ကြ်န္ေတာ္ဘဝတစ္စိတ္တစ္ေဒသမွာ ရင္ဆိုင္ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရတာေလးေတြ၊ ေနာင္ေတာ္ညီေတာ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ စစ္သည္အဆင့္အတန္းအားလုံး ထိေတြ႕သိျမင္ခံစားခဲ့သမွ်ေလးေတြကို ေပါင္းစပ္လို႔ ရသတစ္ခုအျဖစ္ ရေစျခင္းငွာအင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေလးေပၚတင္ေပးလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္

Tuesday, November 18, 2008

ကာတြန္းဆရာ ကိုေအာင္မွဴး

မိတ္ေဆြႀကီး ေအာင္မွဴးကား ေနာက္စေနတြင္ ကြၽန္ေတာ့္ထံသို႔ လာေရာက္ နွိပ္စက္ဦးမည္ဟု ဓားႀကိမ္း ႀကိမ္းထားသည့္ အတုိင္း ဆိုက္ဆိုက္ ၿမိဳက္ၿမိဳက္ႀကီး ေရာက္လာေလသည္။ ျပသဒါး၊ ရက္ရာဇာေလး ေရြးၿပီးမွ ေခၚပါရေစဟု ေတာင္းပန္ေသာ္လည္း မရ။ ၾကာၾကာေသာက္ရ်္ ရေအာင္ ေသာၾကာေန႔တြင္ လာမည္ဟုပင္ စဥ္းစားမိေသးသည္ ဆို၏။ ေနာက္မွ ကြၽန္ေတာ့္အား သနားညွာတာေသာ အားျဖင့္ စရ်္ ေနေသာ စေနတြင္သာ လာျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ငါးသလဲထိုး အၿပံဳးျဖင့္ ေျပာေခ်ေသး၏။ သူကား ဤမွ် အလိုက္မသိ ဆိုးရြားလွသူတည္း။ မတတ္နိုင္။ ေရာက္လာၿပီ ဆိုမွေတာ့ ပန္းေခြ အဲေလ ပန္းကံုးျဖင့္ မႀကိဳနိုင္ေစကာမူ ေဗာ့ဒ္ကာ တစ္လံုး ေျပး၀ယ္ လွ်က္ ႀကိဳဆိုရေပေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္၏ မရိွမဲ႔ ရိွမဲ႔ ေငြဒဂၤါးေလးျဖင့္ ျခစ္ျခဳပ္ ကုပ္ကပ္ကာ ၀ယ္ထားရေသာ ေဗာ့ဒ္ကာ ပုလင္းကို ျမင္မွ မိတ္ေဆြႀကီးေအာင္မွဴးမွာ ပုတ္သင္ညိုကို ကြန္ဒံုးစြပ္ေပးထားသည့္ စတိုင္ျဖင့္ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ ၿငိမ္႔လွ်က္ အေဆာင္ေပၚသို႔ ခန္႔ခန္႔ႀကီး တက္ေလသတည္း။

မိတ္ေဆြႀကီး ေအာင္မွဴးကား အနုပညာသမား လြန္စြာပီသသူတည္း။ ရႈေလာ့။ ၀မ္းလီတာဆန္႔ ေဗာ့ဒ္ကာ ပုလင္းႀကီးကိုပင္ ငယ္ေနေသးသည္ဟု ဆိုေခ်၏။ ထို႔ေၾကာင့့္ စိတ္ေပါက္ေပါက္နွင့္ “ ဆိုင္မွာေတာ့ ဒီ႔ထက္ ႀကီးတဲ႔ ပုလင္း မရိွေတာ့ဘူး .. ဒီေလာက္ေသာက္ခ်င္ရင္ ျမန္မာျပည္ေရာက္မွ ဆရာဦးဘိုႀကီး ေဆးပုလင္း အခြံ တစ္လံုးရွာၿပီး ဘီအီး ထည့္တုိက္မယ္ ” ဟု အေငၚတူးလိုက္မွ ၿငိမ္သြားေလ၏။ ေအာင္မွဴးကား ဆရာႀကီး ပီမိုးနင္း၊ ဆရာႀကီး ေရႊဥေဒါင္း အစရိွေသာ စာေရးဆရာႀကီးမ်ားကို လြန္စြာ ေလးစား အားက်သူျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုဆရာႀကီးတို႔၏ ေျပာင္ေျမာက္လွေသာ အေတြးအေခၚ၊ အေရးအသားမ်ားကို အတုမခိုးဘဲ အေသာက္ကို သာ အတုခိုးထားဟန္တူ၏။ ကြၽန္ေတာ့္ထံ ေရာက္သည္နွင့္ ေသာက္လိုသူတည္း။ သူ႔အား ထမင္းေကြၽးရန္ အလို႔ငွာ ဟင္းအျဖစ္ ေျပးဆြဲထားေသာ ၾကက္ကင္ တစ္ေကာင္မွာလည္း ေဗာ့့ဒ္ကာ တစ္ပုလင္းလံုးနွင့္ အတူ မိတ္ေဆြႀကီး ေအာင္မွဴး၏ ၀မ္းေခါင္းထဲသို႔ သက္ဆင္း သြားရရွာေလသည္။ သူကား ထိုမွ်နွင့္ အားမရေသး။ ေဗာ့ဒ္ကာ ကုန္ေသာအခါ ထမင္းေကြၽးရန္ အေရးဆိုျပန္၏။ ေအာင္မွဴးကား အိမ္ရွင္ကြၽန္ေတာ့္မွာ ရိွ၏ မရိွ၏ လုံး၀မေတြးဘဲ ျမန္မာဗီဒီယို ဇာတ္ကားမ်ားထဲက ဗီလိန္တုိ႔၏ စတိုင္ဖမ္းကာ အျမင္ကပ္ခ်င္စဖြယ္ သြားအၿဖဲသားျဖင့္ “ ထူးထူးေထြေထြ လုပ္မေနပါနဲ႔၊ ၾကက္ဥေလး ငါးလံုးေလာက္ ေၾကာ္လိုက္တာေပါ့ ” ဟု သူပိုင္ ပစၥည္းသဖြယ္ ေျပာျပန္ေသးေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့့္ ကြၽန္ေတာ္၏ အေရးေပၚ ရိကၡာအျဖစ္ သိုမွီးထားရေလေသာ ၾကက္ဥ တစ္ကဒ္သည္လည္း ကိစၥေခ်ာရျပန္ေလသည္။ သူကား တစ္ေခါက္ဆို တစ္ေခါက္၊ မွတ္ေလာက္ေအာင္ ပညာေပးတတ္သူတည္း။ အလကားရရင္ ေၾကးပုေလြေတာင္ အေသကြဲေအာင္ မႈတ္မည္ ဆိုသည့္ လူစားမ်ိဳးေပ တကား။

သူေတာင္းဆိုသမွ် လုပ္ေပးၿပီးေနာက္ “ ကဲ .. ငါ့ကို တစ္ခုခုေတာ့ ျပန္ေပးခဲ႔ဦး ကဗ်ာျဖစ္ျဖစ္၊ စာျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ ” ဟု ျပန္လည္ ေတာင္းဆိုရေလသည္။ မိတ္ေဆြႀကီး ေအာင္မွဴးကား လက္က်န္ ၾကက္ရိုးတစ္ေခ်ာင္းကို ကိုက္လွ်က္မွ “ ကဗ်ာေရးၿပီးသားက မရိွဘူးကြ၊ မင္း ဒီေလာက္ လိုခ်င္ရင္ေတာ့ ကာတြန္းဆြဲေပးခဲ႔မယ္ ” ဟု ဆိုေလသည္။ သူကား လိုင္းေပါင္းစံုသည့္ မထသ ပင္ အေဖေခၚရေလာက္ေအာင္ ဤသို႔ ဤပံု ဘက္စံု ရသူတည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဗာ့ဒ္ကာမူးမူးျဖင့္ မိတ္ေဆြႀကီး ေအာင္မွဴး ဆြဲေပးခဲ႔ေသာ ကာတြန္းလက္ရာမ်ားကို မိတ္ေဆြမ်ားအား ေ၀မွ် လိုက္ရပါသတည္း။
( အႀကီးခ်ဲ႔လိုလွ်င္ ပံုေပၚတြင္ ကလစ္ေပးပါ )
ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ား အတြက္ ရန္သူေတာ္ သံုးပါးျဖစ္သည့္ VCG – ( vodka , chatting, games ) ကို ေအာင္မွဴး သရုပ္ေဖာ္ထားပံု








ဒါက ေနာက္တစ္ခု



ကိုေအာင္မွဴး ဗိုလ္ေလာင္းဘ၀က



ဒါက ေနာက္ဆံုး တစ္ခု



( စာၾကြင္း။ ။ အယ္လ္ကိုေဟာ ဆိုလွ်င္ ဘီယာေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မေသာက္တတ္ရွာေသာ ေဘာ္ဒါႀကီး ေနလြမ္းသူ၏ ဘေလာ့မွာလည္း ကြၽန္ေတာ့္ လက္ခ်က္ျဖင့္ အရက္သမားဘေလာ့ ျဖစ္ေပေတာ့မည္။ ေနလြမ္းသူ ခရီးလြန္ေနဆဲခဏ သူ႔ဘေလာ့ကို အသက္ဆက္ေပးသည့္ အေနျဖင့္ ျပတ္ေတာင္း ျပတ္ေတာင္း တင္ေပးေန ရသည္ျဖစ္ရာ ေနလြမ္းသူ၏ ခ်စ္မိတ္ေဆြမ်ားအား နားလည္ေပးၾကပါရန္ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။ )

Read More...

Saturday, November 15, 2008

ေနလြမ္းသူ ထံမွ ေပးစာတစ္ေစာင္

ဤဘေလာ့၏ မူလ ပိုင္ရွင္အစစ္ႀကီးျဖစ္ေပေသာ ေနလြမ္းသူမွာ ျမန္မာျပည္ ျပန္သြားကတည္းက ေပၚမလာ အေတာ္ၾကာ လုပ္ေနေလရာ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေန႔စဥ္ ရက္ဆက္ သူ႔အား ေမတၱာေကာင္းေကာင္း ပို႔ေနမိေလသည္။ စာဖတ္သူ မိတ္ေဆြတို႔က ပို႔စ္ အသစ္တင္ရန္ နားပူနားဆာ လုပ္ၾကေလတိုင္း ဘေလာ့ကို ပစ္ထားေလေသာ အဆိုပါ သေကာင့္သားကိုသာ ေျပးေျပးၿပီး ပိတ္ကန္လိုလွေပသည္။ သူကား ေယာက်္ားခ်င္းေတာ့ ခပ္ပါးပါး ေပါ့ ဟူသည့္ အတိုင္း ကြၽန္ေတာ့္ထံ သတင္းေလးေတာင္ အေၾကာင္းမၾကားသည္မွာ ၾကာလွေပၿပီ။ ယခုေတာ့ ဘာစိတ္ကူးေပါက္သည္ မသိ။ ေမးလ္ တစ္ေစာင္ပို႔လိုက္ေလသည္။ သတင္းပို႔စာလိုလို၊ ေမတၱာစာလိုလို ဘာမွန္းမသိရေသာ ထိုစာအား ေနလြမ္းသူ၏ ခ်စ္မိတ္ေဆြမ်ားလည္း ေ၀ငွ ခံစားနိုင္ရန္ အလို႔ငွာ တင္ေပးလိုက္ ရပါသတည္း။

“ ကိုဥာဏ္ေရ ကြ်န္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕ေလးမွာေတာ့ လွ်ပ္စစ္မီးေတြအၿမဲရတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ဳပ္တို႔ ေက်ာင္းသားဘဝကလို ဖေယာင္းတိုင္ေတြ ဘတၳရီအိုးေတြ အားကိုးစရာမလိုတာေတာ့ အမွန္ပဲဗ်ာ။ ဆိုင္ကယ္ေတြေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေသာင္းက်န္းတယ္။ မိုး ကေတာ့ အရင္လို ေခါင္ဆဲပဲေပါ့။ ေတာင္သူေတြ အေျခအေန မလီၾကဘူး။ ဟိုးအေရွ႕ဘက္ေဒသက ေက်ာက္တြင္းေတြေၾကာင့္ အဲဒီရြာကလူေတြ ေထာတဲ့သူေတြေထာကုန္ၾကၿပီ။ ရဲေတြ အေျခ အေနေကာင္းသလိုပဲ။ အင္ၾကင္းေက်ာက္ ေလဗ်ာ ကိုဥာဏ္တို႔လည္း ၾကားမွာေပါ့။ ဆိပ္လူးကန္ထန္းေတာကို ေရာက္ေတာ့ ထန္းေရခါးအိုးေတြျမင္ၿပီး အဟီးဟီး သတိရလိုက္တာ ကိုဥာဏ္ရာ ေျပာမေနနဲ႔။ ေဂါက္ကြင္း ကိုေတာ္ေတာ္ေလး ျပင္ဆင္ထားတယ္။ အံမယ္ သူက ဟိုအရင္ကလို အေလ့က် ျမက္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ႏိုင္ငံျခားျဖစ္မွ လူေတြအေလးထားလာၾက လို႔လားမသိဘူး ႏိုင္ငံျခားျမက္ေတြ စိုက္ ေရေတြအၿမဲေပးလို႔။ ေက်ာက္လုံးႀကီးအတက္ကေန ဆင္းလာလာခ်င္း ေဂါက္ကြင္းကိုျမင္ၿပီး ၾသေတြအံ့မိသြားတယ္။ ၿမိဳ႕အေနာက္ထိပ္မွာလည္း မ်ားလိုက္တဲ့ ဓါတ္ဆီဆိုင္ေတြဗ်ာ။

နာဂစ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ေဒသေတြလည္းေရာက္ပါ့။ ရန္ကုန္-ပုသိမ္ ကားလမ္းႀကီးေတာ့ နာဂစ္ကို ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးအတြက္ လိုသမွ်ပို႔တဲ့ကားႀကီးေတြေၾကာင့္ ခ်ဳိင့္ေတြထကုန္တာ။ အရင္က ရန္ကုန္-ပုသိမ္က ၄ နာရီဝန္းက်င္က အမေလးဗ်ာ ၉ နာရီေလာက္ေမာင္းယူ ရတယ္။ ခါးေတြလည္းေညာင္းလို႔ ကားစီးရတာ။ အခုေတာ့ျပန္ျပင္ေနၿပီ။ လပြတၱာက ေအာင္ခ်မ္းသာ ။ ၄ မိုင္ အစရွိတဲ့ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းေတြလည္း ျပန္ရုတ္သိမ္းသြားၿပီ။ ကိုယ့္အိမ္ေလးေတြ စားစရာေတြနဲ႔ျဖစ္ကုန္ၿပီ။ တန္ဖိုးနည္းအိမ္ယာေလးေတြ မိုက္တယ္ဗ်။

ဧရာဝတီတိုင္းမွာ စပါးခင္းေတြေကာင္းလြန္းလို႔။ စပါးေစ်းေတြလည္း ေတာ္ေတာ္က်တယ္။ ပုသိမ္ကေန ေျမာင္းျမကို ဆိုင္ကယ္နဲ႔ လစ္တာ။ ေျမာင္းျမႀကိဳးတံတားႀကီးလည္း အရင္လို ပါပဲ။ ျမစိမ္းေတာင္ဆရာေတာ္ႀကီး ေမတၱာေၾကာင့္ ေျမာင္းျမၿမိဳ႕ ဘာမွမျဖစ္တာလို႔ ေျပာၾက တာပဲ။ ေမာ္ကြ်န္း ဝန္းက်င္းကရြာေတြ၊ ဘိုကေလးဘက္ကရြာေတြ၊ လပြတၱာခရိုင္ထဲက ရြာေတြေနရာခပ္မ်ားမ်ား CDMA ေတြက လယ္ကြင္းထဲ စပါးစိုက္ေနရင္းကို ဖုန္းေျပာေနၾက တာဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ပုသိမ္ေရာက္တာနဲ႔ (၀၉၈၅၅၉xxx ) ေလးနဲ႔မွ ဆက္သြယ္မႈဧရိယာ ျပင္ပ မေရာက္ေတာ့တာ။ ပိုးေလာင္း ၊ ဟိုင္းႀကီး တို႔မွာလည္း စီဒီအမ္ေအ ေတြေျပာလို႔……. ေၾသာ္ ေျပာရဦးမယ္ ဧရာဝတီတိုင္းမွာ အရင္က လပြတၱာက ေျမာင္းျမခရိုင္လက္ေအာက္ခံေလ၊ အခု သူက လပြတၱာခရိုင္ ဆိုၿပီး ေမာ္လၿမိဳင္ကြ်န္း၊ ဟိုင္းႀကီး၊ျပင္စလူၿမိဳ႕နယ္ခြဲ ေတြနဲ႔ အသစ္ဖြင့္ ပစ္လိုက္ၿပီ…ဆိုေတာ့ အေနာ္တို႔ ဧရာဝတီတိုင္းမွာ ခရိုင္ ၆ ခုျဖစ္သြားၿပီဗ်။ ဟဲဟဲ

ပုသိမ္ ဟာလဝါ လုပ္ငန္းေတြ ေအးေဆး။ ပုသိမ္ထီးေလးေတြေရာ အရင္လိုလွဆဲပါဗ်။ ေျမာင္းျမ ေဒၚခ်ဳိမုန္႔ဟင္းခါး လည္း ဥပုသ္ေန႔တစ္ရက္ပဲ ေစ်းျပင္ထြက္ေရာင္းတယ္။ က်န္ေစ်းဖြင့္ရက္ အတြင္းထဲမွာေရာင္းတာေပါ့။ Overseaက ျမန္မာေတြစားတဲ့ ေျမာင္းျမ ေဒၚခ်ဳိ အသင့္စား အထုပ္ေလးေတြကေတာ့ ရန္ကုန္ လက္ခြဲ ကေနထုတ္တာေပါ့ဗ်ာ။ ကိုဥာဏ္တို႔ စားရေအာင္ ေျမာင္းျမပုဇြန္ခ်ဥ္ န႔ဲ ဝက္အူေခ်ာင္းကို အိမ္ေတြကိုပို႔ေပးထားမယ္သိလား။ ( ယုံရခက္ႀကီးပါကြယ္ … (ကိုဥာဏ္(စက္မႈ))…)

ဥာဏ္ႀကီးေရ အခ်ိန္မရလို႔ ဒီေလာက္ပဲ ေရးထားလိုက္ဦးမယ္ ေနာ…. တာ့တာဗ်ာ အားလုံးလိုအင္ဆႏၵ ျပည့္၀ၿပီး ကိုယ္စိတ္ေအးခ်မ္းၾကပါေစသား……………………………( ေနလြမ္းသူ )”

Read More...

Friday, November 7, 2008

ကိုေအာင္မွဴးႀကီး၏ ထုတ္ကုန္မ်ား

လြန္စြာၿငီးေငြ႔ဖြယ္ ေကာင္းလွေသာ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ တစ္ရက္တြင္ ပံုမွန္လုပ္ေနက် ေမာ္စကိုၿမိဳ႔တစ္ပတ္ ေျခရွည္လွ်က္ အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြေဘာ္ေဘာ္တို႔၏ အေဆာင္ေပၚသို႔ ေခၚေခၚ၊ မေခၚေခၚ အတင္း တက္ေရာက္ကာ ေဗာ့ဒ္ကာ တိုက္ခိုင္းျခင္းတည္း ဟူေသာ အလုပ္ကို မလုပ္ျဖစ္ဘဲ ကြန္ျပဴတာေရွ႔တြင္ ငုတ္တုပ္ ထိုင္လွ်က္ လူတစ္ပိုင္း ကြန္ျပဴတာတစ္ပိုင္း ဘ၀ျဖင့္ ဂူေအာင္းက်င့္စဥ္ က်င့္ေနစဥ္ ဂ်ီေတာ့ေပၚမွ ညီမငယ္တစ္ဦးက ရုတ္တရက္ “ ကိုေအာင္မွဴးဆိုတာ တကယ္ရိွတာလား ” ဟု ထေမးေလေတာ့သည္။ မိတ္ေဆြႀကီး ေအာင္မွဴးကား မေသေသး။ သခၤ်ိဳင္းကို ေျခတစ္ဖက္ နင္းမိရံုသာ ရိွေသးသည့္ အရွင္လတ္လတ္ ငုတ္တုပ္ႀကီး ျဖစ္ေလရကား ကြၽန္ေတာ့္မွာ ထိုညီမငယ္ကို မည္သို႔ ျပန္ေျဖရမွန္း မသိေတာ့ေခ်။ အဆိုပါ ညီမငယ္နွင့္ စကားေျပာေနရင္းမွ မိတ္ေဆြႀကီး ေအာင္မွဴးကို သတိရလိုက္မိသျဖင့္ ဂ်ီေတာ့ေပၚတြင္ ရွာေဖြလွ်က္ လွမ္းေခၚလုိက္မိရာ ေအာင္မွဴးကား နာမည္နွင့္လိုက္ဖက္လွစြာ မူးေနေလၿပီ။ သူကား မူးမူးနွင့္ ရစ္ေနေလ၏။ ေနာက္စေနတြင္ ကြၽန္ေတာ့္ထံ လာရ်္ နိွပ္စက္ဦးမည္ ဆို၏။ လြန္ခဲ႔ေသာ နွစ္ပတ္ခန္႔က နည္းပညာျပပြဲ တစ္ခုသို႔ သြားရင္း လမ္းမႀကံဳ၊ ႀကံဳေအာင္ လုပ္ကာ သူ႔အခန္းသို႔ တက္ေရာက္လွ်က္ ဘီယာ ေသာက္ခဲ႔ျခင္းကို မေက်နပ္ရ်္ လက္စားေခ်ေတာ့မည့္ ပံုတည္း။ လာမည့္စေနတြင္ ထြက္စရာ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခု အျမန္ရွာလွ်က္ ေရွာင္တိမ္း ရဦးေပေတာ့မည္။

မိတ္ေဆြႀကီး ေအာင္မွဴးကား ဒိုင္ေၾကာင္မ်ား လြန္စြာထြက္ေသာ ဦးေခါင္းတစ္လံုးကို ပိုင္ဆိုင္ေလသည္။ ကဗ်ာလိုလို စာလိုလုိ၊ ေတာမေရာက္ ေတာင္မေရာက္မ်ား လြန္စြာေရးနိုင္သူတည္း။ အလယ္တန္း ေက်ာင္းသား ဘ၀က ရည္းစားစာ တစ္ေစာင္လွ်င္ လက္ဖက္ရည္ တစ္ခြက္ႏႈန္းျဖင့္ အငွားေရးေပးခဲ႔ဖူးသည္ ဟူေသာ သတင္း စကားမွာ လက္ခံနိုင္ဖြယ္ ရိွသည္ဟု ထင္မိေလသည္။ သူ႔အခန္းသို႔ ခဏေရာက္ခိုက္ သူေရးထားေသာ ကဗ်ာမပီ၊ စာမမည္မ်ားကို ေတြ႔ရသျဖင့္ ကူးယူလာခဲ႔ေလရာ စာဖတ္သူ မိတ္ေဆြမ်ားထံ ေ၀ငွလိုက္ရေလသည္။ မိတ္ေဆြႀကီး ေအာင္မွဴးကား သူ႔စာမ်ားကို “ နွလံုးေသြးျဖင့္ ေရးထားေသာ စာမ်ား ” ဟု ဆို၏။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ “ ပုလင္းနွစ္လုံးျဖင့္ ေရးထားေသာ စာမ်ား ” ဟုသာ အမႊန္းတင္လို၏။ ခံစားၾကည့္ၾကပါကုန္။ ကဗ်ာခ်စ္သူမ်ား အေနျဖင့့္ နားလည္ခံစားရ်္ ရသည္ဆိုပါက ကူးယူတင္ျပေသာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုသာ ခ်ီးက်ဴးၾကၿပီး အျပစ္ဆိုစရာမ်ား ရိွပါက ေရးစပ္သူ ေအာင္မွဴးကိုသာ အျပစ္ေျပာၾကပါကုန္ .. ။

“ ေႏွာင္းေတး …. ”
ဆီမီးလည္း ၿငိမ္းေလၿပီ
ပြဲေတာ္လည္း သိမ္းေလၿပီတဲ့
အလင္းမဲ့ ညတုိ႔ဝိုးဝါး
ငါ႔ရင္ခြင္ၾကားက
ကဗၺည္းတင္ထားတဲ့ သစၥာ
ၾကယ္ေၾကြညတုိင္းအတြက္
ဆုေတာင္း အလကၤာပါ...။

စံပယ္ေတြပဲ ျပဳစားတာလား
ျမဴႏွင္းတို႔ပဲ နာဖ်ားတာလား
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
လူသိမခံဝံ့တဲ့၊ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕
အုံ႔ပုန္းအခ်စ္ ဆိုတာ
ဆယ္စုႏွစ္ တခုစာ မပြင့္ပဲဖူးခဲ့တဲ့ ပန္းေလးပါ....။

အလင္းတုိ႔ လဲ့ျပာတြန္႔လိပ္
စကၠဴပင္ရိပ္ေအာက္က ညမ်ား
က်ိန္စာ တစ္ေထာင္သင့္သူရဲ႕ ႏႈတ္ဖ်ားက
ခ်စ္တယ္ဆိုတာ...
ကမၻာတစ္သန္းၾကာမွ ျပန္ၾကားရမယ့္ အသံပဲျဖစ္တယ္။

ဝုန္းကနဲ ႐ုန္းၾကြလာတဲ့
မီးငရဲ ရဲရဲေတြကို
ရင္ဘတ္ထဲ သိမ္းဆြဲ
က်ကြဲသြားတဲ့ ႏွလံုးသားရဲ႕ စ်ာပန
(ငါတစ္ေယာက္တည္း)
တိတ္တိတ္ေလးခ်မယ္... ။ (ေအာင္မွဴး)

“ အလင္းႏွစ္ .. ”
ေခၽြးစစိုလူး
ေၾကာက္လန္႔ဖြယ္အိပ္မက္ဦးတုိ႔နဲ႔
တိခနဲျဖတ္တဲ့ သံေယာဇဥ္ဆိုတာ
ဥတၱရနဲ႔ ဒကၡိဏလို ယာဥ္စြန္းတန္းမွမဟုတ္၊
တေျမထဲမွာလည္း
ကမၻာျခားတာ မင္းနဲ႔ငါ …. ။ (ေအာင္မွဴး)

“ ေဆး ”
အသံထြက္ညံ့ကံၾကမၼာ
သစ္လြင္လာတဲ့ ဒါဏ္ရာေတြ
တေန႔ထက္တေန႔ ၊
မီးခိုးေငြ႕နဲ႔ ဘဝကို ပြတ္သပ္
လမ္းေရြးမွားတဲ့ မနက္၊
ကမၻာႀကီးအတြက္ ေမာနင္းပက္ေပါ႔ … ။ (ေအာင္မွဴး)

“ ေမာ္စကိုေဆာင္း ”
ေလၾကမ္းရင့္ရင့္
ဝဲလြင့္ေသာႏွင္းပြင့္မ်ားႏွင့္
ရြက္ေၾကြသစ္ကိုင္းတုိ႔ ၿငီးတြား
အသားေတြ ထံုရီေသြ႔ေျခာက္ရင္း
တြင္းေအာင္း ဝက္ဝံတုိ႔အိပ္စက္
ေရခဲျမစ္ရဲ႕အိပ္မက္ေတြ စီးဆင္းေနသတဲ့ …. ။ (ေအာင္မွဴး)

Read More...

Wednesday, November 5, 2008

ကိုဥာဏ္(စက္မႈ) ဆားခ်က္ျခင္း

ေက်ာင္းဆက္တိုက္ ( ၆ ) ရက္ပိတ္ေသာ ဤသီတင္းပတ္တြင္ လက္ဖက္ေျခာက္ရိုးလည္း မေထာင္၊ ဧည့္လာဂမုံးလည္း မစိုက္မိပါဘဲနွင့္ ခ်ီတက္လာၾကကုန္ေသာ ဧည့္သည္ေဘာ္ေဘာ္ အေပါင္းတို႔နွင့္အတူ ေဗာ့ဒ္ကာအိုင္ထဲ ေခါင္းျမဳပ္ေနမိေလသျဖင့္ ဘေလာ့ကို ဖြင့္မၾကည့္ျဖစ္သည္ပင္ ၾကာေလၿပီ။ ေရႊဧည့္သည္ ေဘာ္ေဘာ္အေပါင္းတို႔ အေဆာင္ေပၚက ျပန္ဆင္းသြားၿပီးေနာက္ ၂၅လီတာဆန္႔ အမႈိက္ပံုးတြင္ ျပည့္လွ်ံ ေဖာင္းၾကြေနၾကကုန္ေသာ ေဗာ့ဒ္ကာ ပုလင္းအခြံမ်ားနွင့္ အေအးဗူးအခြံမ်ားကို သြားေရာက္စြန္႔ပစ္ၿပီး သကာလ ဘေလာ့သို႔ ခဏ၀င္ၾကည့္မိေသာခါ အေျမာက္သံ၊ ဗုံးသံ စီစီညံေအာင္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကသည္ကို ေတြ႔လိုက္္ရေလသတည္း။ သူမရိွခိုက္ သူ႔ဘေလာ့ကို ကႊၽန္ေတာ့္အား ယံုၾကည္စြာ အပ္နွံခဲ႔မိေလေသာ ေရာင္းရင္းႀကီး ေနလြမ္းသူ ခမ်ာေတာ့ ေနာင္တေတြ တသီႀကီး ရေနေလာက္ေပၿပီ။ ေနလြမ္းသူ ကလည္း ေပၚမလာ အေတာ္ၾကာ လုပ္ေနေလရာ “ အိမ္ကုိ …. ျပန္ခဲ႔ေတာ့ …. ေဟ့ညီေလး အေရာက္ျပန္ခဲ႔ ..” ဟု မ်ိဳးႀကီးစတိုင္ျဖင့္သာ ဟဲလိုက္ခ်င္ေပေတာ့သည္။ ေရႊဧည့္သည္ အေပါင္း ျပန္ကာေဂ်ာင္းသြားၾကေသာ္လည္း အရက္နာ သာမက ဧည့္နာပါ က်ေနသည္ ျဖစ္ေလရကား ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာစရာ ပို႔စ္ေလးမ်ား ေရးရန္ မည္သို႔မွ် ႀကိဳးစားရ်္ မရသည့္ အဆံုး ေအာက္ပါအတိုင္း ဆားခ်က္မိေလသတည္း။

ကြၽန္ေတာ္သည္ “ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းသံုးစက္ယႏၱယားမ်ား” ဟူေသာ အထူးျပဳ ဘာသာရပ္ျဖင့္ ေမာ္စကို ေဆာက္လုပ္ေရးတကၠသိုလ္တြင္ တက္ေရာက္ေနေပရာ ဓာတ္ေလွကား ( Lifts ) မ်ားအေၾကာင္းကို အမ်ားဆံုး သင္ရေလသည္။ စာေမးပြဲတြင္ ဒုကၡအေပးဆံုး ဘာသာရပ္မွာလည္း အဆိုပါ ဘာသာရပ္ပင္ျဖစ္ေလရာ စိတ္နာနာျဖင့္ “ ဓာတ္ေလွကားမ်ားအေၾကာင္း တေစ႔တေစာင္း ” ဟု ေခါင္းစဥ္တပ္ကာ ပို႔စ္ တစ္ခုေရးလွ်က္ ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာဖိုရမ္တြင္ တင္ခဲ႔ဖူးပါသည္။ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ ဓာတ္ေလွကားမ်ားထက္ အယ္လီေဗတာ ေခၚ စက္ေလွကားမ်ားကိုသာ ေပါမ်ားစြာေတြ႔ရေလရာ ေရႊတိဂံံုဘုရားသို႔ တက္ေသာအခါနွင့္ မႏၱေလးေတာင္ေပၚ တက္ေသာအခါ တို႔တြင္သာ ဓာတ္ေလွကားကို စီးခဲ႔ဖူးေသာ္လည္း ယခုေတာ့ လက္ေတြ႔ခန္းထဲက ေျမႀကီးေပၚတြင္ တစ္စစီ ျဖဳတ္ခ်ထားေသာ ဓာတ္ေလွကား အိမ္ႀကီးအတြင္း ၀င္ထိုင္လွ်က္ တေနကုန္ တေနခန္း Assignment ေရးလိုက္ defence လုပ္လိုက္နွင့္ ဘ၀က ခါးေနေလရာ စိတ္ေပါက္ေပါက္ ရိွသည္နွင့္ ျမန္မာလို ဘာသာျပန္ကာ ေရးသားခဲ႔မိေသာ ပိုု႔စ္ တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ ေနလြမ္းသူ ဘေလာ့၏ ရသ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွ ေသြဖည္ေနေသာ္လည္း ဗဟုသုတ တစ္ခုအေနျဖင့္ တင္ေပးလိုက္ပါသည္္။ ရႊင္ျမဴးစရာ ဇာတ္လမ္းေလးမ်ားကို ေမွ်ာ္လင့္ေနသူ မိတ္ေဆြမ်ားအေနျဖင့္ နားလည္ ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါကုန္။
(တလက္စတည္း ဤေနလြမ္းသူ ဘေလာ့ကို က်ားတက္ထိုးေနသူ မိတ္ေဆြမ်ားကို ေတာင္းပန္လိုသည္မွာ - ဤဘေလာ့သည္ နိုင္ငံေရး အညီွအေဟာက္ ကင္းရွင္းၿပီး အရာရိွငယ္ တစ္ေယာက္၏ ဘ၀ အေတြ႔အႀကံဳေလးမ်ားကို ရသေနွာလွ်က္ မည္သည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ တစ္စံုတစ္ရာမွ မပါဘဲ ရိုးသားစြာ ေရးသားေနေသာ ဘေလာ့တစ္ခုသာ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္ပါရ်္ ေတာ္ရာသင့္ရာသို႔သာ ဆက္လက္ခ်ီတက္ၾကပါရန္ အႏူးအညႊတ္ ေမတၱာရပ္ခံ အပ္ပါသည္။ )

Lifts (ဓာတ္ေလွကား) တို႕ အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း
အဆင့္ဆင့္ ျဖစ္ေပၚတိုးတက္လာပံုသမိုင္း
သမိုင္းဦးဘံုေျမေခတ္မွ စရ်္ လူသားတို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈ အဆင့္ဆင့္ တိုးတက္ေျပာင္းလဲ လာသကဲ႔သို႔ပင္ ေနထိုင္မႈအဆင့္အတန္းကို ျမွင့္တင္ေပးနိုင္သည့္ နည္းပညာမ်ားလည္း ေျပာင္းလဲ တိုးတက္လာေအာင္ တျဖည္းျဖည္း တီထြင္ဆန္းသစ္လာခဲ႔ၾကပါသည္။

Lifts မ်ားကို အေစာဆံုး အားျဖင့္ ေရာမေခတ္ ဗိသုကာ ပညာရွင္မ်ားက စတင္ရ်္ အသံုးျပဳခဲ႔ ေၾကာင္း ေတြ႔ရပါသည္။ ဘီစီ 236 တြင္ အာခိမိဒိ က ၀ိတ္( weight ) ကို အသံုးျပဳ ရ်္အေပၚသို႔ မ တင္နိုင္ေသာ စက္ကိရိယာ တစ္မ်ိဳးကို တီထြင္ခဲ႔သည္။ မူလအစက ထုိစနစ္ကို အေျခခံရ်္ ေလာက္လြဲလက္နက္ ဟုေခၚေသာ လက္နက္ၾကီးမ်ားျဖင့္ ရန္သူ၏ အုတ္တံတိုင္းမ်ားကို ျဖိိဳဖ်က္ရာတြင္ အသံုးျပဳခဲ႔ၾကသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္မွသာ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ ၾကီးမားေလးလံေသာ ေက်ာက္တံုးႀကီးမ်ားကို အျမင့္သို႔ မ တင္နိုင္ရန္ အတြက္ အဆိုပါ နည္းပညာကို စတင္သံုးစြဲခဲ႔ၾကသည္။ ထိုေၾကာင့္ အေပၚသို႔ပင့္တင္ျခင္း ဟူေသာ အဓိပာယ္ျဖင့္ (Lift ) ဟုေခၚတြင္ ေသာ စက္ကိရိယာ စတင္ေပၚေပါက္လာခဲ႔ေပသည္။ ထုိစက္ကိရိယာတြင္ ပစၥည္း မ်ား တင္ေဆာင္ရန္ အခန္းပါရိွေသာ္လည္း ေမာင္းနွင္ရန္ အင္ဂ်င္မပါရိွေသးေပ။ အထက္သို႔ မ တင္ရန္အတြက္ ထိုေခတ္က ကၽြန္ တို႔၏ လုပ္အားျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ခြန္အားၾကီးမားေသာ တိရိစာၦန္မ်ား၏ ခြန္အားျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း ဆြဲတင္ခဲ႔ ၾကရသည္။

ေအဒီ( ၆ )ရာစု အလယ္ပိုင္း အီဂ်စ္နိုင္ငံ ဘုရားေက်ာင္းမ်ား ေဆာက္လုပ္ရာတြင္ ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ခဲမ်ားကို အေပၚသို႔ ပို႔ေဆာင္ရန္ အစြန္းတစ္ဖက္တြင္ ၀ိတ္တုံးၾကီးမ်ား တပ္ဆင္ ထားေသာ တိရိစာၦန္ ဆြဲ Lifts မ်ား စတင္ အသံုးျပဳခဲ႔ၾကသည္။ ေအဒီ ( ၁၃ ) ရာစု တြင္ ျပင္သစ္ နိုုင္ငံရိွ နန္းေတာ္ႀကီးမ်ားနွင့္ ဘုရားေက်ာင္းမ်ားတြင္ လူအားျဖင့္ ဆြဲတင္ေသာ Lifts မ်ား စတင္ တပ္ဆင္ အသံုးျပဳခဲ႔ေၾကာင္း ေတြ႔ရပါသည္။ ေအဒီ ( ၁၈ ) ရာစု အလယ္ပိုင္းတြင္ ရုရွနိုင္ငံ ဇာဘုရင္ ့ နန္းေတာ္ အေဆာက္အအံုတြင္း Lifts မ်ား စတင္တပ္ဆင္ခဲ႔သည္။ ၁၇၉၅ ခုနွစ္တြင္ စက္မႈအင္ဂ်င္နီယာ ပညာရွင္ ကူလ္ဗင္ ဆိုသူက စိန္႔ပီတာစဘတ္ျမိဳ႕ရိွ ဇာ ဘုရင္၏ ေဆာင္းရာသီ နန္းေတာ္တြင္ ပတၱားႀကိဳးမ်ား အသံုးျပဳေသာ Liftကို စတင္တပ္ဆင္ေပး ခဲ႔သည္။ ၁၈၁၆ ခုနွစ္တြင္ ေမာ္စကို ၿမိဳ႔ အစြန္ရိွ ခရစ္ေတာ္ဘုရားေက်ာင္းတြင္ Lifts မ်ား စမ္းသပ္ တပ္ဆင္ခဲ႔သည္။

အထက္ေဖာ္ျပပါ စက္ကိရိယာမ်ားသည္ ကုန္ပစၥည္းမ်ားနွင့္ ထမ္းပိုးသယ္ေဆာင္ရန္ ခက္ခဲေသာ ေဆာက္လုပ္ေရး ကိရိယာ တန္ဆာပလာမ်ား ကို အျမင့္သို႔ ေရြ႔လ်ားပို႔ေဆာင္ရန္သာ ရည္ရြယ္တည္ေဆာက္ခဲ႔ေသာ စက္ကိရိယာမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ ယေန႔ေခတ္သံုး လူနွင့္ ပစၥည္း တင္ ေဆာင္နိုင္ေသာ Lifts မ်ားကိုမူ ( ၁၉ )ရာစု ေနွာင္းပိုင္းနွင့္ ( ၂၀ ) ရာစု အစတြင္မွသာ ဥေရာပနွင့္ ေျမာက္အေမရိက တြင္ စတင္တီထြင္နိုင္ခဲ႔ၾကပါသည္။ အဆိုပါေဒသမ်ားရိွ ျမိဳ႔ၾကီးမ်ားသည္ လူဦးေရ လြန္မင္းစြာ ထူထပ္မ်ားျပား လာခဲ႔ၿပီး ေျမေနရာ မလံုေလာက္မႈေၾကာင့္ အထပ္ျမင့္ အေဆာက္အအံု ၾကီးမ်ား ေဆာက္လုပ္ခဲ႔ရာ အတြင္းဘက္ ေလွကားတစ္ခု အေရးေပၚလိုအပ္ခ်က္အရ Lifts မ်ားကို မျဖစ္မေန တည္ေဆာက္ခဲ႔ၾကရသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ စြမ္းအင္ အသံုးျပဳ စက္မႈလုပ္ငန္း မ်ား စတင္ ေပၚထြက္လာခဲ႔ ၾကၿပီျဖစ္သည္။ ေရအားျဖင့္ လည္ပတ္ေသာ အင္ဂ်င္မ်ား၊ ေရေႏြးေငြ႔အင္ဂ်င္မ်ား၊ အတြင္း မီးေလာင္ေပါက္ကြဲ ( I.C ) အင္ဂ်င္မ်ား(ဓာတ္ဆီ၊ ဒီဇာယ္အင္ဂ်င္မ်ား) တြင္က်ယ္ လာခဲ႔ေပသည္။

သတၱဳေဗဒ ပညာရပ္တြင္လည္း မ်ားစြာတိုးတက္လာခဲ႔ၿပီး စတီးလ္ ေခ်ာင္းမ်ားနွင့္ စတီးလ္ ႀကိဳးမ်ား စတင္ထုတ္လုပ္နိုင္ခဲ႔ၾကသည္။ လွ်ပ္စစ္ကို ေအာင္ျမင္စြာ ထုတ္လုပ္နိုင္ခဲ႔ၾကသျဖင့္ စကားေျပာ ေၾကးနန္း နည္းပညာစတင္ေပၚေပါက္လာျပီး ေရြ႔လ်ားေနေသာ ဓာတ္ေလွကား အတြင္းနွင့္ ထိန္းသိမ္းေရးခန္းတို႔ ေအာင္ျမင္စြာ ဆက္သြယ္နိုင္လာခဲ႔သည္။

ကမၻာ့ပထမဦးဆံုးေသာ လူစီး ဓာတ္ေလွကားသည္ ၁၈၅၀ ခုနွစ္တြင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ၌ စတင္ ေပၚထြက္လာခဲ႔သည္။ ၁၈၅၂ ခုနွစ္တြင္ Safety system တပ္ဆင္ထားေသာ ဓာတ္ေလွကားအိမ္ကို တီထြင္ နိုင္ခဲ႔သည္။ သို႔ေသာ္ အဆိုပါ ဓာတ္ေလွကားကို ေရြ႔လ်ား ရန္ အတြက္ ကိုမူ ေရေႏြးေငြ႔ အင္ဂ်င္ကိုသာ အသံုးျပဳခဲ႔သည္။ ၁၈၆၇ တြင္ ဟိုက္ေျဒာလစ္ စနစ္ကို စတင္ လုပ္ေဆာင္နိုင္ၿပီး ဓာတ္ေလွကားအိမ္ကို ေရြ႔လ်ား နိုင္ရန္ ဟိုက္ေျဒာလစ္ ဆလင္ဒါ ကို တပ္ဆင္နိုင္ခဲ႔သည္။ အဆိုပါစနစ္တြင္ ဓာတ္ေလွကားအိမ္၏ အျခား တစ္ဖက္တြင္ ၀ိတ္တံုးခံစရာ မလိုေတာ့ေသာ္လည္း အခ်ိဳ႔ေသာ ထုတ္လုပ္သူမ်ားက ၀ိတ္တံုးမ်ား ထည့္သြင္းတည္ေဆာက္ခဲ႔ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ က်္စနစ္သံုး ဓာတ္ေလွကားမ်ားမွာ လြန္စြာ ျမင့္ေသာ အေဆာက္အအံုမ်ားတြင္ တပ္ဆင္ ရန္ မျဖစ္နိုင္သျဖင့္ မတြင္က်ယ္ခဲ႔ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ားတြင္သာ ေလးလံေသာ စက္အစိတ္အပိုင္းႀကီးမ်ား ေရြ႔ေျပာင္းရန္ အသံုးျပဳခဲ႔ ေပသည္။

အစဦးဆံုးေသာ ဓာတ္ေလွကားမ်ားတြင္ တပ္ဆင္ထားေသာ သံမဏိႀကိဳးမ်ား၏ အရည္ အေသြး မထိန္္းညိွနိုင္ေသးသျဖင့္ မၾကာခဏ ပ်က္က်ျခင္းမ်ားနွင့္ ၾကံဳရၿပီးေနာက္ ဓာတ္ေလွကား ၏ အရိွန္ကို ထိန္းညိွေပးနိုင္မည့္ Mechanism ကို စဥ္းစားရွာေဖြလာခဲ႔ၾကသည္။ ၁၈၇၈ ခုနွစ္တြင္ ဓာတ္ေလွကား အရိွန္ကို ထိန္းညိွေပးနိုင္မည့္ ေအာ္တိုမတ္တစ္ ခလုတ္ပိတ္ စနစ္ကို တီထြင္ နိုင္လာ ခဲ႔သည္။ ထိုစနစ္တြင္ အကယ္ရ်္ ဓာတ္ေလွကား ရုတ္တရက္ အရိွန္ျမင့္တက္လာပါက ဓာတ္ေလွကား အိမ္ကုိ အလုိအေလ်ာက္ ဆြဲဖမ္းေပးထားမည့္ ဘရိတ္မ်ား ပါ၀င္သည္။

ပထမဆံုး လွ်ပ္စစ္ေမာ္တာ စြမ္းအင္သံုး ဓာတ္ေလွကားကို ၁၈၈၀ ခုနွစ္တြင္ ဂ်ာမနီနိုင္ငံ မွ Semann ကုမဏီ က စတင္ထုတ္လုပ္ ေရာင္းခ်ခဲ႔သည္။ က်္သို႔ျဖင့္ အိမ္သံုး ဓာတ္ေလွကားမ်ား စတင္ တြင္က်ယ္လာခဲ႔ ၾကၿပီး (၂၀) ရာစု အစပိုင္းမွ စရ်္ ဓာတ္ေလွကားမ်ားကို လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ျဖင့္ သာ ေမာင္းနွင္လာခဲ႔ၾကသည္။

ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးအၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွ စရ်္ ကမၻာ့ၿမိဳ႔ႀကီးမ်ားတြင္ လြန္စြာ ျမင့္မားေသာ အထပ္ျမင့္ အေဆာက္အအံုႀကီးမ်ား ေခတ္စားလာခဲ႔ၿပီး ဓာတ္ေလွကားတို႔၏ အေရးပါမႈလည္း ပိုမို ျမင့္မားလာခဲ႔ေပသည္။

Read More...