ္ေယာက္ ပုံပ်က္ပန္းပ်က္နဲ႔ကို လဲထြက္သြားၿပီး ေအာက္ကိုေလွ်ာဆင္းလို႔ ေက်ာပိုးအိပ္ပါ လိမ့္က်ၿပီး လူလည္း ဗြက္ေတြေပတူးကုန္ပါတယ္။ တပည့္အိုေကလား.. ဆိုေတာ့ ေအးေဆး ဗိုလ္ႀကီး ဆိုၿပီး ထ လို႔ ေက်ာပိုးအိပ္ကို သစ္ပင္သစ္ခက္ေတြထဲထည့္ ပြတ္တိုက္ခါရမ္းပါတယ္..ေအာ ေက်ာပိုးအိတ္ ေရေဆးတာေလ။ ေသနက္ကိုေတာ့လုံးဝေျမထိမခံဘူးလူတာလဲဆင္းသြားတာေသနက္ကိုအေပၚေထာင္ကိုင္လိုက္သြားတယ္။ ပြိဳင့္ကထိန္းေပးပါ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မ်က္ေျခမျပက္ေစနဲ႔ ေရွ႕ကိုဆက္မွာသြား..ဆိုၿပီးေနာက္က စစ္ေၾကာင္းမွဴးဆီက လက္ဆင့္ကမ္းစကားကို ေရွ႕ တစ္ေယာက္စီအဆင့္ဆင့္ဆက္ေျပာခိုင္းရျပန္ပါတယ္ ေရွ႕တန္းေျမ ခရီးသြားေနခ်ိန္ ေနာက္က(သို႔)ေရွ႕က စစ္ေၾကာင္းမွဴး တပ္ရင္းမွဴး ေတြစကားကို ဒီလိုပဲ ေရွ႕ေနာက္ဆက္ေျပာသြားၾကရတာပါ။


ခနၾကာေတာ့ ဗိုလ္ႀကီး ဆိုၿပီး ေနာက္ကေနဆရာႀကီး ျမတ္သြင္ ကပ္လာတယ္ စစ္ေၾကာင္းမွဴးမွာပါတယ္ လူခ်င္းအရမ္းလည္းမကပ္ အရမ္းမခြါဘဲသြားဖို႔ ေနာက္ ေရွ႕တစ္္ကုန္းတက္ရင္ ညာဘာကိုအထူးသတိထားဖို႔ အသံေတြသိပ္မထြက္ေအာင္ ထိမ္းေပးဖို႔...တဲ့ အိုေက ေျပာလိုက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ စစ္ေၾကာင္း-၂ မွဴးေနရာထိတက္သြားမွာရမယ္ဆိုၿပီး ေက်ာ္တက္သြားတယ္ သူ႔ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေနာက္ေက်ာက ေက်ာပိုးအိတ္ႀကီးက ေလးတြဲခိုလို႔ ကိုင္ထားတဲ့ ေသနက္က MA-2 စက္ကေလး (ေသခ်ာတာေပါ့ တပည့္တစ္ေကာင္ေကာင္မႏိုင္ေတာ့လို႔ သူ႕ေသနက္ နဲ႔လဲ ကိုင္လာတာပဲ) ေလွ်ာက္ေနတဲ့လူေတြထက္ ၂ဆေလာက္ေသာ speed နဲ႔ မိုးကမၿခံဳ ေသနက္ကိုခပ္တင္းတင္း ကိုင္လို႔ ခ်ီတက္သြားပါေတာ့တယ္။ဒီဆရာႀကီးေတြ ေနာက္တန္းမွာ အရက္ေလးမ်ားမူးလို႔ကေတာ့ အေတာ္ကို ထိန္းရသိမ္းရခက္တာ။အခုလိုေရွ႕တန္းဆိုလိုကေတာ့ အရမ္းေတာ္ၿပီး အရမ္းအားထားရတယ္။ တပ္တိုင္းမွာ ဒီလိုဆရာ၊ဆရာႀကီးေတြရွိၾကပါတယ္။ မိုးကရြာ ေက်ာပိုးအိတ္ႀကီးက ပိုပိုေလးလာသလားမွတ္ရတယ္ လက္မွာ ကိုင္ထားတဲ့ MA-3 ကတစ္မ်ဳိး။ သြားရင္းနဲ႔ လမ္းေလးထြက္ေက်ာပိုးအိတ္ခ်ၿပီး ျပင္ေနတာေတြ႕လို႔ ေမးေငါ့ၿပီး ေမးလိုက္လိုက္တာ့ သိုင္းႀကိဳးပ်က္သြားလို႔..တဲ့ ...ကဲ အေရးထဲဆို အဲလိုအျဖစ္ေလးေတြက လာတတ္ပါတယ္။ ေက်ာ္တက္လာခဲ့ၿပီးမၾကာဘူး ခုနက ၂ ေကာင္သုပ္သုပ္နဲ႔ ဗိုလ္ႀကီးေက်ာ္မယ္..ဆိုၿပီးတက္သြားတယ္ အိတ္က လို႔ေမးေတာ့ ဟုတ္ ေအးေဆး တဲ့ ကိုင္းဗ်ာ ဖိနပ္ခ်ဳပ္အပ္ ႏိုင္လြန္ႀကိဳးေတြနဲ႔ အျမန္ခ်ဳပ္ၿပီးဒိုးသြားတာကိုးးးးး အေပၚက မိုးေတြရြာ ရႊဲရႊဲစိုေနေပမယ့္ လူက မိုးကာေအာက္မွာ ေခြ်းစို႔ၿပီး ေရကဆာလိုက္ေသး...ကိုယ္ ေရဘူး ထုတ္ၿပီးေရေသာက္ရင္ သြားေနတာတန္႔သြားမွာဆိုစိုးတာနဲ႔ နားမွပဲေသာက္မယ္ဆိုၿပီးတင္းထားရျပန္တယ္။ ေနာက္ေတာ့မထူးဘူး မိုးကာစကိုခြ်တ္ၿပီး ေက်ာပိုးအိတ္ေပၚထပ္ၿခံဳၿပီး လူကအလြတ္ေရစိုခံလုိက္ေတာ့တယ္ အမ္မယ္ သူမ်ားေတြေျပာတာ စစ္သားေရစိုမွာ လွတာဆိုပဲ... အဲဒီမိုးကာႀကီးၿခံဳထား အေပၚကမိုးေပါက္က်သံ ဆူညံေနတာနဲ႔ လမ္းေဘးကေန ရန္သူက အလစ္ ဒုတ္နဲ႔ဝင္ရိုက္သြားေတာင္သိလိုက္မွာမဟုတ္ဘူး ဟီးဟီး..


ေတြးၾကည့္တာ ဒီလူအင္အားနဲ႔ သူလည္းအဲေလာက္ေတာ့ မရဲပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ေျခာက္ထပ္ေကြ႕ တို႔ ပဒါးေခ်ာင္းတို႔ ေအးေဆးေက်ာ္ၿပီး မူသဲ ကိုေရာက္မွပဲ စိတ္ထဲက attention ေတြေပါ့သြားေတာ့တယ္ တပ္ခြဲေတြေနရာခ်။ ကိုယ့္တပ္ခြဲမွာမွ တပ္စုေတြေနရာထပ္ေပး အဲ.. ဒီလိုမိုးရြာထဲဆို သူမ်ားေရွ႕ကတပ္ေတြထားခဲ့ အမိုးမပါ တိုင္ တန္းေလးေတြနဲ႔ တဲအရိုးစုကို လူတိုင္းလိုခ်င္ၾကတယ္ သူကလြယ္တာကိုး အေပၚကေျမခင္းမိုးကာထပ္တင္လိုက္ တဲျဖစ္ၿပီေလ။ တပ္ခြဲမွာတင္အဖြဲ႕ ၄ ဖြဲ႕ တဲရိုးက ၂ လုံးပဲရတယ္ မိမိရွိတဲ့ခြဲရုံးတစ္ဖြဲ႕ကေတာ့ တဲရိုးတစ္ခုရမွာေပါ့ က်န္ ၃ ဖြဲ႕ကို မ်က္စိမွိတ္ၿပီးခြဲေပးလိုက္ရတယ္။ တဲမရသူေတြ ခ်က္ခ်င္း ဝါးေတြဝင္ခုတ္ ႏွီးေတြျဖာ ဟိုေကာင္ ဟိုဟာခ်ည္ ဒါတုတ္ ဟိုအစကိုဟိုလိုလုပ္ အိုး ခနအတြင္း တဲထိုးေနသူေတြ ၂ ဂါလံကေန ၄ -၅ ဂါလံအထိ ဝင္ဆန္႔တဲ့ ပလက္စတစ္ပုံးျဖဴေတြနဲ႔ တစ္ခ်ဳိ႕က ေခ်ာင္းေရေဖြးရာကိုတက္သြားၾကတယ္။ ကိုနႏၵတို႔လည္း ႏွီး ဝင္တုတ္ ႀကိဳးခ်ည္တာခ်ည္လို႔ ေျမခင္းစေတြစုၿပီး တဲတစ္ခုဖန္တီးလိုက္တာေပါ့။ၿပီးမွ ဗိုလ္ႀကီးတို႔ ဒီဘက္ ေလကြယ္တဲ့အစြန္မွာေနပါ ဆိုၿပီး CQ ႀကီးကေနရခ်ေပးပါတယ္။


ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ခြဲရုံးအကူစုမွဴး 47th MDY သား ကိုရဲသူေအာင္နဲ႔ ၂ ေယာက္ေလ။ တဲတဲကိုျမင့္ႏိုင္သမွ်အျမင့္လုပ္ၿပီးအစြန္းေရမက်တဲ့ေနရာမွာ မီးဖိုဖို႔ လုပ္ၾက ပါတယ္။ ထင္းသြားရွာတဲ့တပည့္ ဝါးပိုးဝါးဆစ္ေျခာက္ေရစုိႀကီးေတြ သစ္ကိုင္းမာအနက္ေတြသယ္ၿပီး မီးေမႊး ပါေတာ့တယ္။ မိုး ဒီေလာက္က်ေနတာကို ထမင္းက်က္ ဟင္းေႏႊး(ဟင္းက တစ္ေန႔ကေနာက္တန္းက ဇနီးေတြထည့္ေပးတာေလးကိုေႏႊးတာ)ေရေႏြးတည္ၾကပါတယ္။ဆရာတပည့္ေတြေနာက္တန္း ကတည္းက ရာဘာ(သို႔) ၾကက္ေပါင္ေစးတုံးေလးေတြယူလာတာကို မီးပ်ဳိးတဲ့အခါသုံးတာေလ။ တစ္ခ်ဳိ႕က်လည္း ကိုယ့္ဖိနပ္ခြါအထူသား ေနရာကိုလွီးထုတ္ၿပီးမီးေမႊးၾကပါေတာ့တယ္ ဝါး သစ္ ေရစိုေတြၾကာေတာ့မခံႏိုင္ဘူး ရာဘာတုံးမီးနဲ႔စြဲေလာင္ၾက ပါတယ္။ သူတို႔ထမင္းခ်က္ဟင္းခ်က္တုန္း ကိုယ္က ေခ်ာင္းဆီေျပး ယူနီေဖာင္းေလးေရေလွ်ာ္ ၿပီး ေရခ်ဳိးေပါ့။ အားလုံးေတာ့ မုိးရြာထဲမွာ ေရခ်ဳိး ေရခပ္သူ ထင္းခ်ိဳး တဲထိုး တဲမိုးသူေတြနဲ႔ စီေနတာပဲ။


တေအာင့္ေနေတာ့ တဲေလးေတြကေနမီးခိုးေတြအူထြက္လာၾကၿပီ အသီးသီးခ်က္ျပဳတ္ေနၾကၿပီေလ။ ကိုယ့္ေနရာေလးမွာ ေျမခင္းစ ခင္း၊ေစာင္ပါး ေလးခင္းၿပီး Diary ေလးထုတ္စာေရး.. ဗိုလ္ႀကီး တြယ္လိုက္ရေအာင္ လို႔ေျပာလာတာနဲ႔ လုပ္ဗ်ာ ဆိုတာနဲ႔ ပလက္စတစ္အၾကည္စကိုျဖန္႔ခင္း အလယ္ကို ထမင္းပူေတြသြန္ခ်လိုက္တယ္ ပန္းကန္ျပင္ေနတဲ့ တပည့္ကို ေနေတာ့ဟ ဒီလိုပဲခပ္စားမယ္ ဆိုေတာ့ ဟာ ဘယ္ျဖစ္မလဲဘာညာနဲ႔ လုပ္ၾကေတာ့ ကဲ ေနစမ္းပါ ဒီအတိုင္းက အက်ယ္ႀကီးႏွဳိက္စားလို႔ရတယ္ဆိုၿပီး ဇြန္းတစ္ေခ်ာင္းထုတ္ ဆရာႀကီး ဘက္အျခမ္းကို ဟင္းဖတ္ ေလးေတြအရင္ ထည့္လို႔ ဟင္းခ်ဳိပူပူထပ္ေလာင္းေပးလိုုက္တယ္ (ကြ်န္ေတာ္ထက္ အမ်ားႀကီးအသက္ႀကီးတယ္ အေဖဦးေလးအရြယ္ သူ႔ကို ဦးခ်ရတာေပါ့) ေဘးက ဆရာေမာင္စိုးက ဆရာႀကီးအဲဒါ ဦးခ်တာမဟုတ္ဘူး အၿပီးပဲ ထပ္မႏွဳိက္ေတာ့နဲ႔ လို႔ ဗိုလ္ႀကီးကေျပာတာ..ဆိုၿပီးေနာက္ပါတယ္။


ငရုတ္သီးစပ္စပ္နဲ႔ ေနာက္တန္း သူတို႔အိမ္ ေတြကပါလာတဲ့ ဟင္း အေဟာင္း ပူပူ ၊ ထမင္းေတြက အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ ေခတ္ေဟာင္းသီခ်င္းထဲက ႏွီးေဒါင္းလန္းႀကီး အလယ္မွာ.. ကိုၾကားမိသား။ ပန္းကန္နဲ႔တာစားရင္ တပည့္ကိုထမင္းခနခနထည့္ခိုင္းေနရတာ ၾကာရင္ရွက္စရာေလ ေဟာ အခုေတာ့ ဘာမွကိုေျပာေနစရာမလိုေတာ့ဘူး တပည့္ေတြက လက္နဲ႔ႏွဳိက္စားၾက ဗိုလ္ႀကီးစားတဲ့အပိုင္းေလးကို ဟင္းဖတ္ေလးေတြပို႔ပို႔ေပး။ ဒီေမာင္ကေတာ့ ဇြန္း တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ စားခ်င္တဲ့ေနရာ သူမ်ားဧရိယာထဲကခပ္တြယ္ေနပါေတာ့တယ္။ တစ္ေန႔က ေတာင္ငူမွာရထားရပ္ၿပီး ထမင္းဆိုင္မွာ စစ္ေၾကာင္း -၂ မွဴး ေကြ်းလို႕စားခဲ့တာေတာင္ တကယ္ပါ ဒီေလာက္စားမေကာင္းဘူး မၿမိန္ဘူးဗ်ာ။ ထမင္းစားၿပီး တစ္ျခား တပ္စုတဲေတြ အိုေကမေကလိုက္ၾကည့္ၿပီးကိုယ့္တဲကိုျပန္လာ ေက်ာခင္းဖို႔ျပင္မွပဲ တစ္ေန႔လုံးအဆက္မျပက္တဲ့ မိုး ခ်က္ခ်င္းရပ္သြားတယ္..အားလုံးၿပီးမွေလ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ မိုး။။။။။။ တဲျပန္ေရာက္ေတာ့ ဗိုလ္ႀကီး အခ်ဳိတည္း မယ္ဆိုၿပီး လာေပးတယ္ ေကာ္ဖီခြက္....ေကာ္ဖီမစ္စ္ပါလား..(ေနာက္ ၂ ပါတ္ေလာက္ဆို ဒီ ေကာ္ဖီ မစ္စ္ဆိုတာလဲ ခါလီျဖစ္မယ္)CQ ႀကီးဒါ ဘယ္ႏွစ္ထုပ္ေဖ်ာ္ထားတာလဲ ...ေမးေတာ့ ၂ ထုပ္ခြဲ ဗိုလ္ႀကီး တဲ့ ညီေတာ္ေမာင္က ၿပံဳးစိစိနဲ႔ကြ်န္ေတာ့္ကိုလွမ္းၾကည့္လာတယ္ သိပါ့ ဒီေကာင္ၿပံဳးတာ ....


ဗိုလ္ေလာင္းဘဝ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွာ စာေမးပြဲတြင္းဆိုလို႔ကေတာ့ Super တို႔ Bencafe တို႔ကို အနဲဆုံး ၂ ထုပ္ ခြက္တစ္ဝက္စာ သာသာေရေႏြးထည့္ ႏို႔ဆီဗလာ သၾကားနတၳိနဲ႔ကစ္ၾကတာ မအိပ္ခ်င္ေအာင္လို႔ဆိုပဲ လုပ္တာလုပ္တာ။ အခုေတာ့ ေကာ္ဖီမစ္စ္ ၂ ထုပ္နဲ႔တစ္ဝက္ကို (၇)ေယာက္ေသာက္ေနတာကိုေတြ႕ၿပီး ၿပံဳးမိေတာ့မွာေပါ့။စားၿပီး ေသာက္ၿပီးဆိုေတာ့ ယူေတာ့မယ္ေလ။ ပလက္စတစ္အထပ္ထပ္နဲ႔ထုပ္ထားတဲ့ ေရဒီယို (၈၄လမ္းညေစ်းတန္းထဲ သြားေမႊၿပီး ဝယ္လာတဲ့၆၅၀၀ တန္ေလး)ကိုထုတ္ ကြိစိကြစိအသံေတြကို ဘီးလုံးေလးလွည့္ၿပီး ကလိလို႔ ကိုနႏၵ တစ္ေယာက္ ကမၻာတလႊားနဲ႔အဆက္သြယ္စယူပါေတာ့တယ္။ ညီေတာ္ ေမာင္ရဲသူကေတာ့ မိုးေရစိုထားတဲ့ London ေလးေတြမီးဖိုမွာကင္တာကင္ ေသာက္တာေသာက္ ဆရာႀကီး CQ ၊ ကင္းသမားတို႔ နဲ႔ စကားစျမည္ ေျပာေနေလရဲ႕။(အဲဒီ London လည္း အလြန္ဆုံးခံရင္ ၂ ပါတ္ေပါ့ ဒါကလည္း တစ္ေယာက္ထဲေသာက္မွပါ)


မနက္ ၅ နာရီခြဲႏိုးတာနဲ႔ထ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ ဘုရားဝတ္ျပဳ။ အေမမွာတဲ့အတိုင္း ေမတၱာေတြတန္းစီၿပီးပို႔ေပါ့။ ရန္သူ သူတို႔မ်ားလည္း ေအးခ်မ္းစြာေနထိုင္ႏိုင္ၾကေစသားေပါ့။ ညကတည္းက ကင္းသမားေတြမီးကင္ေပးလုိ႕ ေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ့ ယူနီေဖာင္းေလးဝတ္ေတာ့ အားလားလားေနာက္ေက်ာလက္ျပင္ေနရာေတြနဲ႔ေရွ႕ရင္ဘတ္ပုခုံးဝန္းက်င္ေတြကနာက်င္ကိုက္ခဲေနပါေရာလား...ကြ်တ္ကြ်တ္ကြ်တ္ ညီေလးျဖစ္သူက အီစိမ့္ေနတာပဲေနာ္ အစ္ကိုႀကီးတဲ့.. ထမင္းေၾကာ္ လကၻက္ရည္ေဖ်ာ္ေနတဲ့ တပည့္ ၃ ေယာက္ကိုေမးမိတယ္ မင္းတို႔ေရာ ဒါေတြ မနာၾကဘူးလား ဆိုေတာ့နာတာေပါ့ဗိုလ္ႀကီးရာ..တဲ့မနက္၉ နာရီမထိုးခင္အဲဒါေတြေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္..ဆိုပဲ။ဗိုလ္ႀကီး ဝါးလို႔ရၿပီ ဆုိၿပီး ထမင္းေၾကာပန္းကန္ နဲ႔ လၻက္ရည္လာေပးတယ္။ အင္းအခုေတာ့ ဆႏြင္းေလး ဆီေလးနဲ႔ ဝင္းဝါၿပီး အိေနလိုက္တဲ့ ထမင္းေၾကာ္ေလးရယ္.....သူလည္းၾကာရင္ေတာ့ ျဖဴဆြတ္မာတင္းလာပါ လိမ့္မယ္(ဆႏြင္းလည္းကုန္ ဆီလဲခန္းခ်ိန္ေပါ့)


breakfast စားၿပီးေသာက္ၿပီးတပ္ခြဲမွဴးေတြစုၿပီး စစ္ေၾကာင္း-၁မွဴး တဲကိုသြားဖို႔စုၾကတယ္။ ကိုတိုးႀကီးတဲမွာေပါ့ သူက စီနီယာအက်ဆုံး ကြ်န္ေတာ္တို႔အႏြံအတာအခံဆုံး။ မသိတာ ေသခ်ာသင္ေပးတယ္ အငယ္ေကာင္ေတြ ဘယ္ေလာက္စစ စိတ္မဆိုးဘူး ကြ်န္ေတာ္ဆိုလည္း တစ္ခ်ဳိ႕ စီမံခန္႔ခြဲ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳေလးေတြသူ႕ဆီက အတုယူရပါတယ္။ သူ႕တဲကိုေရာက္သြားေတာ့ သူကိုးကြယ္တဲ့ မယ္ေတာ္ကို ဝတ္ျပဳေနဆဲေတြ႕ရတယ္.. ကိုတိုးႀကီးက ခရစ္ယာန္ ေလ။သူတပ္ခြဲမွာ ကရင္ ဆရာႀကီးရွားရယ္တို႔ RPGသမား ဆရာေစာေလာအယ္ တို႔ ခရစ္ယာန္ ၃ ေယာက္ ဟိႏၵဴရဲေဘာ္ေလး ၁ ေယာက္။ေနာက္အရမ္းဟာသေျပာတတ္ လုပ္တတ္တဲ့ တပ္သားမ်ဳိးေဝး (အမ်ဳိးေတြနဲ႔ေဝးလို႔ သူဟာသူေဝးလိုက္တာဆိုပဲ) မြတ္စလင္ ဆိုၿပီး ဘာသာအစုံ ရွိပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ စစ္ေၾကာင္းမွဴး ဆီသြားညႊန္ၾကားခ်က္နာခံေပါ့၊ ဘယ္္ႏွစ္နာရီ line up ထိုး ဘယ္ေလာက္မွာ စထြက္မယ္ ဘာမျဖစ္ေစၾကနဲ႔ ဘာလုပ္ၾကဖို႔မွာပါ ဘာညာေပါ့ ဒီေန႔ ခြဲ(၄)ပြိဳင့္သြားမယ္...........အဲ ဟုတ္ၿပီ သူ႔ဆီကအဲဒီအမိန္႔ကအဓိကပါ ကိုယ္နႏၵက ခြဲ-၂ ဆိုေတာ့လြတ္ၿပီဗ်ာ ...ဘာေမးစရာရွိလဲ ..ထုံးစံအတိုင္းမရွိပါဘူးဆိုၿပီးအေလးျပဳၿပီးျပန္လာသူမွာတာေတြနဲ႔ကိုယ္မွာခ်င္တာေတြအကုန္ေပါင္းမွာကိုယ္မွာခ်င္လြန္းလို႔ယားေနတဲ့ဟာေတြ(ပါးစပ္ေနာ္)ေရာတြယ္ၿပီးစစ္ေၾကာင္းမွဴးမွာတယ္ေပါ့...တစ္ခ်ဳိ႕အမိန္႔က် အဲလိုကပိုေကာင္း တတ္လို႔ပါ။ ပြိဳင့္တပ္ခြဲမွဴးကေတာ့ ဘယ္တပ္စုပြဳိင့္ အဲဒီကမွ ဆရာဘယ္သူတပ္စိတ္ ပြဳိင့္ ထြက္ပါဆိုၿပီးထပ္ဆင့္ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာေပါ့........အဲဒီ ပြဳိင့္ ကလည္းေျပာေတာ့တာလြယ္တာ ေခါင္းေတာ့နဲနဲစားတယ္ အထူးသျဖစ့္ မိုင္းေပါတဲ့ဂြင္ေတြမွာေလ။ ကိုယ္တပ္ခြဲကမွ ထပ္တာဝန္ေပးရတဲ့ တပ္စု တပ္စိတ္ကိုမွတ္ထား ေနာက္တစ္ခါ ကိုယ့္တပ္ခြဲ ေရွ႕ဆုံးကေန ပြဳိင့္ ဆိုၿပီးထြက္ရတဲ့အခါ သြားၿပီးသြားအဖြဲ႕ကို အနားေပးရပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ သြားေနတုန္း လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ နင္းမိုင္း ရွိခဲ့တယ္ ဆိုပါေတာ့ အဲဒီ ေရွ႕ဆုံးက ပြဳိင့္ တပည့္ေတြ ေဗြေဆာ္ဦး (ဂိုးသြင္းမွာဟုတ္ဘူး) နင္းမွာေလ။ ဒီေတာ့လည္း ကိုယ့္ပါးစပ္ကေန ဘယ္တပ္စုက ဆရာဘယ္သူရဲ႕တပ္စိတ္ပြဳိင့္ဆိုတဲ့အမိန္႔ထြက္က်လာဖို႔ေတာ္ေတာ္ကိုႀကိဳးစားေျပာရပါတယ္(တပ္ခြဲမွဴးလုပ္ခဲ့သူမ်ားသိၾကပါလိမ့္မယ္)


ကြ်န္ေတာ္အဲဒီပြဳိင့္ဆိုတာႀကီးေျပာရင္ျပန္ျမင္ေယာင္သတိရလာတာ ရွိတယ္ဗ်....အဲဒါဘာလဲဆိုေတာ့......ရဲေဘာ္စိုးေအာင္(အမိေျမ)ကေန မင္းသားကိုေက်ာ္သူ(အခုေတာ့ ဦးေက်ာ္သူေပါ့)(ကယ္ဆယ္ေရးေတြလုပ္ကိုင္ ေနတာေတြ႕ရျမင္ရၾကားရ သာဓုေခၚပါသည္ ေက်နပ္ဝမ္းသာမိပါသည္)ကိုေျပာတာေလ လွေလးစိန္ ဒီေန႔ မင္း ပြဳိင့္သြားရမယ္...........ဗ်ာ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ပြဳိင့္ ဆိုၿပီးေလ မွတ္မိၾကလားမသိဘူး ဟဲဟဲ သတိရလို႔ပါ။ အခုလည္းအဲဒီပြဳိင့္ ေတာ္ေသးတယ္ လြတ္သြားလို႔ ဒီေန႔ေတာ့ မိုင္း မ်ား မသကာ ရွိခဲ့ရင္ ကနဦး ဆိုတာကေန လြတ္လို႔ လြတ္ၿပီ မေအာင္းေမ့လိုက္နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စစ္သားမ်ား ဆိုရိုးစကားေလးရွိတယ္ မုိင္းဆိုတာမ်ဳိးက ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္နဲ႔လာတာ...တဲ့ စာဖတ္သူစဥ္းစားၾကည့္ေလ ေရွ႕ဆုံးက ပြဳိင့္ေတြေရာ main body ေတြေရာအကုန္ နင္းသြားျဖတ္သြားလိုက္တာ ဖြတ္ဖြတ္ကိုေက်ေရာ ဘာသံမွမၾကားဘူး ကံဆုိးသူ ေမာင္ရွင္ သူ႕ေရွ႕မွာ လူ ၁၀၀ သြားၿပီးမွ ေက်ာပိုးအိတ္ေလးအေနအထားျပင္ ေသနတ္ဒင္ေလး ေျမခနေထာက္လိုက္မွ ဂ်ိမ္း ဆိုၿပီးထကြဲေတာ့ တာပါပဲေလ(ဥပမာေျပာတာပါေမာင္ရွင္က)ဒီေတာ့ဖိုးသားတို႔ပြဳိင့္ မဟုတ္ေပမယ့္ လိုက္ရရွာ ေသာေနရာကေန ဂုဏ္ေတာ္ကြန္ခ်ာေတြ အဆက္မျပက္ရြက္ဖတ္ အထပ္ထပ္ေသာေမတၱာေတြ ပို႔သလ်က္ေလ...................

Read More...

Friday, May 2, 2008

ေဝဒနာအပိုင္းအစေလးမ်ား-၂

အစည္းေဝးလည္းၿပီးေရာ လူလည္းအူေတြတြန္႔လိမ္ေနပါၿပီ။ ေနာက္တန္းျပန္နားလို႔ တစ္လဆိုတဲ့ကာလကလည္း ဘာမွမၾကာလိုက္ဘူး၊ ေဟာအခုျပန္ထြက္ရေတာ့မယ္ သို႔အတြက္ လူ၊လက္နက္၊သီးျခားယူရမယ့္ ဟာေတြ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာဖို႔အတြက္ ရင္းမွဴးဦးစီး ဦး/ေရး/ေထာက္ အစည္းအေဝးလုပ္တာပါ။ ထမင္းစားခ်ိန္နီးမွကပ္လုပ္တာ ျဖစ္တဲ့ေတာ့ ဗိုက္ဆာတာနဲ႔ေခြေခါက္ေနၿပီ။ ကိုနႏၵက junior အက်ဆုံးတပ္ခြဲမွဴး ဆိုေပမယ့္ တပ္စုမွဴးတင္ပဲ ၃ ေယာက္ရပါတယ္.. ၄၇ ကညီငယ္ေတြေပါ့။

ရိပ္သာေရာက္တာနဲ႔ စားမယ္ေဟ့ ဝါးမယ္ေဟ့ ေအာ္ဟစ္ၾကပါၿပီ။ ထမင္းလာခ်ေပးတဲ့ တပည့္ကို ဘာဟင္းလဲဟ ဆိုေတာ့ ဘဲဥ ေၾကာ္ခ်က္၊ သီးစုံခ်ဥ္ဟင္း(အိမ္ေထာင္သည္လိုင္း တစ္ပါတ္ပတ္ၿပီးရလာတဲ့ အသီးေပါင္းစုံနဲ႔ ခ်က္ထားတာ free) ဆည္ေတာ္ႀကီးေရေျမာင္းေဘးကခူးထားတဲ့ ခရမ္း ကေစာ့သီး၊ျမင္းခြါရြက္ျပဳတ္တို႔စရာ ဘယ္ေတာ့မွမရိုးႏိုင္တဲ့ဟင္းေတြေပါ့။ အႀကီးဆုံးျဖစ္တဲ့ ကိုႏိုင္ဝင္း(မိန္းမက လိုက္မလာ ႏိုင္ေသးလို႔ သူကရိပ္သာမွာ လူပ်ဳိလာလုပ္ေနတဲ့သူ) ထဲကို ဟင္းေတြ ဦးခပ္ထည့္ေပးၿပီး စစားၾကဖုိ႔ လုပ္တုန္း တပ္ရင္းမွဴးကားသမား စတီးခ်ဳိင့္ႀကီးဆြဲၿပီးေရာက္လာပါတယ္.. ဟာဟ သိလိုက္ၿပီ ဒီေမာင္မ်ားစုိစို ေျပေျပစားရေအာင္လို႔ပါ။ဒီလိုမွလည္း အခ်ဥ္အစပ္စုံေအာင္ စားရတာေလ။


တပ္ခြဲကတပည့္ေတြစစ္ထြက္ပစၥည္း စစ္ဝတ္ စုံ/မစုံ စစ္ဖို႔ စိတ္ဓါတ္မက်ေအာင္ အားေပးစကား ေျပာဖို႔ လက္နက္ တိုက္က လက္နက္ေတြ ေရွ႕တန္းယူမယ့္အဓိက အကူပစ္လက္နက္ႀကီးေတြ တိုက္ခြ်တ္ၿပီး ready ျဖစ္/မျဖစ္ တပ္စု/တပ္စိတ္ခြဲရင္ လူမွ်ေအာင္ခြဲဖို႔ ကိုယ္တိုင္က ဘာေတြယူ ဘာေတြဝယ္ရ သယ္ရမလဲဆိုတာေတြ အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ဖို႔ ေကာင္မေလးကိုႏွဳတ္ဆက္ဖို႔ ...အို.. စုံေနတာပဲ ေခါင္းထဲမွာေတာ့ ဘာကေန စလုပ္လို႔လုပ္ရမလဲကို မသိဘူး။ အိမ္ေထာင္သည္ေတြကေတာ့ သူတို႔အိမ္သူသက္ထားမ်ားက ေၾကာ္ေလွာ္ ေလွ်ာ္ဖြတ္ ျပင္ဆင္ေပးေန ႏိုင္ေတာ့ သိပ္မပူရပါဘူး။ ေမာင္တို႔လူပ်ဳိမ်ားကေတာ့ ကိုယ့္အုပ္ခ်ဳပ္မွဳကိုယ္ စဥ္းစားရ တပ္ခြဲအတြက္စဥ္းစားရနဲ႔ ဝယ္ရမွာေတြကလည္းမ်ားသား လက္ထဲမွာက ၅၀၀၀/ ေတာင္မျပည့္ေတာ့ဘူး၊ ညီငယ္ေတြလည္းအိမ္ေတြကို မွာတဲ့သူကမွာ နီးနီးနားနား မႏၱေလးသားေတြက ရႊတ္ဆို ဆိုင္ကယ္ေလးနဲ႔လစ္ၿပီး ျပန္ အိမ္ကလူေတြ ေစ်းခ်ဳိ ထဲကိုေခၚသြားၿပီး လိုခ်င္တာလက္ညွဳိးထိုး အဆင္ကိုေျပလို႔။ အနည္းဆုံး ၃-၄ လေလာက တာကလ ေတာထဲမွာ ေနရမယ့္ဆိုေတာ့ ေန႔စဥ္သုံးေတြထဲက မသုံးဘဲေနလို႔ရမယ့္ဟာကို စာရင္းကပါယ္က်န္တာကိုတြက္......


တစ္လကုန္တစ္ခါ ေနာက္တန္းကေန လစာေပး၊အင္အားျဖည့္အဖြဲ႕ေတာ့လာတာေပါ့။ လူပ်ဳိစစ္သည္ေတြကုိပဲ လစာလာတာ၊အေနာ္တို႔က ခ်က္လက္မွတ္ႀကီးနဲ႔ အင္းဝ ကိုသြားမွ လစာဆိုတာကရတာမ်ဳိးဆိုေတာ့ ေဝးေသး။ ဒီလိုပဲအိမ္ေထာင္သည္ေတြအတြက္ သူတို႔ မိန္းမေတြက စာေတြ၊အေၾကာ္အျခမ္းေလးေတြထုပ္ပိုးထည့္ေပးၾက ဆိုေတာ့ ငတ္ျပတ္ သမွ်ခံသာေသးတယ္။ အဲလိုပဲ စစ္သည္လူပ်ဳိေတြကလည္း လာစာေတြသယ္လာသူ ကိုစုၿပီး သူတို႔လစာထဲက ဘာဝယ္ေပးပါ ညာဝယ္ေပးပါမွာလို႔ရၾကတာေပါ့။ ဝဲကိုက္တာက ကိုနႏၵတို႔ အဖြဲ႕ေတြပါပဲ၊ဘာေလးဝယ္ခဲ့ပါေျပာရေအာင္ကိုယ့္လစာဆိုတာကမပါ၊ မွာလည္း တစ္ေယာက္္ တေလဆို ဟိုလူကစိုက္ေပးလို႔ ရေသး၊အခုဟာက တကယ္ပါ ၄၇ ကညီေလးတင္ ၈ ေယာက္ ဒါေတာင္ေလွ်ာ့ေျပာထားတာ။ ေကာ္ဖီမစ္လည္း သယ္ခ်င္၊ ဓါတ္ဆားထုပ္၊ ဆပ္ျပာခဲ၊ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီး ဓါတ္ခဲ၊ အိုင္ကြန္ icom သုံးဖို႔ဓါတ္ခဲ၊ ဖေယာင္းတိုင္က မပါ မျဖစ္၊ ေဘာလုံးဂ်ာနယ္အေဟာင္းေတြ(သူလည္း အေရးပါတယ္.. tissue အစား) ဖ်ားနာကိုက္ခဲ ေဆးမ်ဳိးစုံ..အင္း ေဆးက ေဒါက္တာမမဆီေျပးရင္ အိုေကမယ္.. မဟုတ္ရင္ဝယ္ေပါ့ဗ်ာ (ကိုယ့္ကုသိုလ္နဲ႔ကိုယ္ေနာ္ဟဲဟဲ)


စားစရာအတြက္ အေကာင္းဆုံးက ဆိတ္သားေျခာက္ မႏၱေလးသူ/သားေတြသိပါတယ္ ဟိုဟာေလ AK ဆိုလား အာကာ ဆိုလား မမွတ္မိေတာ့ဘူး သူကေတာ့ တကယ္ အဆင္ေျပတယ္ နဲနဲကိုငွက္ေျပာဖူး/ ငွက္ေျပာအူ နဲ႔ ေရာေရာၿပီးခ်က္စားသြား မကုန္လြယ္ဘူး ေကာင္းလည္းေကာင္းတယ္။ ယူနီေဖာင္းက ဝါက်င့္က်င့္ေလးရယ္ သိပ္မေကာင္းေတာ့ တာေလးရယ္ ရွိတာအကုန္ပဲ ၂ စုံထည့္၊ အရပ္ဝတ္..က အင္း ပုဆိုး၂ထည္ အကၤ် ီ ၂ ထည္ စစ္ဆြယ္တာ၊ တဘက္ႀကီး၊ ေခြ်းသုတ္တဘက္ ေစ်းခ်ဳိထဲမွာ အကုန္ရွိပါ့ ပိုက္ဆံပဲ လိုတာ။ဒန္အိုးဒန္ခြက္က ႏိုး ျပသနာ ဆရာေတြသူတို႔မိန္းမေတြဆီကအေမြခြဲမွာ ဒါကထုံးစံ သူ႔တပ္စိတ္လိုက္ ခြဲထားတဲ့အတိုင္းထမင္းဟင္း အတူခ်က္စားရမွာ တပ္စုမွဴးဗိုလ္ႀကီး ေတြလည္း go အဲဒီတပ္စုလိုက္ပဲ၊တဲထိုးဖို႔ ပလက္စတစ္မိုးကာပါးစ၂ထည္၊ ဖိုက္ဘာ သို႔ မယ္လမီး ပန္းကန္ျပားေလးေတာ့ထည့္မွ ထမင္းစားဖို႔၊ဇြန္းတိုေလးရယ္၊စတီးခ်ဳိင့္တစ္လုံးကလဲ လို ေသးဗ်ာ၊ ခြဲရုံးက ဆရာႀကီး၊တပ္စုကဆရာႀကီးေတြက အဲဒီ ပန္းကန္ခြက္ေရာက္ခ်ဳိင့္ လာသယ္သြားၿပီးသား သူ႕ ဟာသူခြဲေပးမွာ။ ဖတ္စရာ ဘုရားစာအုပ္ ကြ်န္ေတာ္သယ္ေနၾကက ပရိတ္ႀကီး ၁၁ သုတ္စာအုပ္ေလး။ေနာက္ ဖတ္စရာ စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္၊ eng dictionary၊ diary တစ္အုပ္။


တပ္မေတာ္ဂြင္းေစာင္ပါးေလးနဲ႔ ေစာင္ၾကားေလးလည္းထည့္လိုက္ေရာ ေက်ာပိုးအိပ္က လွ်ံထြက္သြားၿပီ ဘာမွ ဆက္ထည့္လို႔ကိုမရေတာ့ဘူး။ အဲ... အေရးႀကီးဆုံး အရာေလး.. ရွာရွာ ေခါင္းအုံးေအာက္မွာ.. ေတြ႕ၿပီ အဓိက ေမြးသမိခင္ႀကီးရဲ႕ ထမီထပ္ဆင္စ ၇ ထုံး ထုံးထားရင္ အႏၱရာယ္ပိုကင္းတယ္ဆိုၿပီး အေမက အထုံးေလးေတြ ၇ ခု ထုံးၿပီးေပးလိုက္ၿပီးသား လည္မွာ ဆြဲဆြဲ လက္ေမာင္းမွာခ်ည္ခ်ည္၊ ဘုရားစင္ေပၚက ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ပုံေတာ္ ျမေက်ာက္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးပုရိတ္ႀကိဳး၊ အိုေကၿပီ.. သြားတိုက္ေဆးက ေလဆာ ဘူးႀကီးဆိုသုံးပါလိမ့္ ၃ လ ဟိုဘက္အခန္းေတြကညီငယ္ေတြလည္း ပြက္ေလာေတြရိုက္ေနပါတယ္ ေဟ့ေကာင္ အဲဒါငါ့ က်ည္ေဘာက္စ္ ဟိုပစၥတိုအိပ္က သူ႕ဟာ ယူနီေဖာင္းက မင္းေဘာင္းဘီနဲ႔ ငါ့အက်ၤီ ျဖစ္ေနတယ္.. ေရဘူးေပါက္တာႀကီးကို မင္းေနာ္ လာမလဲနဲ႔ ေျခအိပ္ေလွ်ာ္ၿပီးသားေတြက ဘယ္အေတာင္ေပါက္ပ်ံသြားတာလဲ မ်ားေနၿပီ နဲေနၿပီေတြ ေအာ္လို႕ အသံၾကားမွသတိရတယ္ ကိုယ္လည္းေလွ်ာ္ထားတဲ့ေျခအိပ္ေလးေတြသြားယူဦးမွ ေဟာ... ကဲၾကည့္။ လြဲကုန္ၿပီ


အေရးထဲ တပ္ခြဲမွဴးေတြ အဘေခၚေနတယ္..လုပ္ၿပီ အလုပ္ရွဳပ္ေနတာကို (ဗုိလ္ေလာင္း စကားနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့ ရက္ထြက္ေနပါတယ္ဆိုမွ...)မသြားလို႕မွ မရတာ သြားရျပန္ေသး။ မွာတာေတြကအမ်ားႀကီးပါ။ ထုံးစံအတိုင္း ကို ကလည္း၊ တစ္ပါတ္လုံးလုံးဝတ္ထားတဲ့ ဂ်င္းပင္န္ေတြ တီရွပ္ေတြ ပုဆိုးအကၤ် ီေတြက ....ဘယ္သူ႔ကိုေလွ်ာ္ခိုင္းရ ပါ့မလဲ အခုမွ ကပ္ေလွ်ာ္မေျခာက္ေတာ့ဘူး သိမ္းထားခဲ့ဖို႔ပါ။ အေပေတြကို ေသတၱာထဲ ဒီတိုင္း ထိုးထည့္ ခဲ့လို႔လည္း မျဖစ္၊ ေတာက္..! မိန္းမမရွိတာ နာတာပဲကြာ.. ေတြးမိတာပါ။ ပုဆိုးနဲ႔ထုတ္ ေရႊဝါတစ္ေတာင့္ဝယ္ၿပီး လိုင္းခန္းထဲ ေျပးရတာပါပဲ၊ ျပန္လာမွလာယူေတာ့မယ္ေပါ့... အမွန္က တပ္ခြဲမွဴးဆိုတာ ရုံးပုံးလို႔ေခၚတဲ့ စတုရန္းပုံသံေသတၱာ တစ္ေပခဲြ ႏွစ္ေပနီနီး (အနံအျမင့္ အလ်ားတူ)တစ္လုံးယူရတာပါ။ စစ္ဆင္ေရးနယ္ေျမအေျခအေနအရ အဲဒါသာ သယ္လို႔ ကေတာ့ ... သံဘို(ေက်ာက္ႀကီးၿမိဳ႕နားက)ရြာကေနစၿပီး ေဘာ္စဲခို ထိ ၂ ေနကုန္ လမ္း ေလွ်ာက္ရတဲ့ ေတာလမ္းခရီးၾကမ္းကို ကိုယ့္ေက်ာပိုးအိပ္ကို အႏိုင္ႏိုင္လြယ္ အိပဲ့အိပဲ့သြားေန ရတာကို... သံလိုက္အိမ္ေျမွာင္နဲ႔ မွန္ေျပာင္း။ ေျမပုံအိပ္က ေျမပုံတစ္ခ်ပ္တည္းနဲ႔ကို ျပည့္ေနၿပီ.....၆၀မမ ဗုံးသီး ၂ လုံးခြဲယူၿပီ ေက်ာပိုးအိပ္ထဲကို ထည့္ရမယ္။ မထည့္လို႕မျဖစ္ဘူး ....ခဲြရုံးမွာကအႀကီးမ်ားတယ္ေလ(လက္နက္ႀကီး)


ဗိုလ္ႀကီး ဘယ္သူ.. ဖုန္း... ဆိုၿပီး ရုံးကလည္း ဖုန္း လာတိုင္းေအာ္ေပးပါတယ္ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ညီ ငယ္ေတြေပါ့.. မိဘ၊ ဘာညာ မေတာ္ရေသးတဲ့ ေယာကၡမ အို စုံေနတာပဲ မနက္ျဖန္ေရွ႕တန္းထြက္မွာဆိုေတာ့ မွာစရာေလးေတြကမ်ားသား.. အလွည့္မေရာက္ေသးလို႔ ေစာင့္ၿပီးမွ ကုိယ့္အလွည့္က်ပါတယ္ အိမ္ကိုဖုန္းေခၚေပါ့ မာတာမိခင္ႀကီးကတဖြဖြမွာရွာပါတယ္ သားေနာ္ ဘုရားတရားမေမ့နဲ႔ အနေႏၱာအနႏၱ ၅ ပါးညတိုင္းဦးခ်ၿပီးမွအိပ္ အားလုံးကိုေမတၱာပို႔ ရန္သူလည္းပို႔ေနာ္ အေမလည္း အဲဒီေဒသက လူေတြအကုန္ေမတၱာပို႔ေပးေနမယ္။ အခ်ိန္ရ ရင္ သံဗုေဒၵ အေခါက္ ၁၀၀၀ ျပည့္ေအာင္ရြက္ေပး ဂုဏ္ေတာ္ကြန္ခ်ာလည္း ရြတ္ေနာ္ ငါ့သား....အေပါ့သြားတာ လာတကအစ ကန္ေတာ့ကန္ေတာ့လို႕ေျပာ.. ဟုတ္ဟုတ္ဟုတ္ နဲ႕ေပါ့ အေမခနနားသြားမွ .. အေမအိမ္မွာေလ သားဓါတ္ပုံေတြ ခ်ိတ္ထားရင္ခန ျပန္သိမ္း ထားပါလား.. ဘာလို႔လဲ သားရယ္.. ဆိုေတာ့ ေၾသာ္မေတာ္တဆ ေလတိုက္လို႔ ခ်ိတ္မခိုင္လို႔ က်ကြဲခဲ့ရင္ အေဖနဲ႔အေမ အလကားေနစိတ္ထင့္ေနရမွာစိုးလို႔ပါ.. လို႔ သိမ္းထားတဲ့ အထဲကမွ မွန္ေတြဘာေတြကြဲလည္း ဆြမ္းခ်ဳိင့္ပို႔ေပးေပါ့ အေမရယ္ လို႔ ေနာက္လိုက္တာကို ေမြးေမက ဟဲ့သားဆုိၿပီးငိုပါေလေရာ....


မနက္ ၄း၀၀နာရီဆိုတာနဲ႔ စစ္ခရာနဲ႔ တပ္ရင္းတစ္ရင္းလုံးကို ႏွဳိးပါတယ္ ၅ နာရီကားေပၚ တက္ၿပီး အစုံအလင္ အသင့္ထြက္ႏိုင္ရမယ္ ဆိုတာကိုး။ မီးကမွိန္မွိန္ ေသနက္ေတြထုတ္ ေသခ်ာစစ္ခိုင္းရ လူစုံေအာင္လုပ္ခိုင္းရ ကိုယ့္ ပစၥည္းကို စုံေအာင္လုပ္တာတစ္မ်ဳိး ၊ ကားေပၚ အေလးအပင္ေတြတင္ ကေလးငိုသံ ေအာ္ေခၚသံ အစ္ကို ေမာင္ေခၚတာေတြ ေငါက္ငမ္း သံေတြနဲ႔ ေရာက္ယတ္ကိုခတ္ေနတာပါပဲ တပ္ရင္းမိခင္ႏွင့္ကေလးက မနက္စာ ဆိုၿပီး အေၾကာ္ ေကာက္ညွင္းေပါင္းထုပ္ေလးေတြေဝလို႔ ေတာ္ေသးတယ္ မဟုတ္ရင္ မံမံက တူတူပုန္းမွာ အေသ အခ်ာပဲ၊ တန္းစီလူစစ္ေတာ့မွ ေပတူး ဆိုတဲ့ တကယ့္ငေပတူး လိုေနပါတယ္ ျပသနာကစၿပီ တပ္စုတပ္ၾကပ္ႀကီး လုပ္သူကို နဲနဲဆူေပးလိုက္ၿပီး သြားအခုရွာ သူ႔ပစၥည္းေတြ သယ္လာၿပီးခ်ထားေပး ဆိုၿပီး .. တပ္ရင္းမွဴးစစ္ထြက္ မိန္႔ခြန္းနာခံၿပီးတဲ့အထိေပၚမလာပါဘူး ခနၾကာမွ ၾကက္ၿခံကဆရာက ေခၚလာပါတယ္ ညကတည္းက မူးၿပီးလာ အိပ္ေနတာ အကုန္ျပင္ၿပီးသားဆိုလို႔ သိပ္ထားလိုက္တာဆိုပဲ သူ႕ဆရာႀကီးလုပ္သူက နားရင္း တစ္ခ်က္ေလာက္ ျပင္းျပင္းအုပ္ေပးလိုက္မွအိပ္ခ်င္ေျပသြားပါတယ္ ဒီေလာက္ဆို နႏၵေအာင္ မလိုေတာ့ဘူး ကဲ..။


ကားေပၚတက္ၾက အိမ္ေထာင္သည္မ်ား မိန္းမေတြက တတြတ္တြတ္နဲ႔ မွာလို႔ကို မၿပီးပါဘူး တအိအိနဲ႔ ငိုတဲ့သူကရွိေသး .. ေကာင္းတယ္ ေမာင္ႀကီးတို႔ ငဖြတ္ၾကားမ်ား တတြတ္တြတ္ မွာမယ့္သူလည္းမရွိဘူး ခြ်ဲစရာလူလည္းမလာဘူး တဖြဲ႔လုံးပဲ .. ကားေတြစထြက္ပါၿပီ ေဟာ ၾကည့္ ၃ စီးပဲထြက္ရေသး ေနာက္အစီးက ဆင္းတြန္းၿပီးႏွဳိးေနရေသး အခုမွေသခ်ာ ၾကည့္ လိုက္မိတယ္ ငါ့စီးတဲ့ကားက ေရွ႕မီးလည္းထြန္းတာမေတြ႕ပါလား .. ေသခ်ာေအာင္ ကား ဆရာကို ဆရာကား .. ကားမီးက.. ဆိုေတာ့ ဟုတ္တယ္ဗိုလ္ႀကီးေရ ဂန္႔သြားလို႔ ေနာက္က ကားမီးေရာင္နဲ႔ ေမွးေမာင္းလို႔ ရပါတယ္ မပူပါနဲ႔ ဗိုလ္ႀကီးရာ ၿမဳိ႕ထဲမွာ လင္းလင္းခ်င္းခ်င္းပါ.. ခနေနရင္လည္း အလင္းေရာင္လာေတာ့မွာပါ ဆိုပဲ.. ကဲ...... ရွိေစေတာ့ သူကလည္းဒါမွ ရိုးရာမပ်က္မွာကိုး။

Read More...