ကြ်န္ေတာ္ဘဝတစ္စိတ္တစ္ေဒသမွာ ရင္ဆိုင္ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရတာေလးေတြ၊ ေနာင္ေတာ္ညီေတာ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ စစ္သည္အဆင့္အတန္းအားလုံး ထိေတြ႕သိျမင္ခံစားခဲ့သမွ်ေလးေတြကို ေပါင္းစပ္လို႔ ရသတစ္ခုအျဖစ္ ရေစျခင္းငွာအင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေလးေပၚတင္ေပးလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္

Monday, December 15, 2008

ဆန္႕က်င္ေျပာင္းလဲသြားေသာ ေဒသရပ္ဝန္း

ဗိုလ္ႀကီး အဘေခၚေနတယ္…. ဆရာႀကီးတစ္ေယာက္လာေျပာတာနဲ႔ ေသခ်ာလို႔လား ကြ်န္ေတာ္ တစ္ေယာက္ထဲပဲလား တစ္ျခားတပ္ခြဲမွဴးေတြေရာ မပါဘူးလား..ဆုိေတာ့ ဟုတ္တယ္ မပါဘူး ဗုိလ္ႀကီး တစ္ေယာက္ထဲပဲေခၚခိုင္းလိုက္တာ…ဆိုတာနဲ႔ ဟုတ္ၿပီေလ အခုပဲလိုက္လာခဲ့မယ္ …ေပါ့။ ေျပာၿပီးတာနဲ႔ Equipment ကို ေသခ်ာခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ ခါးပတ္ျပန္ပတ္ လက္စြဲေတာ္ ပစၥတိုိေလးထည့္လို႔ တပ္ရင္းမွဴးတဲ ရွိရာဘက္ကိုထြက္လာခဲ့တယ္။ ေရာက္တာနဲ႔ အေလးျပဳၿပီး တဲထဲဝင္တာနဲ႔ ေအး လာကြာ ကိုယ့္ညီကို ဘာလို႔ေခၚတာလဲဆိုေတာ့ မေန႔က ဗ်ဴဟာ အစည္းအေဝးမွာ ကိုယ့္ကိုညႊန္ၾကားလာခဲ့တာ တစ္ခုရွိတယ္။ ဒီ ဗ်ဴဟာလက္ေအာက္ခံ နယ္ေျမ အဆုံးျဖစ္တဲ့ အရိုးေတာင္စခန္းကို တပ္ခဲြတစ္ခြဲလႊတ္ဖို႔ ….. အဲဒါ ကိုယ့္ဆီမွာ စနစ္က်က်ေသေသ သပ္သပ္လုပ္ကိုင္တဲ့ တပ္ခြဲမွဴး လူငယ္ဆိုလို႔ မင္းတစ္ေယာက္ပဲ ရွိတာ။ မလႊတ္ခ်င္ေပမယ့္ အခုလို ညႊန္ၾကားခ်က္တစ္ခုအေနနဲ႔ လုပ္ရၿပီဆိုေတာ့လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူးေပ့ါ ညီေလးရာ။ ဒီေတာ့ ေမာနင္းေစာေစာ ဒီကေနထြက္ႏိုင္ေအာင္လုပ္ အေလးအပင္န႔ဲ တစ္ျခားပစၥည္းေတြထိန္းဖို႔ လမ္း သိပ္မေလွ်ာက္ႏိုင္တဲ့ ဆရာႀကီးတစ္ေယာက္ စစ္သည္တစ္ေယာက္ ထားခဲ့လိုက္ေပါ့။ ရိကၡာကို ဟို စခန္းမွာထုတ္လိုက္။ ဟိုေရာက္တာနဲ႔ ပုံမွန္ဆက္သြယ္မႈယူ။ သီးျခားညႊန္ၾကားခ်က္ကို ဟိုေရာက္မွ ကိုယ္ ဒီကေနထပ္ေျပာမယ္။ ဘာမရွင္းတာရွိလဲ… ဟုတ္ မရွိပါဘူး တစ္ခုေတာ့ေမးခ်င္ပါတယ္ အဘ.. ဆိုေတာ့ ေအး ေမးပါ.. ကြ်န္ေတာ့္တပ္ခြဲ အမ်ားဆုံးဘယ္ေလာက္ ဟိုမွာ ၾကာႏိုင္မလဲ … ဆိုေတာ့ အလြန္ဆုံးၾကာမွ …….. ဒီေလာက္ေပါ့ကြာ(လက္ေထာင္ျပပါတယ္)။

အေလးျပဳၿပီး တပ္ရင္းမွဴးရဲ႕တဲကေန ဗိုလ္ႀကီးေဝလင္းစိုးတစ္ေယာက္ျပန္ထြက္လာခဲ့တယ္။ စခန္းကုန္းတစ္ခုလုံး ေရခပ္၊ထင္းသယ္ေနသူေတြ ဝါးခုတ္ဝါးသယ္ေနသူေတြ ဝါးငုပ္ဝါးခြ်န္ေတြ ခြ်န္တဲ့သူေတြကခြ်န္လို႔ တစ္ေယာက္မွအားမေနၾကတာေတြ႕ရတယ္။ ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္သား ဒီဇင္ဘာလဲထဲကို ခ်ဥ္းနင္းဝင္ေရာက္လာၿပီဆိုတာနဲ႔ ပြင့္လင္းရာသီသတ္မွတ္ၿပီပဲ။ စခန္းကုန္းေတြ ၿခံစည္းရိုးေတြျပင္ ဝါးငုတ္ဝါးခြ်န္ေတြအသစ္ျပန္ခင္းၿပီ။ ရန္သူလႈပ္ရွားမႈလည္း ရွိလာတတ္ၿပီ။ ဝန္းက်င္တစ္ခြင္လည္း ျမဴမႈံေတြဆိုင္းတဲ့အခါဆိုင္း၊ ေနေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့လင္းတဲ့အခါလင္းလို႔…….. ဟိုးအေဝးေတြကေန တစ္ခါတစ္ခါ ေတာေကာင္ႀကီးေတြေအာ္သံၾကားရတတ္တယ္။ စခန္းကုန္းနဲ႔ သိပ္မလွမ္းမကမ္းေတာင္ေစာင္းလွ်ိဳထဲက ေမ်ာက္အုပ္ေတြဆူညံသံလည္းၾကားရတတ္တယ္။ ဒီေဒသႀကီးတစ္ခြင္လုံးသာ အျဖဴေရာင္နယ္ေျမႀကီးျဖစ္သြားရင္ ေတာ္ေတာ္ကို သာယာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းမွာပဲ.. မဟာဗ်ဴဟာလမ္းႀကီးက အေနာက္ဘက္ ေက်ာက္ႀကီးၿမိဳ႕ကေန ဟိုးအေရွ႕ဘက္ ထီးထေစာထေဒသ သံလြင္ျမစ္က ထိုင္း-ျမန္မာနယ္ျခားမ်ဥ္းအျဖစ္တည္ရွိရာ တစ္ဖက္ႏိုင္ငံအထိ သြယ္တန္းလို႔ ေက်ာက္ခင္း၊ကတၲရာလမ္းႀကီးျဖစ္သြားရင္ လက္နက္ကိုင္မႈေတြ မိုင္းေတြမရွိဘဲ clear ျဖစ္သြားရင္ သဘာဝေတာထြက္ပစ္စည္းေတြ ေစ်းကြက္တစ္ခုရၿပီး ေဒသခံ ရြာသူ/သားေတြ ဝင္ေငြေကာင္းၿပီး ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးလာမွာအမွန္ပဲ လို႔ ……. ေတြးေနမိခဲ့တယ္။

အခုလိုက်ေတာ့လည္း ေရွ႕တန္းေျမက တကယ့္ကိုေအးခ်မ္းၿပီး ေနလို႔ထိုင္လို႔ေကာင္းတာပဲ။ တစ္ျခားအပူအပင္ေတြ ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး။ တပ္က ေနာက္တန္းျပန္နားေနတဲ့အခ်ိန္ မိမိတို႔တစ္ေတြ မဟာဝိဇၨာသိပၸံ ဘြဲ႕လြန္သင္တန္းေတြၿပီးလို႔ မိခင္တပ္အသီးသီးကို ျပန္ေရာက္သတင္းပို႔ခဲ့ၾကတယ္။ တပ္ရင္းမွဴးကေတာ့ နားလည္ေပးပါတယ္။ တပ္နဲ႔ သဟဇာတ ျပန္က်ေအာင္ ေနာက္တန္းမွာပဲ တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီးလုပ္ၿပီး နားနားေနေန ေနခဲ့ဖို႔ေျပာတယ္။ မိမိကိုယ္တိုင္က တပ္နဲ႔စစ္သည္ေတြနဲ႔ အဆက္ျပက္ေနခဲ့တာ ၃ ႏွစ္ ၃ မိုးေတာင္ၾကာခဲ့တာရယ္ အခုလို အခ်ိန္အတြင္းမွာ ေရွ႕တန္းဆိုတာလည္း ကိုယ့္ဘဝအတြက္မွတ္ေက်ာက္တစ္ခုျဖစ္ေအာင္ လိုက္ခဲ့မယ္လို႔ ေတာင္းဆိုတာေၾကာင့္ ေရွ႕တန္းေျမကို ေက်ာင္းဆင္းစ ဒုဗိုလ္ဘဝကတည္းက တပ္စုမွဴးအျဖစ္ေနခဲ့ရတဲ့ မိမိတပ္္ခြဲနဲ႔ပဲ (အခုေတာ့) တပ္ခြဲမွဴးအျဖစ္ဦးေဆာင္ၿပီးပါလာခဲ့တယ္။ ေတာထဲကိုစေရာက္ခါစကေတာ့ တစ္မ်ဳိးျဖစ္ေနခဲ့ရတယ္။ ဒီအခ်ိန္ဆို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အခန္း တစ္ခန္းမွာစုၿပီး ေဘာ့ဒ္ကာေသာက္ခ်င္ေသာက္ ေဘာလုံးကန္တဲ့အခါကန္ ၿမိဳ႕ထဲသြားတဲ့အခါသြား ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာထိုင္ၿပီး ကမၻာအႏွံ႔ကုိျဖန္႔က်က္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ခ်က္တင္တက္ ျမန္မာျပည္ထဲ ကေန ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ အြန္လိုင္းလာတဲ့အခါ ျပက္ေတာင္းျပက္ေတာင္းစကားေတြေျပာၾကနဲ႔ ။ ႏိုင္ငံရပ္ျခားေရာက္ျမန္မာတို႔ုထုံးစံအတိုင္း အင္တာနက္တစ္ရက္အဆက္အသြယ္ ျပက္သြားတာနဲ႔ တစ္ေန႔စာပဲ ေခတ္ေနာက္က်သြားသလိုလို၊ အျပင္ကေနကိုယ့္ေနရာ အခန္းျပန္ေရာက္ၾကတာနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာကိုပဲ တန္းဖြင့္ေတာ့တာ၊ ကိုယ္ေပၚအဝတ္စားက ေနာက္မွလဲတယ္ထင္တာပဲ ၿပီးတာနဲ႔ ေကာ္နက္ရွင္စယူၿပီး ျဖန္႔က်က္ကမၻာပတ္ၿပီး ဘာေဆာ့ဝဲေတြ အသစ္ေရာက္လို႔ ဘယ္လို update ျဖစ္တဲ့သတင္းေတြမ်ား အြန္လိုင္းမွာ ေရာက္ ေနၿပီလဲ……. Antivirus update ေတြ download ဆြဲခ်ဖို႔တို႔ တစ္ေန႔တစ္ေန႔စုံေနတာပဲ လုပ္စရာေတြၾကည့္ပဲ တစ္ခါတစ္ခါ ရွားရွားပါးပါး အြန္လိုု္င္းတက္လာတဲ့ ျမန္မာျပည္ကတို႔ ဟိုးအေဝးတစ္ေနရာေရာက္ သူူငယ္ခ်င္းနဲ႔ေတာင္ ေအးေဆးစကားမေျပာျဖစ္ဘူး ………

အခုေတာ့လည္း အဲဒီ ေခါင္းရႈပ္ လုပ္စရာေတြတစ္ခုမွ ေခါင္းထဲမွမရွိေတာ့ဘူး အခ်ိန္က်ရင္ထမင္းစားၾက ေရခ်ဳိးၿပီး ဘုရားရွိခိုးၿပီး အိပ္ယာဝင္ တစ္ခါတစ္ေလ ကင္းသမားနားသြား စကားေတြေျပာ ေရေႏြးၾကမ္းေလးေသာက္လို႔ တစ္ျခားတပ္စုေတြဘက္ကို ကင္းေတြလိုက္စစ္ ေန႔ခင္းဘက္ေတြ သီးျခားတပ္ရင္းမွဴးေခၚတာ ထူးျခားေၾကးနန္းမရွိတာမ်ဳိးဆို တပည့္ေတြနဲ႔ ၿခံစည္းရိုးေတြကူကာ ဝါးေတြျဖတ္ေတာက္ လက္ေတြလည္း ရွၿပီး အေရျပားအစင္းေတြ ထင္းလို႔။ ရန္သူလႈပ္ရွားမႈသတင္းမရသေရြ႕ေအးခ်မ္းလို႔။ တကယ္ကို စိတ္ေအးခ်မ္းလိုက္တဲ့ျဖစ္ျခင္း။ ဒုဗိုလ္ဘဝတုန္းကေျပာရဆိုရတာထက္ ေဟာ အခု Captain ဘဝ တပ္ခြဲမွဴးအျဖစ္ေျပာရဆိုရတာက ပိုၿပီးေလးနက္လာတယ္။ ပိုၿပီးလည္းေလးစားလာၾကသလိုပဲ။ ကိုယ့္ထက္အသက္ေရာ ဝါေရာ အေတြ႕အႀကံဳေရာ အမ်ားႀကီးတဲ့ ဆရာႀကီးေတြ ဆရာေတြ ကိုယ္တိုင္ကလည္း တေလးတစား ညွိႏႈိင္းတိုင္ပင္လို႔ ေမးျမန္းလို႔ ေျပာျပလို႔ ကိုယ့္တပ္ခြဲက ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြကို ေပ်ာ္ေအာင္ စိတ္အပူကင္းေအာင္ ဝိုင္းဝန္းအႀကံေပးၾက ေဆြးေႏြးၾကနဲ႔။ သူတို႔ေတြ႔ရဲ႕ စစ္သက္တစ္ေလွ်ာက္ တိုက္ပဲြေတြ ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈေတြ ၾကမ္းတမ္းမႈေတြ ေျပာျပၾက တကယ္ကို စစ္သားဘဝအႏွစ္သာရေတြ ေလးေလးနက္နက္ရလာခဲ့ၿပီေလ…………………………..။ ညည တစ္ခါတစ္ခါလည္း အြန္လိုင္းကေန ဟိုဘက္ခန္း ဒီဘက္အခန္း စၾကေနာက္ၾကတဲ့ အခ်ိန္အခါေလးေတြ ဖ်က္ခနဲသတိေတာ့ရမိသား။ မိမိနဲ႔ စကားအေျခအတင္မ်ားၿပီး ပ်ဥ္းမနားရဲ႕ ေရဆင္းတကၠသိုလ္မွာ camp ဝင္ေနရင္း က်န္ခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူကိုလည္း သတိေတာ့ရမိသား။ အင္းေလ.. သတိရတာအသာထားလို႔ ဆရာႀကီးေခၚၿပီး မနက္ျဖန္ ခရီးတစ္ေခါက္အတြက္ လူေလး လက္နက္ေလး ထုတ္ႏႈတ္ျပင္ဆင္ၿပီး တိုင္ပင္စရာ ရွိတာေလးေတြတိုင္ပင္လို႔ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ဦးမွ ပါေလ….
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္….. အခ်ိန္ကန္႔သက္ခ်က္ေၾကာင့္ နားလည္ေပးႏိုင္ၾကပါေစ)
@@@ ေနလြမ္းသူ

4 comments:

လြမ္းသုရင္ said...

တူမွမတူေတာ့ပဲကိုးးးးး

Anonymous said...

ဗိုလ္ၾကီး
မီးမီးေခၚေနတယ္
ၾကားရင္ျပန္ထူးပါ
း)

Anonymous said...

Sorry to say that I don't like this kind of posts. Ko Nyan, pls make a blog for urself. I wanna read ur posts. I became a regular reader of this blog bcoz of Ko Nyan posts. So, make ur own blog, plsss.

Anonymous said...

ေရဆင္းကလားဗိုလ္ၾကီးေဝး၂ေရွာင္ေနာ္