ကြ်န္ေတာ္ဘဝတစ္စိတ္တစ္ေဒသမွာ ရင္ဆိုင္ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရတာေလးေတြ၊ ေနာင္ေတာ္ညီေတာ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ စစ္သည္အဆင့္အတန္းအားလုံး ထိေတြ႕သိျမင္ခံစားခဲ့သမွ်ေလးေတြကို ေပါင္းစပ္လို႔ ရသတစ္ခုအျဖစ္ ရေစျခင္းငွာအင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေလးေပၚတင္ေပးလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္

Sunday, August 3, 2008

သတိရမိေသာ ေန႔ရက္မ်ား

ေကာ္မရွင္ေဟာလ္ (တစ္နည္းျဖင့္ေတာ့) ဘြဲ႕ႏွင္းခန္းမႀကီးထဲမွာ ကိုယ့္အလွည့္အရ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ေပးအပ္ လိုက္တဲ့ စာအိပ္ခပ္ႀကီးႀကီးကို ထိုင္ခုံကိုျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ေခါင္းကို ေရွ႕တည့္တည့္ၾကည့္ေနတဲ့ အေနအထား ကေန မ်က္လုံးကို ေအာက္ခ် လက္က မသိမသာ စာအိပ္ကိုေဖာက္လို႔ စာရြက္ေလးကို ဆြဲထုတ္၊ ခါးမတ္မတ္ ထိုင္ေနတဲ့အေနအထားကလည္း ပ်က္လို႔မရပါဘူး။ ဒီထဲကမထြက္ရမခ်င္း စာအိပ္ကို ဖြင့္ၾကည့္ခြင့္မရွိဘူးေလ။ ဒါက ထုံးစံပါ။ တုန္ခါေနတဲ့ လက္အစုံ တဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ ေဆာင့္ေဆာင့္ခုံေနေသာ တထိပ္ထိပ္ျဖစ္ေနရွာတဲ့ ႏွလုံးခုံသံ။ ေက်ာင္းဆင္းပြဲေန႔ရဲ႕ အရာရွိေလာင္း အားလုံး တစ္ထပ္တည္းေသာ တူညီေသာ ခံစားေနရမွဳ တစ္ခုပါ။ ခ်စ္သူ ရည္းစားေတြဆီက အေျဖရမယ့္အခ်ိန္ခန ရင္ခုံသံထက္ ဒီအခ်ိန္က ပိုေလးနက္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ စဥ္းစားသာၾကည့္ၾကေပေတာ့။ စာအိပ္ထဲက စာရြက္အညိဳေလး။ သူ႔ၾကည့္ေတာ့ ဘာမွတာမဟုတ္တာရယ္။ အဲဒီထဲမွာ ကိုယ့္နံမည္နံပါတ္နဲ႔ ေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္မွာ တပ္အမွတ္ေတြ ခလရ(...) ခမရ(....)။ အမွတ္(...)ဘာတပ္ရင္း၊ ညာတပ္ရင္းေပါ့ေလ စသည္ျဖင့္။ ခလရ ေတြ ခမရ ေတြက နံပါတ္ေတြ ကပ္ေနေပမယ့္ ေနရာက တစ္ျခားစီလည္းျဖစ္ေနတတ္တယ္။ ဥပမာ ခလရ(၉၅) ဆို မႏၱေလး ေတာင္ေျခနား။ ခလရ(၉၄)ဆို ေဟာ ေရႊေညာင္ေရာက္သြားေရာ။ ေနာက္ ခလရ(၉၃) ဆို ဧရာဝတီတိုင္းထဲ ေျမာင္းျမကို ဆင္းသြားေလေရာ.. ဆိုေတာ့ မိမိဘဝရဲ႕ လက္ေတြ႕နယ္ပယ္ ကို အစခ်ီရေတာ့မွာဆိုေတာ့ စာရြက္အညိဳေလး ထဲက တပ္နံပါတ္က ေက်ာင္းဆင္း အသစ္သစ္ က်တ္ခြ်တ္ အရာရွိငယ္တစ္ေယက္အတြက္ ဘဝမွာ တကယ့္ကို အေရးပါအရာေရာက္လွပါတယ္။

စာရြက္ထဲမွာ ပါလာၿပီျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္တပ္ကို အဲဒီအခ်ိန္က်မွေတာ့ ေဝးလံေခါင္းပါးလို႔ လမ္းပန္းခက္လို႔ မသြားခ်င္ ပါဘူးေတြ ဘာေတြလည္း မရေတာ့ဘူး။ ေအာင္ေဖ ေညာင္းေပဦးေတာ့ပဲ။ ရွာစမ္းရွာစမ္း ကိုယ့္နံမည္ ေဟာ ေတြ႕ၿပီ ဆိုျပန္ေတာ့ ခမရ(...) ခလရ(...) လို႔ပဲ ပါတာ။ ဘယ္ၿမိဳ႕ ဘယ္ေဒသ ဘယ္တိုင္း ဘာမွေဖာ္ျပထားတာ မရွိဘူးေလ။ တစ္ခါ တပ္ေတြ တည္ေနရာစာအုပ္မွာ ျပန္ရွာရျပန္တယ္။ ဆုိင္ရာ သိရာ နီးစပ္ရာေတြ ေမးၾက ျမန္းၾကနဲ႔ေပါ့။ ေကာ္မရွင္ေဟာလ္ထဲက ထြက္လာ သူငယ္ခ်င္း မင္းကဘယ္မွာလဲ ငါကဘယ္မွာ သိလား မသိလားေတြနဲ႔ ၿပံဳးေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးေနၾကသူေတြ မ်က္ႏွာမွာ ပ်ားရည္ေတြလူးလို႔ အေမမိဘေတြ ညီကိုေမာင္ႏွမ မေတာ္ရေသးတဲ့ ဘာညာသရကာေတြနဲ႔ တြဲလို႔ ဓါတ္ပုံေတြရိုက္ၾက။ မ်က္ႏွာမအီမသာ မၿပဳံးႏိုင္မေပ်ာ္ႏိုင္ တပ္ေနရာ ေဝးလြန္း ေခါင္းလြန္းသူေတြကလည္း သူ႕အပူနဲ႔ သူ ။ ေဟာ အခုထိကို ကိုယ့္တပ္ဘယ္မွာ ရွိလို႔ ဘယ္မွာ ေနမွန္းမသိရေသးသူေတြကလည္း စာအုပ္ေတြ လွန္ေလွာ နည္းျပအရာရွိေတြ ခ်ဥ္းကပ္ေမးၾက အနီး အပါးက ဆရာႀကီးေတြေမးၾကနဲ႔ ပြက္ေလာကိုရိုက္ေနေရာ။ ေရ တို႔ ေလ တုိ႔ကေတာ့ ရွင္းတယ္။ location ကို အလြယ္တကူ သိႏုိင္ၾကပါတယ္။ မလြယ္ကူတာက ဒီေမာင္ Infantry သမားမ်ား။ အျဖဴေရာင္ေတြ တလြင့္လြင့္နဲ႔ ဘြဲ႕ႏွင္းႀကီးတစ္ခုလုံးမွာ ကားသံေတြ လူသံ ခရာသံေတြနဲ႔ ရွဳပ္ရွပ္ကိုခတ္ေနတာပဲ။ (ေျပာရင္းနဲ႔ ျပင္ဦးလြင္က အေနာ္တို႔အားလုံးရဲ႕ ဘြဲ႕ႏွင္းႀကီးကို လြမ္းသြားၾကၿပီထင္တယ္ေနာ္ ..ေမာင္ဥာဏ္တို႔လည္း ဒီဘြဲ႕ႏွင္းထဲကပဲ စာရြက္ေလး ရခဲ့တာပဲ.. ဟုတ္တယ္ဟုတ္)

နႏၵေအာင္တို႔ကေတာ့ ရွင္းတယ္။ ခမရ(....) ပုသိမ္ႀကီး .... သိလိုက္ၿပီ ဟဟ မႏၱေလးနဲ႔ အေၾကာင္းပါၿပီဆိုတာ။ ေဟာ အားလုံးၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ကိုယ့္အေဆာင္ေတြကို ျပန္ၾက။ ပစၥည္းေတြသိမ္း ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ျပန္အပ္ စရာရွိတာေတြ ျပန္အပ္ၾက။ မအပ္ႏိုင္ၾကသူေတြ ေလ်ာ္ၾကေပါ့ ဒါပဲရွိတာ။ ေနာက္ေန႔ ခရီးသြားလာခြင့္အမိန္႔ moment order ေတြယူ အိမ္ေတြကို ဒိုးၾကေတာ့ဆိုၿပီး လႊတ္လိုက္ရၿပီ။ မိမိတို႔ ဒုဗိုလ္ေတြပဲ မႏၱေလးအစု ရန္ကုန္အစု အဖြဲ႕ေတြအလိုက္ ကားေတြစုငွား ေသတၱာေတြတင္လို႔ ဆိုင္ရာ တိုင္း ဌာနခ်ဳပ္ေတြကို သတင္းပို႔ဖို႔ ဆင္းခဲ့ၾကရတာ။ တစ္ခ်ဳိ႕လည္း မႏၱေလးဘူတာႀကီးကေန ဟိုဘက္ လားရွိဳးတို႔ ေျမာက္ဖက္အရပ္ ျမစ္ႀကီးနားတို႔ ဆက္သြားဖို႔ တစ္ေထာက္နားၾကေပါ့။ တစ္ခ်ဳိ႕လည္း ဘယ္တိုင္း တပ္မကို သတင္းပို႔ရမွန္းကို မေသခ်ာဘူး။ ဘယ္ကြပ္ကဲမွဳေအာက္မွန္းကို အတိအက် မသိရတာေလ။ ရန္ကုန္ကေန မီးရထားတစ္တန္ သေဘၤာတစ္တန္ သြားရမယ့္ အဖြဲ႕ေတြလည္း ဘူတာမွာ အခ်ိန္ကုန္လိုက္ သေဘၤာဆိပ္မွာ ညအိပ္လိုက္နဲ႔ မိခင္တပ္ဆိုတာႀကီးကို မေရာက္မခ်င္း ကြပ္ကဲမွဳ တိုင္းေတြကို ဒိုးၾကရတယ္။ ပါလာသမွ် ပိုက္ဆံေလးေတြကေတာ့ ၿပိဳက္ခနဲ ၿပိဳက္ခနဲပဲ။
လက္ေတြနယ္ပယ္ရဲ႕ ဘဝအစက ေတာ္ေတာ္ကို အခက္အခဲေတြ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာေတြ အဆင္ မေျပမွဳေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ၾကရတာၾကည့္ပါပဲ။ တိုင္းေတြ တပ္မေတြ က ခြင့္ ၁၀ ရက္ဆိုတာေပးလို႔ အိမ္ေတြကို ျပန္ အဲဒီေနာက္ တပ္ေတြကို ဆက္ခ်ီတက္ရေတာ့တာေပါ့။ အဲဒီမွာလည္း အခက္အခဲေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္။

ယာဥ္တန္းအႀကံဳမရွိရတာနဲ႔၊ လမ္းေၾကာင္းက clear မျဖစ္လို႔ လုံၿခံဳေရး တပ္ေတြ ေစာင့္ရတာနဲ႔။ လမ္းခရီးမွာ ၾကားစခန္းေတြ ေသာင္ေတြတင္ ညေတြအိပ္ ဆိုင္ရွိရင္ ဆိုင္မွာဝယ္စား၊ မရွိရင္ရွိတဲ့ တပ္ေတြထဲသတင္းပို႔ တြဲရ ကပ္ရနဲ႔။ လိမ္ေစာင္းေပေတလို႔။ ေက်ာင္းဆင္း ဒုဗိုလ္ဘဝ ဘာမသိညာမသိနဲ႔ မ်က္စိသူငယ္ နားသူငယ္နဲ႔ပါ။ ကိုဥာဏ္ေရးထားသလိုပဲ ခရာသံၾကားတာနဲ႔ လူက မတ္မတ္သြားတယ္။ လၻက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ေနရင္းလည္း ရႊီ .. ဟ ဘာလဲေပါ့ စိတ္က သတိျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ေလာင္း ဘဝကေန ေန႔ခ်င္းညခ်င္း အသြင္ေျပာင္းလဲ လာရေတာ့ဆိုေတာ့လည္း အက်င့္ေလးက ပါေနေသးတယ္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္…@ေနလြမ္းသူ

***ေနလြမ္းသူ ဘယ္ေပ်ာက္ေနမွန္းမသိ သျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ျဖင့္ပင္ တင္ေပးလိုက္ပါသည္။ ပို႔စ္ အသစ္ မတင္ သျဖင့္ အမ်က္ေျခာင္းေျခာင္း ထြက္ေနသူမ်ား ေက်နပ္နိုင္ၾကပါေစေသာ္၀္။ ကြၽန္ေတာ္ ကိုဥာဏ္(စက္မႈ) ကေတာ့ မနက္ျဖန္ မနက္ ၈ နာရီကစ႐်္ ေႏြရာသီ တဲအိမ္မ်ားဆီသို႔ ခရီးထြက္ပါေတာ့မည္။ ျပန္လာမွ ေတြ႔ခဲ႔ျမင္ခဲ႔ ရသည့္ အေတြ႔အၾကံဳေလးမ်ား ေ၀ငွ ပါေတာ့မည္။ နွလံုးစိတ္၀မ္း ေအးခ်မ္းၾကပါေစသား။ ကိုဥာဏ္(စက္မႈ)

Read More...