ေနတတ္ရင္ေတာ့ ေက်နပ္စရာေပါ့ကြာ

ျဖစ္ပါ့မလားညီေလး... စိုးရိမ္မကင္းတဲ့ေလသံနဲ႔ စီနီယာျဖစ္တဲ့ ကိုတိုးႀကီးကေမးလာပါတယ္ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ေအးေဆးအစ္ကိုႀကီးစိတ္ခ် ... ပါလို႔.. ဒီေတာဒီေတာင္ထဲလမ္းမရွိ ဘာမရွိကို အရင္တစ္ေခါက္က ေျမပုံ၊သံလိုက္ အိမ္ေျမာင္၊GPS (ကိုယ့္ဟာေတာ့ဟုတ္ပါဘူး) ေတြကိုင္လို႔ တိုးထားဘူးတဲ့အေတြ႕အႀကံဳအရ ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ ေအးေဆးတိုးမယ္ဆိုၿပီး စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားၿပီးသားေလ။တပ္မဌာနခ်ဳပ္ကလည္း အေပါင္းနီလာ(+2)မွာ ဗ်ဴဟာနဲ႔ အေရာက္ျပန္ေပါင္းပါလို႔ ဆိုလာတာကိုး။

ဂ်ဴနီယာအက်ဆုံးတပ္ခြဲမွဴး အေတြ႕ႀကံဳလည္း ရေစခ်င္လို႔ စစ္ေၾကာင္း-၂ မွဴးက မင္းတပ္ခြဲနဲ႔ ပြိဳင့္ တိုးဖို႔ေျပာလာပါတယ္။ မနက္ျဖန္ သႀကၤန္အႀကိဳေန႔ ၊အက်ေန႔ မူသဲ(ရြာ)ဗ်ဴဟာစခန္းကို အေရာက္တိုးမယ္....သႀကၤန္အက်ေန႔မွာ လူသူရွိတဲ့ေနရာကိုအေရာက္ အဖြဲ႕ေတြလူသူေလးပါးရွိတဲ့ေနရာမွာ အတာ သႀကၤန္ဆိုတာေလး ႏႊဲကိုႏႊဲ ေစရမယ္..လို႔ အားခဲထားလိုက္ပါတယ္။


သႀကၤန္လက္ေဆးမိုးကဖြဲဖြဲစက်ပါတယ္...နင္းရတဲ့ေျမသားနဲနဲေတာ့ႏူးည့ံသြားေတာ့ ေျခေထာက္သက္သာတယ္ အခ်င္းခ်င္းေျပာလာၾကတယ္..မိုးေလးက မနက္ျဖန္ ပိေတာက္ပြင့္ေအာင္ျဖန္းေပးတာ...ဆိုပဲ..ဆရာႀကီးတစ္ဦး ေနာက္တာထပ္ၾကားရပါတယ္ ေအးေနာ္ ေသခ်ာလည္းၾကည့္ သတိေလးလည္းထားၾကဦး ပိေတာက္ပြင့္မွာက ေနာက္မွ မင္းတုိ႔အတြက္ မိုင္းပြင့္ေနဦးမယ္...တဲ့..အင္းဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္သား..ဝါးပိုးဝါး သစ္ပင္ႀကီးေတြ ထူထပ္ေနတဲ့ကရင္ေတာထဲမွာ ပိေတာက္ေတာ့မေတြ႔ပါဘူး သစ္ခြေတြအေရာင္အေသြးမ်ဳိးစုံ ပုံစံအရြယ္အစား အဆန္းအျပားေတြမ်ဳိးစုံနဲ႔ လွတာေတာ့ေတာ္ေတာ္ကိုလွပါတယ္။အခ်ိန္ကန္႔သက္ခ်က္တာမရွိခဲ့ရင္ ကြ်န္ေတာ္ တပည့္ေတြကိုတက္ခူးခိုင္းမိမွာပါ။သစ္ခြ အရိုင္းေတြအယဥ္ေတြမသိပါဘူး လွၿပီးအေရာင္ေသြး စုံတာကေတာ့ ျမင္ေတြ႔ဘူးသမွ်ထဲမွာ တီဗြီထဲမွာထက္ ဒီတစ္ခါအလွဆုံးျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။


သြားေနရင္းနဲ႔ပြိဳင့္ကခနတန္႔ၿပီး လက္ဆင့္ကမ္းေျပာလာပါတယ္ ေရွ႕ညာဘက္က ၾကက္တြန္သံ ကေလးငိုသံ ၾကားေနရတယ္ ဗိုလ္ႀကီး ဆက္တိုးရမလား..တဲ့..ဗိုလ္မွဴးမွာတာနားထဲမွာ ျပန္ၾကားေယာင္လာပါတယ္..လူေနတဲ အစုေတြ ရြာလို႔ထင္ရတဲ့ေနရာကိုရေအာင္ေရွာင္ၾက။ ဝင္တာနဲ႔ျဖစ္မွာ ကိုယ္လူေတြလည္းထိမွာ သူတို႔လည္းနာမွာ ေသနက္ေတာ့ရမွာမဟုတ္ဘူး မိုင္းပဲရမွာ ကိုယ္အက်ဳိးမရွိ အထိနာ သူတို႔လည္းဖြာ မွာ... သႀကၤန္တြင္းဘာ အကုသိုလ္မွ မပြားခ်င္ဘူးကြာ ေအး...ထိပ္တိုက္ေတြ႕ရင္ေတာ့ လက္မေႏွးေစနဲ႔ မင္းလူထိၿပီဆိုတာနဲ႔ ....ဒါကို ၾကည့္ထား...တဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္ ဘယ္ကိုေစာင္းတိုး ဘာသံမွ မထြက္ေစနဲ႔ ...လို႔ မိုးနံ႔ေျမသင္းနဲ႔က သင္းေနပါတယ္ ေတာထဲေတာင္ထဲေရာက္ေနေစကာမူ သႀကၤန္ရဲ႕ အရိပ္အေငြ႕ေတြကိုေတာ့ ထိေတြ႕ခံစား ေနရပါတယ္။စိတ္ကူးအေတြးကို အတင္းစုစည္းေနတဲ့ၾကားက သႀကၤန္သီခ်င္းေတြကို ၾကားေနသလိုခံစားေနၾက ရပါတယ္။ ေတာင္ယာျဖစ္ခဲ့ဘူးတဲ့ေတာင္ကုန္းလွ်ဳိေစာင္း ဝါးေတာေအာက္ကမွာသြားေနရတာ ျဖစ္လို႔ ေျခေခ်ာ္ၿပီး ေလွ်ာမဆင္းေအာင္သိထားေနရပါတယ္... မိုးေရစိုထားတဲ့ေျမသားက နင္းလို႔မၿမဲပါဘူး။


ဒီလိုနဲ႔ညေန(၅)နာရီေက်ာ္ေလာက္မွာ ကုန္းေနရာေကာင္းတစ္ခုကိုေရြးၿပီးညအိပ္ နားဖို႔ျပင္ပါ ဆုိတာနဲ႔ ဝန္းက်င္ လႊမ္းမိုးမွဳကင္းလြတ္တဲ့ကုန္းတစ္ခုမွာပတ္ေနရာ ယူလိုက္ ၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ဗိုလ္မွဴးစိုင္းကေတာ့ အၿမဲတူညီ ေနတတ္တဲ့အက်င့္အရ ေရအရင္ဆုံးရေအာင္ ေျပးခ်ဳိးပါတယ္။ၿပီးတာနဲ႔ တစ္ေန႔တာမွတ္စုေလးေရး။အိပ္ယာခင္း ေသခ်ာျပင္ၿပီး ေရဒီယို ေလးကိုဖြင့္လို႔ ကမၻာႀကီးနဲ႔အဆက္သြယ္စယူပါတယ္။တပည့္ေက်ာ္ကေရခ်ဳိးၿပီးၿပီးခ်င္း ေသာက္ဖို႔ ေရေႏြးၾကမ္းကိုေရဘူးအန္ နဲ႕ထည့္ယူလာေပးပါတယ္။ည(၈)နာရီေက်ာ္မွာ သဇင္(ျပင္ဦးလြင္ အသံ) က သႀကၤန္သီခ်င္းေလးေတြစၾကားရတာနဲ႔ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို စိတ္ကေနာက္တန္းေျမကိုေရာက္သြားပါတယ္။(ေကာင္မေလးေတြမပါဘူးေနာ္..အေတြးမွာ..)အခုခ်ိန္ဆို ၅၉ လမ္းေပၚကမ႑ပ္ေတြကဆိုင္ကယ္ေတြကိုေရ မထိတထိနဲ႔ လွမ္းပတ္ ေနေလာက္ၿပီ....၇၃ လမ္းအတိုင္းမိန္းေရွ႕ကိုဆိုင္ကယ္စီးသြားရင္ လမ္းမွာဆိုင္ကယ္ခ်င္း ကပ္ေရွာင္တာနဲ႔ေရသန္႔ဘူးနဲ႔ေရပတ္ေနၾကၿပီ....ဟူး..ဝူး...


ဒိုင္း ဒိုင္း...ကိုယ့္ဆီကေသနက္သံ ခြဲ(၃)ေနရာကထြက္လာတာပါ...ခနၾကာေတာ့စကားသံေတြ ၾကားရတယ္။ အားလုံးကိုယ့္ေရွ႕ပတ္လည္ကိုေသခ်ာၾကည့္ထားၾက.တဲ့.. အင္..ျမင္မွ မျမင္ရတာ.. ေတာတိုးသံနားေထာင္ရမွာ ေပါ့ေလ..လူလာကပ္တာတဲ့၊ ေနာက္ေတာ့ အေဝးကေန ဖန္း ဖန္း ဆိုၿပီးကာဘိုင္သံၾကားရတယ္..ငေပြးဆီကပါ တုံ တုံ... ဟာေဆာ္ပဟ 40mm(ေခါက္ခ်ဳိးေသနက္)နဲ႔လွမ္းထုလာပါတယ္..သူလည္းထုံးစံအတိုင္းပါပဲ။ အေဝး ကိုေက်ာ္က် ပါတယ္...ဂ်ိမ္း ဆိုၿပီး တစ္ခ်က္ပဲကြဲပါတယ္။ဆက္သားကလိုက္ေျပာပါတယ္ ဘယ္သူမွမအိပ္ပါနဲ႔ ကိုယ့္ေရွ႕လွဳပ္ရွားမွဳေတြ႕တာနဲ႔ပစ္..စစ္ေၾကာင္းမွဴးကမွာပါတယ္..မနက္ ၅ နာရီအသင့္ ခြဲ(၁)ကပြိဳင့္ထြက္မယ္.. ဆိုလာတာနဲ႔ အဲဒီညက မအိပ္ရဘဲမိုးလင္းခဲ့ရပါတယ္ သႀကၤန္ feeling ေလးကိုျပန္ေခၚတာကိုမရေတာ့ပါဘူး သူလည္းေသနက္သံေၾကာင့္ လန္႔ေျပးၿပီထင္ပါ့.... အႀကိဳေန႔က ဒီလိုႀကိဳဆိုခဲ့တာပါ....


ေနာက္ေန႔မနက္(၅)နာရီခြဲစထြက္ေတာ့ စမ္းတဝါးဝါးနဲ႔ တဘုန္းဘုန္းေခ်ာ္လဲတာၾကားေနရ ပါတယ္ ကိုယ္လည္း လဲတာပဲ..ေအာက္ကိုေကာင္းေကာင္းမွ မျမင္ရတာေလ.. လင္းေတာ့လည္း ဘာတိမ္မွမရွိ ပူလိုက္တဲ့ေန ဒီေန႕ ပင္မလမ္းမႀကီးေပၚကို ေန႔ခင္း (၁)နာရီခြဲေက်ာ္ေလာက္စတင္ေျခခ်မိေတာ့မွပဲ စိတ္ေအးၾကေတာ့တယ္.. ထမင္းစားနားမယ္...တဲ့ ..ေအး ဒီအသံၾကားခ်င္ေနတာ..ဆရာ သူလည္းဆာေနမွာပဲ.. ကြ်န္ေတာ္တို႔ စစ္သား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အစာအိမ္ေဝဒနာခံစားၾကရတာ မဆန္းေတာ့ ဘူးေလ ..တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဗိုက္က ဆာခ်ိန္မတူေပမယ့္ သြားေန႔တဲ့အခ်ိန္ နားရင္ေတာင္ ထမင္းစားမယ္ဆိုတဲ့အမိန္႔ကို အႀကီးဆုံးဆီက မရမခ်င္း စားလို႔မွ မရတာေလ...ေမာင္ႀကီးတို႔ကေတာ့ ေရေခ်ာင္းၾကည္ၾကည္ေလးေတြ႕ရင္ေရကိုပဲ အဝေသာက္ မ်က္ႏွာေရဆြတ္ အဆာေျဖလို႔တင္းခဲ့တာ...လမ္းမေပၚေျမသားမာေတာ့လည္း ေျခေထာက္ေတြကက်ိန္းစပ္ေနပါတယ္။


မူသဲရြာကိုစဝင္တယ္။ကေလးနဲ႔အေမေတြ၊သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြပဲရွိၾကပါတယ္... ဗ်ဴဟာမွဴးဆီတက္ၿပီးသတင္းပို႔ တာနဲ႔ ဒီေန႔ေတာ့နားၾကေပါ့ကြာ..မနက္ျဖန္ကေန ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ထိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ စတုဒီသာတစ္ဝ ေကြ်းဖို႔စီစဥ္ထားတယ္။ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔မွာေတာ့ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြကို ဒို႔ျမန္မာဓေလ့အတိုင္း ကုသိုလ္ျပဳ ေရခ်ဳိးေခါင္းေလွ်ာ္ေပါ့ကြာ၊ရြာထဲကိုဆင္းရင္ေသနက္လုံးဝမယူပါနဲ႔ သူတို႔ဆီကိုလည္း ေသခ်ာေျပာထားတယ္ ယူမလာၾကဖို႔၊ ေထာက္ပို႔ဆြယ္က ဆရာႀကီးနဲ႔ဆက္လုပ္ၾကေပါ့ ငါေျပာထားၿပီးသား..ကဲ ဘာသတင္းပို႔စရာရွိလဲ မရွိရင္နားၾကေတာ့...ဆိုတာနဲ႔ ျပန္ဆင္းလာၾကတယ္။ နားထဲမွာေတာ့ နည္းဗ်ဴဟာမွဴး မွာတာေလးတစ္ခုစြဲက်န္ ေနပါတယ္...
ေအး သႀကၤန္ဆိုတာကေတာ့ လူတိုင္းခံစားၾကရတာပါပဲကြာ...ေပ်ာ္တာမေပ်ာ္တာက လူအေပၚပဲ မူတည္တယ္။ကိုယ္ေပ်ာ္ရြင္ေက်နပ္ရင္ အဲဒီသႀကၤန္ကလည္းေပ်ာ္စရာ သႀကၤန္ပဲ၊ေနရာေဒသက အဓိကမဟုတ္ ပါဘူးကြာ...ဒို႔ဆရာသမားေတြမွာသလိုေပါ့ ..ေနတတ္ရင္ေတာ့ေက်နပ္စရာေပါ့ကြာ......တဲ့
ေနလြမ္းသူ