ကြ်န္ေတာ္ဘဝတစ္စိတ္တစ္ေဒသမွာ ရင္ဆိုင္ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရတာေလးေတြ၊ ေနာင္ေတာ္ညီေတာ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ စစ္သည္အဆင့္အတန္းအားလုံး ထိေတြ႕သိျမင္ခံစားခဲ့သမွ်ေလးေတြကို ေပါင္းစပ္လို႔ ရသတစ္ခုအျဖစ္ ရေစျခင္းငွာအင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေလးေပၚတင္ေပးလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္

Monday, October 13, 2008

ဖိနပ္တစ္ဖက္၏ ဒိုင္ယာရီ

လြန္စြာၿငီးေငြ႔ဖြယ္ေကာင္းေသာ ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ တစ္ရက္တြင္ စာသင္ခန္းအတြင္း ထိုင္လွ်က္ အတူေန ရုရွေဘာ္ဒါမ်ားထံမွ မဟုတ္က ၊ဟုတ္က ရုရွစကားလံုးမ်ား သင္ယူမွတ္သားျခင္းအားျဖင့္ အခ်ိန္ကို အက်ိဳးရိွစြာ ကုန္လြန္ေစခဲ႔ေလသည္။ အမွန္တကယ္လည္း အက်ိဳးရိွပါသည္။ ထိုကဲ႔သို႔ေသာ စကားလံုးမ်ားကိုသာ တတ္မထားပါက ကိုယ့္ကို ဆဲလို႔ ဆဲေနမွန္း သိမည္ မဟုတ္ေပ။ ေမာ္စကိုေရာက္စ ရုရွစကား မတတ္တတတ္ အူေၾကာင္ၾကား ဘ၀က ကိုယ့္ကို ဆဲလို႔ ဆဲမွန္းမသိဘဲ ဘယ္ေလာက္မ်ား ခံခဲ႔ရလဲ မသိ။ ျပန္ေတြးမိတိုင္း ရွက္မိေလသည္။ ကြၽန္ေတာ့္အကိုႀကီး တစ္ေယာက္၏ အျဖစ္က ပိုဆိုးသည္။ သူ ေမာ္စကိုသို႔ ေရာက္ခါစ ရုရွစကားလည္း ေကာင္းေကာင္း မတတ္ေသးခ်ိန္တြင္ ေျမေအာက္ရထားဘူတာထဲ၌ အဖိုးႀကီးတစ္ေယာက္၏ ဖိနပ္ကို တက္နင္းမိသည္ဆို၏။ ထိုအခါ လြန္စြာ အားနာသြားလွ်က္ ေတာင္းပန္ေသာအေနျဖင့္ အဖိုးႀကီးအား အသာသြားၿဖဲျပကာ “ စပါဆီးဗာ ” ဟု ေျပာမိသည္ဟူ၏။ အမွန္တကယ္ သူေျပာလိုသည္မွာ “ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ ” ဟူေသာ “ အိဇဗိ ညိက်ယ္ ” ျဖစ္ေသာ္လည္း “ ေက်းဇူးတင္ပါသည္ ” ဟု အဓိပါယ္ရေသာ “ စပါဆီးဗာ ” ဟူေသာ စကားလံုးနွင့္ မွားေျပာမိေလရာ အဖိုးႀကီး မ်က္နွာနီကာ ေဒါေဖာင္းေလသတည္း။ သို႔ေသာ္ အဖိုးႀကီးမွာ သူ ရုရွစကား ေကာင္းေကာင္း မတတ္ေသးေၾကာင္း ရိပ္မိကာ ခြင့္လႊတ္လိုက္ရ်္ ေတာ္ေသးသည္ ဆို၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘလက္ဘုတ္ေပၚတြင္ ေၾကာင္ျခစ္သကဲ႔သို႔ ဘာေရးထားမွန္း ဖတ္လို႔ မရဘဲ ပါးစပ္ကလည္း ဗလံုးဗေထြး ေျပာကာ စာသင္တတ္သူ ( ေက်ာက္စာေတြေရးၿပီး ၿဂိဳလ္သားစကားေတြ ေျပာတတ္သူ ) ဆရာမ်ား အခ်ိန္ဆိုပါက ကြၽန္ေတာ္သည္ လက္ခ်ာကို ေသခ်ာ မလိုက္ေတာ့ဘဲ ရုရွေဘာ္ဒါမ်ားထံမွ အဆိုပါ အယုတၱ အနတၱ ရုရွစကားလုံးမ်ားကို က်ားကုတ္က်ားခဲ လိုက္လံ သင္ယူေလေတာ့သတည္း။

ဤသို႔ဤပံု တစ္ေန႔တာ ကုန္ဆံုးေစၿပီးေနာက္ အေဆာင္သို႔ ျပန္ေရာက္ရ်္ အြန္လိုင္းေပၚ တက္မိေလေသာအခါ မိတ္ေဆြႀကီး ေအာင္မွဴးနွင့္ ေတြ႔ရေလသည္။ သူ၏ ကိုယ္ပိုင္ဟန္ ၊ကိုယ္ပိုင္စတိုင္ျဖစ္ေသာ ဂ်ီေတာ့ ကာစတန္ မက္ေဆ့ခ်္ ေဘာက္ထဲက အူေၾကာင္ေၾကာင္ စာသားမ်ားတန္ခိုးေၾကာင့္ မိတ္ေဆြႀကီး ေအာင္မွဴးအား ထင္းကနဲ ျမင္နိုင္ေလသည္။ ေအာင္မွဴးကား ဦးပုည ေသလို႔ ၀င္စားသလား၊ လက္၀ဲသုဒၵရေသလို႔ ၀င္စားသလားေတာ့ မသိ၊ ကဗ်ာလိုလို ဒိုင္လိုလို စာသားမ်ား လြန္စြာေရးနိုင္သူတည္း။ သူကား အလယ္တန္ုးေက်ာင္းသားဘ၀က ရည္းစားစာ တစ္ေစာင္လွ်င္ လက္ဖက္ရည္ တစ္ခြက္ႏႈန္းျဖင့္ အငွားေရးေပးခဲ႔ဖူးသည္ ဟုလည္း သတင္းသဲ႔သဲ႔ ၾကားမိေလသည္။ သူေရးေပးေသာ ရည္းစားစာကို ေဘာ္ဒါတစ္ေယာက္က လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ျဖင့္ ၀ယ္ယူၿပီးေနာက္ သူ႔ညီမကို ျပန္ေပးသြားေသာအခါတြင္မွ ထိုလုပ္ငန္း ရပ္လိုက္သည္ ဆို၏။ ပါးစပ္သတင္း ျဖစ္ရာ အတည္ဟုတ္ မဟုတ္မေသခ်ာေသာ္လည္း သူ႔ၾကည့္ရတာေတာ့ တကယ္လုပ္ခဲ႔မည့္ ပံုတည္း။ ရႈေလာ့။ ယခုလည္း ကြၽန္ေတာ့္အား ေသြးေဆာင္ေနျပန္၏။ ဇာဘုရင္၏ နန္းေတာ္ေဟာင္းသို႔ အလည္အပတ္ သြားရန္ အတင္းေခၚေနေလသည္။ အျပန္တြင္ မက္ေဒါနယ္၌ ဟန္ဘာဂါ ေကြၽးမည္ဆို၏။ သို႔ေသာ္ ပိုက္ဆံကိုေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ ရွင္းဟု ေျပာျပန္ေလသည္။ သူကား စကားကို မရွင္းမရွင္းေျပာကာ နွစ္လံုးတည္းနွင့္ ေဘာင္းဘီက်ပ္ တတ္သူတည္း။ သူ၏ ေတာ္ကီမ်ား၀ယ္ ခံရေပါင္းမ်ားၿပီျဖစ္ရာ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အတန္တန္ ျငင္းပယ္လွ်က္ စကားကို အတင္းလႊဲပစ္ရေလသည္။ မိတ္ေဆြႀကီး ေအာင္မွဴးနွင့္ ဟိုအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္း အလာပ သလာပ ေျပာမိရင္းမွ ဗိုလ္ေလာင္းဘ၀ လုပ္ငန္းခြင္ လက္ေတြ႔ဆင္းစဥ္ ႀကံဳေတြ႔ခဲ႔ရေသာ အျဖစ္အပ်က္ေလးကို ရုတ္တရက္ သတိရမိေလသည္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဗိုလ္ေလာင္းဘ၀က နွစ္စဥ္ ပထမနွစ္၀က္ စာေမးပြဲမ်ား ေျဖဆိုၿပီးပါက လက္ေတြ႔လုပ္ငန္းခြင္ ေလ့လာေရးအျဖစ္ Field တစ္လ ဆင္းရပါသည္။ လွ်ပ္စစ္နွင့္ စက္မႈ အင္ဂ်င္နီယာ အလုပ္ရံုတပ္မ်ားတြင္ လည္းေကာင္း၊ ကာကြယ္ေရးပစၥည္းထုတ္လုပ္ေရး စက္ရံုမ်ားတြင္ လည္းေကာင္း၊ ေရအားလွ်ပ္စစ္ ထုတ္လုပ္ေရး စက္ရံုမ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ ေဆာက္လုပ္ေရး စီမံကိန္းမ်ားတြင္ လည္းေကာင္း အစရိွသျဖင့္ ဘာသာရပ္ ေမဂ်ာအလိုက္ လက္ေတြ႔လုပ္ငန္းခြင္ တစ္လ သြားၾကရပါသည္။ ေမဂ်ာတစ္ခုထဲတြင္လည္း တစ္နွစ္နွင့္ တစ္နွစ္ လုပ္ငန္းခြင္ ေနရာမတူ၊ စာသင္နွစ္အလိုက္ ေျပာင္းလဲရ်္ လက္ေတြ႔ဆင္းၾကရ၏။ ကြၽန္ေတာ္၏ ေမဂ်ာမွာ စက္မႈ ( Mechanical ) ေမဂ်ာျဖစ္ရာ ဒုတိယနွစ္တြင္ ေျမာင္းတကာ သံမဏိ စက္ရံုတြင္ လည္းေကာင္း၊ တတိယနွစ္တြင္ မႏၱေလးၿမိဳ႔ရိွ စက္မႈလက္မႈတပ္ အလုပ္ရံု ( ၂ ) ၌ လည္းေကာင္း၊ စတုတၳနွစ္နွင့္ ေနာက္ဆံုးနွစ္တြင္ အင္းတေကာ္ စက္မႈလက္မႈတပ္ အလုပ္ရံု ( ၁ ) ၌ လည္းေကာင္း လက္ေတြ႔လုပ္ငန္းခြင္ တစ္လစီ ဆင္းခဲ႔ရပါသည္။ လက္ေတြ႔လုပ္ငန္းခြင္သို႔ သြားရန္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္၏ မဟာ Faw ကားႀကီးမ်ားျဖင့္ ျပင္ဦးလြင္မွ ဆင္းလာသည္ဆိုသည္နွင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ေဇာင္းမွ လႊတ္လိုက္ေသာ ျမင္းမ်ားအလား အေပ်ာ္ႀကီး ေပ်ာ္ၾကေလသတည္း။

စာသင္နွစ္၏ ပထမနွစ္၀က္ ( ၆ ) လ လံုးလံုး ဗိုလ္ေလာင္းတပ္ရင္းအတြင္း ေနထိုင္ကာ စာသင္ခဲ႔ရၿပီးေနာက္ လက္ေတြ႔လုပ္ငန္းခြင္ တစ္လခန္႔အတြင္း လူေတာ သူေတာ တိုးၾကရမည္ျဖစ္ရာ မေပ်ာ္ဘဲ ေနပါမည္ေလာ။ မႏၱေလးသို႔ ဆင္းၾကရမည္ဆိုပါက စည္ဘီယာဆိုင္မ်ားကို ႀကိဳတင္ အိပ္မက္မက္ၾကၿပီး ရန္ကုန္သို႔ ဆင္းၾကရမည္ ဆိုပါက နိုက္ကလပ္မ်ားကို ႀကိဳတင္ အိပ္မက္ မက္ၾကကုန္ေလသတည္း။ ညဘက္သို႔ေရာက္ရ်္ ႀကီးၾကပ္ရန္ လိုက္ပါလာေသာ အရာရိွ အိပ္ယာေပၚ ေခါင္းခ်သည္နွင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ၿခံစည္းရိုးကို ေက်ာ္ရ်္ တစ္မ်ိဳး၊ ေခြးတိုးေပါက္ကို တိုးရ်္ တစ္ဖံု၊ ၀ါးထရံကို ခြာရ်္ တစ္သြယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖံုဖံုျဖင့္ ေက်ာင္းမွ ေလ့က်င့္ သင္ၾကားေပးလိုက္ေသာ စစ္ပညာကို လက္ေတြ႔အသုံးခ်ကာ အျပင္သို႔ ခိုးထြက္ၿပီး ကဲၾကကုန္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ႀကီးၾကပ္ေသာ အရာရိွက ထိုအေၾကာင္းကို ရိပ္မိသြားၿပီး ညဘက္ ( ၁ ) နာရီ၊ ( ၂ ) နာရီတို႔တြင္ ရုတ္တရက္ တန္းထစီေသာအခါ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ကားခနဲ မိၾကၿပီး ေနာက္ေန႔ တစ္ေန႔လံုး ျမက္ေပါက္သူေပါက္၊ အိမ္သာ ေဆးသူေဆး၊ အဆံုးအစမျမင္ေသာ လယ္ကြင္းႀကီးမ်ားတြင္ အပိုစစ္ေရးျပဒဏ္ SED ဆြဲသူဆြဲ စသည္ျဖင့္ ညက ကဲခဲ႔ရသည္နွင့္ မတန္ေအာင္ ခံၾကရေပသည္။ သို႔ေသာ္ မိကာမွ မိေရာ။ ညဘက္ ခိုးထြက္တာ ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔၏ အစဥ္အလာျဖစ္ေပရာ ထိုအစဥ္အလာကို အသက္ထက္ဆံုး ဆက္လက္ ေစာင့္ထိန္း ၾကကုန္ေလသည္။ ဤသို႔ေသာ ေပ်ာ္စရာေလးမ်ားေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ လက္ေတြ႔လုပ္ငန္းခြင္ ဖီး ဆင္းၾကရေတာ့မည္ ဆိုသည္နွင့္ လြန္စြာ အူျမဴးၾကကုန္ေလသတည္း။

ဗိုလ္ေလာင္းမ်ား ခရီးသြားပါက စီးေတာ္ယဥ္မွာ တပ္မေတာ္ Faw ကားႀကီးမ်ားသာ ျဖစ္ေလသည္။ အဆိုပါ Faw ကားႀကီးမ်ားကား လြန္စြာ အသံုးတည့္လွေပသည္။ ရိကၡာစုံပံုေသာ ဒန္ပိန္ကာလတြင္ ကုန္တင္ကားႀကီးမ်ား အျဖစ္လည္း ဤကားႀကီးမ်ားပင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ၾကေပသည္။ ဘုံကထိန္လိုပြဲမ်ိဳးဆိုလွ်င္လည္း ပေဒသာပင္ တင္ရန္အတြက္ ထိုကားႀကီးမ်ားပင္ သံုးေလသည္။ တပ္တြင္း ပရိတ္ရြတ္ ဆြမ္းတရားနာရန္ ဘုန္းႀကီးပင့္လွ်င္ လည္း အဆုိပါ Faw ႀကီးမ်ားျဖင့္ပင္ ပင့္ရေလသည္။ အသုဘ ဆုိလွ်င္ေရာ။ မစၥတာေဖာ Faw ပဲေပါ့။ သူတို႔ကား ျမန္မာ့တပ္မေတာ္၏ စြယ္စံုဆင္ႀကီးမ်ားပင္တည္း။ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ မိတ္ေဆြ Faw ႀကီးမ်ားကို အိတ္စပတ္ ေလအိတ္ကားမ်ားထက္ ပိုရ်္ ျမတ္နိုးၾကေလသည္။ ဟုတ္သည္ေလ။ ေလအိတ္ကား လို အိတ္စပတ္ကား ႀကီးမ်ားျဖင့္သာ ခရီးသြားရပါက ႀကီးၾကပ္ေသာ အရာရိွေရွ႔ေမွာက္တြင္ ဗိုလ္ေလာင္းငနဲေလးမ်ား အားလံုး ေရွ႔ၾကည့္ အေနအထားျဖင့္သာ စီးလွ်က္ လိုက္ပါၾကရေပလိမ္႔မည္။ ပုလင္းေလးဖြင့္ၿပီး ခြက္ပုန္းေမာ့ဖို႔ ေ၀းစြ၊ ေဆးလိပ္ပင္ ေသာက္ရေတာ့မည္ မဟုတ္။ ေဟာ .. အခု ခ်စ္မိတ္ေဆြ ေဖာကားႀကီးမ်ားျဖင့္ဆိုေတာ့ မည္မွ် ဟန္က်ေလသနည္း။ အရာရိွက ေရွ႔ခန္းတြင္ ထိုင္ေနသည္ျဖစ္ရာ ေနာက္ခန္းထဲတြင္ ကိုယ့္ေသတၱာေပၚ ကိုယ္ထိုင္လွ်က္ ပုလင္းေလးဖြင့္လိုက္၊ ေဆးလိပ္ေလး ဖြာလိုက္ျဖင့္ ဗိုလ္ေလာင္းတို႔ ဇိမ္ရိွေလသတည္း။ ဂီတပညာရွင္ ဂစ္တာေမာင္ေမာင္တို႔ ပါလာလို႔ကေတာ့ သီခ်င္းေလးမ်ားပင္ ဟစ္လို႔ရေသးသည္။ မမိုက္ေပေလာ။ ကားကလည္း ကုန္ကားဆိုေတာ့ လမ္းၾကမ္းၾကမ္းေရာက္သည္နွင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ဇေကာထဲ ဆီးျဖဴသီး ထည့္လွိမ္႔သလို ရိွသည္ျဖစ္ရကား မသိလွ်င္ Rapပဲ က ေနသလိုလို ground ပဲ ကေနသလိုလို ဟိုေျပးဒီေျပးနွင့္။ ဟန္က်လွေပေတာင္း။

စတုတၳနွစ္တြင္ အင္းတေကာ္သို႔ ဖီး ဆင္းရသည္ျဖစ္ရာ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ Faw ကားႀကီးမ်ားကို အမုန္း စီးၾကရေလသည္။ ထိုကဲ႔သို႔ ေဖာကားျဖင့္ ခရီးသြားၾကစဥ္ ႀကံဳခဲ႔ရေသာ အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုမွာ မေမ႔နိုင္ဖြယ္ရာတည္း။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စီးလာေသာ ကားေပၚတြင္ ဇိုလားမားဟု နာမည္ေျပာင္ေခၚၾကေသာ ေဘာ္ဒါ တစ္ေယာက္လည္း ပါေလသည္။ သူကား လူေျပာင္တစ္ေယာက္တည္း။ က်န္ေသာ သူမ်ားမွာလည္း လူေနာက္နွင့္ လူေပြမ်ားသာ ျဖစ္ေပရာ ကားတစ္စီးလံုး ဆူညံ ပြက္ေလာရိုက္ေနေလသတည္း။ အခ်င္းခ်င္း စလိုက္၊ ေနာက္လိုက္ တ၀ါး၀ါး တဟားဟား ပြဲက်လိုက္နွင့္ ရိွေလသည္။ “ လူမွန္လွ်င္ အခ်စ္နွင့္ မကင္း၊ တိုင္းျပည္မွန္လွ်င္ စစ္နွင့္ မကင္း၊ စစ္သားမွန္လွ်င္ အရက္နွင့္ မကင္း ” ဟူေသာ ေရွးပညာရိွႀကီးတစ္ဦး၏ ဆိုရိုးစကား အတိုင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔၏ ခါးၾကားက စစ္ေရဗူးအတြင္း ေရ အစား ခိုးထည့္လာေသာ အာမီရန္တို႔၏ တန္ခိုးေၾကာင့္လည္း ပိုရ်္ ပြဲဆူေလသည္။ ထိုအခ်ိန္က ကားစီးေနစဥ္ျဖစ္ရာ ကြၽန္ေတာ္တို႔၏ စစ္ဖိနပ္မ်ားကို ခြၽတ္ခြင့္ျပဳထား သျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုး ေျခညွပ္ဖိနပ္မ်ား၊ ကြင္းထိုးဖိနပ္မ်ားျဖင့္သာ ရိွေလသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုင္ခံုမပါေသာ ကုန္ကားႀကီးေပၚတြင္ ေသတၱာမ်ား၊ အိတ္မ်ားေပၚတြင္ ျဖစ္သလို ထိုင္လိုက္ၾကရျခင္း ျဖစ္ရာ မည္သူမွ ဖိနပ္စီးမထားၾက။ ေတြ႔ကရာေနရာတြင္ ခြၽတ္ထားၾကေလသည္။ ကားရပ္ၿပီဆိုမွ ကိုယ့္ဖိနပ္ကို ေသတၱာမ်ား အိတ္မ်ားေအာက္မွ အတင္း ၿဖဲရြဲရွာကာ စီးၿပီး ဆင္းၾကေလ၏။ ကားေပၚျပန္တက္ၿပီ ဆိုသည္နွင့္ ဒီအတုိင္း ခြၽတ္ထားလိုက္ၾကေလသည္။

ဤသို႔ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔တေတြ အမိုးမပါေသာ ေဖာကားႀကီး၏ ေနာက္ခန္းတြင္ အာမီရမ္ေလး ေမာ့လိုက္၊ စီးကရက္ေလး ဖြာလိုက္၊ အခ်င္းခ်င္း ေျပာင္လိုက္ ေနာက္လိုက္ ျဖင့္ တေပ်ာ္တပါးႀကီး စီးလာၾကၿပီးေနာက္ မႏၱေလးၿမိဳ႔ အ၀င္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ဇိုလားမားက မေျပာမဆိုျဖင့္ သူ၏ ယိုးဒယားကြင္းထုိး ဖိနပ္ ဘယ္ဖက္ တစ္ဖက္ကို ေအာက္သို႔ ပစ္ခ်လိုက္ေလသည္။ “ ဟေကာင္ရ .. ဘာလို႔ ဖိနပ္တစ္ဖက္ အလကား လႊင့္ပစ္ေနတာတုန္းဟ ” ဟု အားလုံးက အံ့အားသင့္စြာ ေမးၾကေလေသာအခါ အနွီ မစၥတာဇိုလားမားက မိန္႔မိန္႔ႀကီးၿပံဳးလွ်က္ “ ငါ့ဖိနပ္ ညာဖက္တစ္ဖက္ ရွာမေတြ႔ေတာ့ဘူးကြ၊ ကားေပၚက က်ေနခဲ႔ၿပီထင္တယ္ .. ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ဖက္ကို ခ်ပစ္ခဲ႔တာ .. အိႏၵိယေခါင္းေဆာင္ႀကီး မဟတၱမဂႏၵီ အေၾကာင္း မင္းတို႔ မဖတ္ဖူးေသးဘူး ထင္တယ္ .. သူရထားစီးရင္း ဖိနပ္တစ္ဖက္ က်သြားေတာ့ ေနာက္တစ္ဖက္ကိုပါ ပစ္ခ် လိုက္တယ္ေလကြာ .. ေကာက္ရတဲ႔သူ နွစ္ဖက္စလံုး ေကာက္ရေအာင္လို႔တဲ႔ကြ .. အခုငါလည္း ဂႏၵီႀကီးလို လုပ္လိုက္တာပဲ ” ဟု ဆိုေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ဤမွ် စိတ္ထားျမင့္ျမတ္ေလေသာ မစၥတာဇို အား အခ်ီးက်ဴးႀကီး ခ်ီးက်ဴးမိၾကေလသည္။ သူူကား လြန္စြာ က်ိဳးေၾကာင္း ဆင္ျခင္တတ္သူ မဟုတ္ပါေလာ။ အတုယူသင့္လွေပသည္ဟု ေတြးမိၾကေလသည္။

မႏၱေလးၿမိဳ႔ကို ေက်ာ္ရ်္ ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႔နား မေရာက္မီတြင္ အေပါ့အပါးသြားရန္အတြက္ ကားရပ္ေပးေလရာ ကြၽန္ေတာ္တို႔တေတြ အေလာတႀကီး ဆင္းၾကေလသည္။ တစ္လမ္းလံုး ေမာ့လာခဲ႔ေသာ အာမီရန္နွင့္ စီပလပ္ တို႔၏ တန္ခိုးေၾကာင့္ ကိစၥက ထိပ္၀ ေရာက္ေနၾကၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ကိုယ့္သေဘာနွင့္ကိုယ္ ထုတ္ပစ္လို႔ မရ။ ကားရပ္ေပးမွသာ ရွင္းထုတ္ရေလသည္။ စစ္သားျဖစ္ရေသာ ဘ၀တြင္ ရႈးရႈးပင္ ကိုယ့္သေဘာနွင့္ကိုယ္ မစြန္႔နိုင္ပါတကား။ ဆိုးလွေပစြ။ ဒါေတာင္ ကိုယ့္လူမ်ားက မည္မွ် ေနာက္ၾကေျပာင္ၾက သနည္းဆိုေသာ္ လမ္းေဘးၿခံဳအကြယ္တြင္ ေအးေအးေဆးေဆး ကိုယ့္ကိစၥကို ရွင္းသည္မဟုတ္။ “ ေဘာင္းဘီ ဇစ္ျဖဳတ္ .. တစ္ နွစ္ သံုး .. တစ္ ၊ ထုတ္ .. တစ္ .. နွစ္ ၊ ေပါက္ .. တစ္ နွစ္ သံုး ေလး ငါး၊ အသင့္ …… ရပ္ .. တစ္ နွစ္ .. ”စသည္ျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ ေနၾကသည္ျဖစ္ရာ တ၀ါး၀ါးတဟားဟားျဖင့္ ရယ္ေနရသျဖင့္ ေဘာင္းဘီေတြ စိုကုန္လို႔စိုကုန္၊ လန္႔ျဖန္႔ၿပီး မထြက္နိုင္သူက မထြက္နိုင္ စသည္ျဖင့္ ျဖစ္ကုန္ၾကေသးေလသည္။ ကိစၥမ်ား ရွင္းၿပီး ကားေပၚျပန္တက္ၾကေသာအခါ ေသတၱာမ်ား၊ အိတ္မ်ားကို တြန္းထိုးၿပီး တက္ၾကရျခင္း ျဖစ္ရာ ေသတၱာ တစ္လံုး၏ ေအာက္မွ ဖိနပ္တစ္ဖက္ ထြက္လာသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရေလသည္။ ေသခ်ာပါသည္။ မိတ္ေဆြႀကီး ဆရာဇို၏ ယိုးဒယား ကြင္းထိုးဖိနပ္ ညာဖက္ႀကီးပင္တည္း။ ဖိနပ္ညာဖက္တစ္ဖက္ က်ေနခဲ႔သည္ဟု ထင္ၿပီး ဘယ္ဖက္တစ္ဖက္ကို ကားေအာက္သို႔ပစ္ခ်ခဲ႔သူ ဆရာဇိုမွာ ကားေပၚက ေသတၱာမ်ားေအာက္တြင္ သူ႔ဖိနပ္ ညာဖက္တစ္ဖက္ကို ျပန္ေတြ႔လိုက္ရေသာအခါ တက္မတတ္၊ ခ်က္မတတ္ ျဖစ္သြားရွာေလသတည္း။ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာလည္း မဟတၱမဂႏၵီႀကီး စတိုင္ဖမ္းခဲ႔သူ ကိုဇိုအား တစ္လမ္းလံုး ေျပာင္လုိ႔ေလွာင္လုိ႔ မဆံုး ရိွေလေတာ့သတည္း။
( အင္းတေကာ္ စက္မႈလက္မႈတပ္ အလုပ္ရံု ( ၁ ) တြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ေနေသာ သူငယ္ခ်င္း ဗိုလ္ႀကီး ဇိုလားမား အတြက္ အမွတ္တရ ) ………………………….. ကုိဥာဏ္(စက္မႈ)

Read More...