ကြ်န္ေတာ္ဘဝတစ္စိတ္တစ္ေဒသမွာ ရင္ဆိုင္ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရတာေလးေတြ၊ ေနာင္ေတာ္ညီေတာ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ စစ္သည္အဆင့္အတန္းအားလုံး ထိေတြ႕သိျမင္ခံစားခဲ့သမွ်ေလးေတြကို ေပါင္းစပ္လို႔ ရသတစ္ခုအျဖစ္ ရေစျခင္းငွာအင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေလးေပၚတင္ေပးလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္

Monday, July 7, 2008

ေရွ႕တန္းေျမမွာ စားခဲ့ရေသာ ေတာတြင္းအစားအစာေလးမ်ား

မိုးဦးက်ရာသီ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြ ေရတစ္ခ်ဳိ႕တစ္ဝက္ ေနာက္ၾကၿပီ။ ေခ်ာင္းေျမာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ေကာက္ေကာက္ညြန္႔ပင္ ကင္းေတာက္ပင္တို႔ ရြက္သစ္ေဝစည္ ျဖာ။ ကိုယ့္စစ္သည္မ်ားက ဒါကိုေခ်ာင္းေနရတာ အဲဒီေကာက္ေကာက္ညြန္႔ဆိုတာက ေကာက္ေကာက္ေကြးေကြး ေလးေတြ မို႔ အဲဒီနံမည္ေပးထားတာလားမသိ။ ေရစပ္စပ္ ျမစ္ေခ်ာင္းရိုးတစ္ေလွ်ာက္ေတာ့ အလြန္ေပါတယ္။ ဒါေပသိလည္း အဲဒီ ဘိခ်္ ေလးေတြကို ကြ်ဲအုပ္တိုးသြားလို႔ကေတာ့ အျမစ္ေတာင္မက်န္ဘူး ဒင္းတို႔က သမသြားတာ။ ဒီေတာ့ မရွိမယ့္ ရွိမယ့္ အဓိကအားထား စားေနရတဲ့ အခြန္လြတ္ေစ်းေလးက ဟင္းရြက္က ကုန္ပါေလေရာလား။ စားလို႔ကေတာ့ မရွိလို႔လားမသိဘူး။ တကယ္ေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္ေပါေပါမ်ားမ်ား စားရတာက မွဳိမ်ဳိးစုံ ။ ဘာလို႔ မွဳိမ်ဳိးစုံရတာလဲဆိုေတာ့ ေျမမွာကပ္ေပါက္တဲ့ အေရာင္အေသြးစုံ အရြယ္စုံေတြထဲက စားလို႔ရမယ့္ဟာမွန္သမွ် စမ္းသပ္ေရြးခ်ယ္။ သစ္တုန္းတုိ သစ္ငုပ္တို သစ္ႀကီးဝါးႀကီးမွာ ကပ္ေပါက္ေနတဲ့ အေရာင္ အရြယ္စုံထဲက တကယ္စားလို႔ရတဲ့ ဟာကို ေရြးျပဳတ္ၿပီး ခ်က္လို႔ ဟင္းလုပ္ရတာပါ။ သစ္ေဆြးတုန္းမွာ ကပ္ေပါက္တဲ့ မွဳိအမဲတစ္မ်ဳိးဆို ႏူးညံ့ၿပီး အရာသာလည္းရွိပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ဝါးေတာထဲက အျမစ္ဆုံမွာ ကပ္ေပါက္တဲ့ ရွားရွားပါးပါး မွဳိ အျဖဴငုံေလးေတြ သူကလည္း ေတာ္ေတာ္စားလို႔ေတာ့ အေကာင္းသား။

ေနာက္တစ္ခါ ၾကြက္နားရြက္မွဳိလို႔ တပည့္ေတြ အမည္ေပးထားတဲ့ မွဳိတစ္မ်ဳိးလည္း ေကာင္းတယ္။ အဆိပ္အေတာက္ေတာ့ မျဖစ္ခဲ့ၾကပါဘူး။ အဆိပ္အေတာက္ရွိခ့ဲ လို႔ကေတာ့ နႏၵေအာင္တို႔ မာလကီးယားတာ ၾကာေပါ့။ ေနာက္အေပါဆုံးက မွ်စ္။ မွ်စ္ကေတာ့ မိုးရာသီတစ္ေလွ်ာက္လုံး မင္းသားႀကီးကိုျဖစ္လို႔ အသားတုမွဳိတက္ေလးနဲ႔ ေရာၿပီး ေၾကာ္လို႔၊ ျပဳတ္ၿပီး သုပ္လို႔ တစ္မ်ဳိး၊ ဟင္းခ်ဳိလိုလို အခ်ဥ္လို တစ္သြယ္၊ အဖက္ဖက္လိုက္ႀကီးေတြ ဆားပြတ္ဆီဆမ္းလို႔ တစ္ဖုံ၊ အတုံးအတစ္လိုက္ျပဳတ္ၿပီး ငရုပ္သီးနဲ႔တို႔စား၊ ဝါးဆစ္ဘူးမွာ ပိတ္ အခ်ဥ္လည္းသိပ္စား၊ ေနျပင္းျပင္းမွာ အမွ်င္ေလးေတြ မႊာၿပီး မွ်စ္ေျခာက္လုပ္ ၿပီး ေရနဲ႔ေၾကာ္ၿပီး ဆီနံ႕ေလးေပးတာမ်ဳိးက တစ္နည္း။ အို စုံေနတာပဲ။ ငယ္ငယ္က ဝက္သားနဲ႔မွ်စ္ခ်ဥ္ဟင္းခ်က္ ကိုသတိရမိေသး။ မွ်စ္အမ်ဳိးေပါင္းစုံ အရြယ္စုံဆိုဒ္စုံ အရသာအဖုံဖုံနဲ႔ ဘဝမွာ မွ်စ္အစားခဲ့ရဆုံး ေန႔ေတြကိုျပပါဆုိ အဲဒီ ကရင္ျပည္နယ္ ေရွ႕တန္းက ရက္စြဲေတြပါပဲ။ မွ်စ္ေပါခ်က္ကေတာ့ ခ်ဳိးလို႔ေတာင္ မႏိုင္ဘူး။ မွ်စ္စို႔ေပါက္ႀကီးေတြ ထြားထြားဖြင့္ဖြင့္နဲ႔ သိလား။

အဲဒီလိုပဲ ဝါးေတာထဲတို႔ ေတာင္ေစာင္း ကမ္းပါးယံေတြမွာ ကပ္ေပါက္တဲ့ အပင္တစ္မ်ဳိးရွိတယ္ ႏြယ္တက္ပင္ အသီးက ၾကက္ဟင္းခါးသီး ပုံစံအတိုင္းပဲ အသီးက မွည့္ၿပီး နီရဲေနတာ အရမ္းစားလို႔ ေကာင္းပါတယ္။ ကတြတ္သီး အခ်ဳိအရသာနဲ႔ တစ္ထပ္တည္းပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ႀကိဳက္တတ္လို႔ဆိုၿပီး တပည့္ေက်ာ္ေတြက ခနခနသြားသြားရွာတာ။ ထည့္ယူလာလို႔ ရရင္ေနာက္တန္းကိုေတာင္ယူလာမလို႔။ ခူးၿပီးတာနဲ႔ တစ္ေန႔ခ်င္း ကုန္ေအာင္စားရတာ မ်ဳိးရယ္ပါ။ ထမင္းစားၿပီး အခ်ဳိတည္းရင္ အဲဒီအသီးေလးနဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကိုဟုတ္ေနတာ။ ႀကိမ္ေစ့လိုလို အသီးေလးေတြလည္းရွိေသးတယ္။ သူက ျပဳတ္ၿပီးစားရတာ ေလွာ္စားလို႔မရဘူး။ ဟန္းေကာနဲ႔တစ္လုံးေလာက္ျပဳတ္ တပ္စိတ္ တစ္စိတ္ေအးေဆး စားလို႔ရတယ္။ အရသာက ဆိမ့္ေနတာပဲ။ ေရေႏြးၾကမ္းေလးန႔ဲ အဲဒီအသီးျပဳတ္နဲ႔ ကင္းသမားေတြညည အေတာ္ကို အိုေကေနၾကတာ။ မိုးကုန္ခါနီး ေဆာင္းခ်ဥ္းကပ္ခ်ိန္ ဆိုလာၿပီ ပရစ္… တပည့္ေတြက ႏုိ႔ဆီဘူးခြံေလးေတြ အေပၚက အပိတ္ ခပ္ဟဟနဲ႔ ဓါးခြ်န္ ဓါးေမာက္နဲ႔ ဝါးစူးတံေခ်ာင္းေလးနဲ႔ ပုရစ္တူးၾကတယ္။ ေၾကာ္စားလို႔ အလြန္ေကာင္းတာရယ္။ ပုခုံးတြန္႔သြားမယ္ ထင္တယ္ေနာ္။ ဟုတ္တယ္ဗ်။ မႏၱေလးက ေစ်းေတြမွာေတာ့ ပုရစ္ရာသီဆို ဗန္းနဲ႔ထည့္ ႏုိ႔ဆီဘူးနဲ႔ ခ်ိန္ေရာင္းတာ ျမင္ဖူးၾကမွာပါ။

ေရွ႕တန္းေျမဆိုတာမ်ဳိးက သူ႔ေဒသ ဂြင္ေပၚမူတည္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ ကြာျခားသြားပါတယ္။ ပင္လယ္ဘက္ ထြက္ရတဲ့တပ္ေတြ က တစ္မ်ဳိး သူတို႔က်ေတာ့ ပင္လယ္ကဖမ္းလို႔သမွ် ေပါက္ကရ ေရသတၱဝါမ်ဳိးစုံေပါ့။ ေျမာက္ဖ်ား ကခ်င္ျပည္နယ္က်တစ္မ်ဳိး၊ ရွမ္းကုန္ျမင့္က ေနရာေတြက တစ္ဖုံ။ ကယားဂြင္လည္း သူ႔ဟာနဲ႔သူ၊ တူညီတာကေတာ့ ေရွ႕တန္းဆိုတဲ့ ေနရာမ်ဳိးမွာ ပိုက္ဆံေတြ ရွိေနေစဦးေတာ့ ကိုယ္စားခ်င္တဲ့ ဟင္းစား ဝယ္ခ်က္လို႔ မရ။ ေတာထဲက ထြက္သမွ် စားလို႔ရတဲ့ အသီးအရြက္ေလး အေကာင္အေႏွာင္ ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ သုတ္ကိုင္းေထာင္ ဖမ္းေပါ့ ဒီလိုပဲ။ စည္သြပ္ဘူးေတြေတာ့ ရိကၡာထုတ္ အပါတ္တိုင္းရပါတယ္။ စားေတာ္ပဲမွ်စ္ဘူး၊ ငါးဘူး၊ အမဲသားဘူးေတြေပါ့။ ဥဥထားရတယ္။ လုံးဝျပက္လပ္ၿပီဆိုရင္ ေနာက္ဆုံးက်ည္အျဖစ္ ထုတ္တြယ္ၾကတာေလ။ အမဲဘူးဆို အေရာအေႏွာေလးနဲ႔ ေရာေရာ ခ်က္စားသြား မဆိုးဘူး အစားခံတယ္ဗ်။ ကံေကာင္းအေၾကာင္းလွၿပီး ဂ်ီတို႔ ဘာတို႔ ရရင္ေတာ့ ရွယ္တာေပါ့။ စစ္ေၾကာင္းက အစုအဖြဲ႕အကုန္ ေဝစားမွ်စားပဲ။ ဒီဓေလ့ေလးက ခ်စ္စရာပါ။ ေဘာ္စဲခုိမွာတုန္းက ညေနအလင္းေပ်ာက္စမွာပဲ ကင္းစစ္သြားတဲ့ ဆရာႀကီး သူ႕ေရွ႕က ၿခံစည္းရိုး က်ားလန္ခက္မွာ ရွဴးပ်ံက လာခ်ိတ္ေနတာ ဝါးလုံးနဲ႔ရိုက္ခ်တယ္။ ေၾကာင္လိုလို ယုန္လိုလို ဦးေခါင္းနဲ႔ အၿပီးက ရွည့္ၿမီးလိုလို ေၾကာင္ၿမီးလိုလိုနဲ႔။ ရွဥ့္သားလုိပဲ စားရတာက။ ေပြးသားလည္းစားခဲ့ ရဘူးတယ္။ ဝက္သားနဲ႔ မလဲေပါင္ လို႔ ဒါေၾကာင့္ ဆုိခဲ့ၾကတာကိုး ေတာ္ေတာ္ေလးကို ႏူးညံ့တယ္ဗ်။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါဗ်ာ အခုေနမ်ား စားခ်င္လို႔ ပိုက္ဆံေပးဝယ္စားမယ္ေတာင္ အဲဒီ ေရွ႕တန္းမွာ စားခဲ့ရတာေလးေတြ လုံးဝကို မစားရေတာ့ပါဘူး။ ဟူး.. အခုေတာ့လည္း ျပန္တမ္းတမိသား။

0 comments: